Zgodnie z teorią elastyczności nieskończenie mała objętość materiału w dowolnym punkcie wewnątrz korpusu stałego może być obracana w taki sposób, że zachodzą tylko normalne naprężenia, a wszystkie naprężenia ścinające są równe zeru. Gdy normalny wektor powierzchni i wektor naprężenia działający na tę powierzchnię są współliniowe, to kierunek normalnego wektora jest zwany głównym kierunkiem naprężenia. Wielkość wektora naprężenia na powierzchni jest zwana główną wartością naprężenia.