Należy użyć adaptacyjnych elementów konstrukcyjnych, aby określić relacje między elementami geometrycznymi a komponentami w zespole.
Na rysunku, płaszczyzna konstrukcyjna utworzona w pliku rury jest powiązana z powierzchnią innej części. Chociaż płaszczyzna konstrukcyjna "należy" do pliku rury, nie jest ona zależna od żadnej geometrii rury.
Koniec rury znajduje się na płaszczyźnie konstrukcyjnej odsuniętej od powierzchni części. Płaszczyzna konstrukcyjna w rurze jest adaptacyjna, ponieważ umożliwia zmianę długości rury po zmianie położenia związanej z rurą powierzchni.
Adaptacyjne i nieadaptacyjne elementy konstrukcyjne
Adaptacyjne i nieadaptacyjne elementy można:
- Utworzyć w części.
- Użyć w operacjach konstrukcyjnych, takich jak płaszczyzny zakończenia lub płaszczyzny szkicu dla nowych elementów.
Adaptacyjny element konstrukcyjny nie jest powiązany z geometrią i może zmieniać położenie względem innej geometrii elementu. Nieadaptacyjny element konstrukcyjny jest zależny od geometrii macierzystej, np. odległość odsunięcia.
Element konstrukcyjny w zespole jest adaptacyjny, ponieważ został utworzony w pliku części i jest zależny tylko od geometrii innej części. Na przykład kiedy płaszczyzna konstrukcyjna jest użyta jako płaszczyzna zakończenia dla elementu wyciągnięcia prostego, głębokość wyciągnięcia może ulec zmianie po przesunięciu oryginalnej części. Ponieważ element konstrukcyjny jest powiązany z oryginalną częścią, wyciągnięcie wydłuży się lub skróci po zmianie położenia części.
Zastosowania adaptacyjnego elementu konstrukcyjnego w zespole
Należy korzystać z adaptacyjnych elementów konstrukcyjnych podczas tworzenia lub edycji części wewnątrz zespołu.
Adaptacyjne elementy konstrukcyjne ułatwiają tworzenie w zespołach rur, kabli i przewodów. Zwykle tworzy się plik części, a w nim adaptacyjne elementy konstrukcyjne, dla których odniesieniem są istniejące części. Należy korzystać z elementów konstrukcyjnych podczas tworzenia linii 3D dla szkiców ścieżek dla przeciągnięć 3D.
Użyj punktów końcowych linii 3D, włączonej geometrii wstawionej z istniejących szkiców 2D, modeli krawędziowych, wierzchołków i adaptacyjnych punktów konstrukcyjnych w celu określenia kształtu ścieżki skosu 3D.
Kiedy tworzyć adaptacyjny element konstrukcyjny
Do tworzenia adaptacyjnych elementów konstrukcyjnych w istniejącej części potrzebne są uprawnienia do zapisu pliku. Po utworzeniu pliku części, który ma zawierać adaptacyjne elementy konstrukcyjne, jako odniesienia można użyć istniejących komponentów bez konieczności posiadania uprawnień do zapisu dla plików odniesień.
Zmiany w stanie adaptacyjnym elementu konstrukcyjnego
Kliknij w przeglądarce prawym przyciskiem myszy i zmień status elementu. Wybierz opcję Nieruchomy, aby ustalić położenie elementu konstrukcyjnego i wyłączyć dla niego opcję Adaptacyjny. Aby utworzyć adaptacyjny element konstrukcyjny, wyczyść zaznaczoną opcję Nieruchomy.