Użycie dla zestawu danych położeń opcji Nieznanej siły do obliczeń wymaganych wartości: siły, momentu, wywieranego nacisku, pozwala utrzymać mechanizm w równowadze statycznej. Uwzględniane są wszystkie zewnętrzne oddziaływania (siła ciężkości, sprężystość, siły połączenia lub siły zewnętrzne itd.). Mechanizm musi mieć jeden stopień ruchu .
Można badać kolejność położeń, prowadząc stopień swobody jednego z połączeń mechanizmu i podając numer pozycji.
- Na wstążce kliknij
kartę Symulacja dynamiczna
panel Wyniki
Nieznana siła
. - Wybierz odpowiedni typ siły: Siła, Moment lub Wywierany nacisk.
- W przypadku siły lub momentu:
- Kliknij przycisk Położenie
, a następnie kliknij punkt na części w oknie graficznym. - Kliknij kierunek, a następnie kliknij dostępny element na drugim komponencie połączenia w oknie graficznym, aby określić kierunek siły lub momentu poprzez zorientowanie
wektora
wektora narysowanego w oknie graficznym. Wybierz dostępny element, taki jak krawędź liniowa, powierzchnia walcowa lub linia szkicu.
W oknie graficznym wyświetlony zostanie żółty wektor wskazujący kierunek siły lub momentu.
Wektor jest orientowany w oknie graficznym. Można przełączyć jego kierunek i unieruchomić go podczas wszystkich obliczeń.
- W razie potrzeby można kliknąć przycisk Odwróć kierunek
, aby odwrócić kierunek działania siły lub momentu i kierunek żółtego wektora. - Kliknij opcję Kierunek obciążenia stałego
, aby zablokować kierunek działania siły lub momentu. - Kliknij opcję Kierunek obciążenia łącznego
, aby skojarzyć kierunek z częścią mającą punkt przyłożenia, a następnie uczynić ją ruchomą.
- Kliknij przycisk Położenie
- W przypadku wywieranego nacisku:
- Kliknij przycisk Położenie, a następnie kliknij dostępny element znajdujący się na części w oknie graficznym.
- Kliknij opcję Położenie dwa, a następnie kliknij dostępny element na części w oknie graficznym, aby wybrać drugi punkt przyłożenia i nadać kierunek wektorowi siły. Linia P1-P2 określa kierunek wywieranego nacisku nieznanej siły.
W oknie graficznym wyświetlany jest żółty wektor odzwierciedlający siłę.
- W polu Kinematyka wybierz z listy rozwijalnej jedno z połączeń mechanizmu.
- Jeśli wybrane połączenie ma co najmniej dwa stopnie swobody, wybierz ten, który jest sterowany w polu Stopień swobody.
W polu Położenie początkowe wyświetlane jest położenie początkowe wybranego stopnia swobody. Nie można zmienić tej wartości.
- W polu tekstowym Położenie końcowe wprowadź położenie końcowe.
- W razie potrzeby dostosuj liczbę pozycji pośrednich w polu Liczba kroków.
Domyślną liczbą jest 100.
- Kliknij przycisk Więcej, aby w oknie graficznym wyświetlić parametry skojarzone z wyglądem wektora siły, momentu lub wywieranego nacisku.
- Kliknij przycisk Wyświetl, aby w oknie graficznym wyświetlić wektor oraz pola Skala i Kolor.
- W celu skalowania wektora siły, momentu i wywieranego nacisku i wyświetlenia całego wektora w oknie graficznym, wprowadź współczynnik w polu Skala.
Domyślna wartość to 0,01.
- Aby wybrać kolor wektora w oknie graficznym, kliknij pole kolorów w celu otworzenia okna dialogowego Kolory systemu operacyjnego Microsoft Windows.
- Kliknij przycisk OK.
Automatycznie otwarty zostaje grapher wyjściowy i wyświetlona zostaje zmienna fr„?” lub mm'?' (dla wyszukanych sił lub momentów) w katalogu Nieznana siła.
- Po wybraniu w przeglądarce grapher wyjściowy składowych nieznanej siły nagłówek kolumny znajdującej się po lewej stronie panelu Przedziały czasowe zostaje zmieniony z Przedziały czasowe na Liczba przedziałów. Można wybrać liczbę kroków do wyeksportowania do MES, ale funkcja Utwórz szereg jest niedostępna.
- Parametry zapisane w oknie dialogowym Nieznana siła są zapisane w pliku zespołu.