Geometria rzutowana

Na aktywną płaszczyznę szkicu można rzutować geometrię z innego szkicu.

Geometrią odniesienia mogą być krawędzie i wierzchołki, pętle, elementy konstrukcyjne lub geometria szkicu. Ponadto przy użyciu rzutowanej geometrii możliwe jest:

Rozmiar i położenie rzutowanej geometrii są ustalone względem szkicu wyjściowego ( geometrii odniesienia ). Możesz powiązać geometrię szkicu z rzutowaną geometrią.

Można automatycznie rzutować geometrię odniesienia na płaszczyznę szkicu, wybierając opcje w oknie Opcje aplikacji na karcie Szkic.

Skojarzenie geometrii rzutowanej

Geometria rzutowana jest skojarzona, dlatego przesuwa się i zmienia, gdy przesuwa się i zmienia szkic macierzysty. Geometria szkicu powiązana z rzutowaną geometrią również zostanie przesunięta.

Przy rzutowaniu krzywych splajnu ze środowiska konstrukcyjnego do szkicu 2D powstają nieskojarzone splajny odniesienia. Jakiekolwiek zmiany w splajnie odniesienia pociągają za sobą powstanie przybliżenia oryginalnego splajnu, co może spowodować utratę dokładności krzywej.

Można przerwać łącze, a następnie za pomocą dowolnego polecenia szkicowania lub wiązania dokonać edycji geometrii w stylu normalnym.

Geometria rzutowana w zespole

Krawędzie komponentu wycięte przez przekrój zespołu można rzutować na płaszczyznę szkicu , jeżeli część będzie przecinać tę płaszczyznę. Zrzutowane krawędzie tnące nie są stowarzyszone z geometrią macierzystą. Geometria ta jest „zdjęciem” rzutowanej geometrii i po zmianie geometrii macierzystej nie podlega aktualizacji.

W zespole można utworzyć część lokalnie, określając powierzchnię lub płaszczyznę jako płaszczyznę szkicu. Można następnie rzutować krawędzie, pętle lub powierzchnię do szkicu. Elementy utworzone na bazie geometrii rzutowanej są skojarzone ze szkicem nadrzędnym, chyba że łącze zostanie przerwane, z wyjątkiem użycia rzutowanych krawędzi cięcia, które nie są skojarzone w szkicu.

Zastosowania geometrii rzutowanej