Część konstrukcji blachowej różni się od zwykłej części
Projektowanie części blachowych nadaje się do optymalizowania. Konstrukcja blachowa ma jednolitą grubość. Szczegóły, takie jak promienie zagięcia i rozmiary podcięć, są dla celów produkcyjnych zwykle takie same w całej części. W części blachowej użytkownik wprowadza wartości tych szczegółów, a następnie program stosuje je w trakcie projektowania. Na przykład w przypadku tworzenia kołnierza, nie ma potrzeby ręcznego dodawania zagięcia.
Inną rzeczą, jaką projektowanie konstrukcji blachowej różni się od modelowania części, jest rozwinięcie blachy. Jako że modelowanie części blachowych rozpoczyna się od płaskiego kawałka metalu, proces produkcji wymaga dokonania konwersji modelu zagiętego na rozwinięcie blachy. Po utworzeniu rozwinięcia blachy można przełączyć się pomiędzy zagiętym widokiem modelu a spłaszczonym widokiem, dwukrotnie klikając węzeł w przeglądarce Model zagięty lub Rozwinięcie blachy.
Elementy mogą być dodane do rozwinięcia blachy dla celów oczyszczenia. Te operacje są najczęściej wykonywane w celu dostosowania metod produkcji do specyfiki zakładu. Elementy dodane do rozwinięcia blachy za pomocą poleceń dostępnych na karcie Rozwinięcie blachy nie są wyświetlane, jeżeli modeli jest wyświetlony w stanie zawinięcia.
Wybór metody tworzenia części konstrukcji blachowej
Części konstrukcji blachowej można utworzyć na kilka sposobów:
- Rozpocznij nową część. Wybierz szablon konstrukcji blachowej. Szablon korzysta z wartości promienia zagięcia, podcięcia narożnika i grubości materiału ustawionych przez użytkownika. Użyj narzędzi szkicu, aby utworzyć profil dla powierzchni bazowej lub początkowego kształtu kołnierza. Zamknij szkic i utwórz element konstrukcji blachowej. Dodaj dodatkowe elementy konstrukcji blachowej zgodnie z wymaganiami, aby ukończyć część. Jest to najpopularniejsza metoda tworzenia części konstrukcji blachowej.
- Ponadto można utworzyć zwykłą część, a następnie przekształcić ją. Dana część jest przetwarzana na część blachową i wyświetlana jest paleta narzędzi konstrukcji blachowych. Z drugiej strony, część blachową można także przetworzyć na część standardową. Spowoduje to zamknięcie palety narzędzi konstrukcji blachowych oraz przywrócenie narzędzi modelowania części standardowej i środowiska. Uwaga: - korzystając z tej techniki należy się upewnić, że grubość modelowanego arkusza zgadza się z ustawieniem parametru grubości materiału. Po przekształceniu części na konstrukcję blachową, zalecane jest zastąpienie wszystkich wartości wymiarów i parametrów kontrolujących grubość konstrukcji blachowej parametrem Grubość. Na przykład w przypadku wyciągnięcia prostego parametr Grubość może być użyty jako wartość wyciągnięcia w metodzie Zakres odległości. Parametr Grubość umożliwia uaktualnienie grubości części podczas zmiany reguły konstrukcji blachowej lub podczas ręcznego nadpisywania parametru Grubość w oknie dialogowym Wartości domyślne dla konstrukcji blachowej.
- Można także utworzyć szereg powierzchni, które zostaną później zszyte, a następnie pogrubione. Jest to najprostszy sposób uzyskania części konstrukcji blachowej spełniającej określony zestaw warunków.
Określenie części jako konstrukcji blachowej powoduje udostępnienie karty Konstrukcja blachowa i dodanie stylów charakterystycznych dla konstrukcji blachowych do listy parametrów.
Tworzenie elementów tłoczonych w części konstrukcji blachowej
Elementy konstrukcji blachowej tworzone za pomocą specjalnych narzędzi do otworów przebijanych mogą być modelowane i zapisywane za pomocą elementów iFeatures, a następnie umieszczone za pomocą polecenia Narzędzie do otworów. Na przykład można użyć polecenia Obrót, aby utworzyć wgłębienie i zapisać je jako element iFeature otworu konstrukcji blachowej.
Elementy tworzone przy użyciu narzędzi modelowania elementów nie są spłaszczone, lecz ich zarys pojawia się na szyku płaskim. Podczas rysowania szczegółu rozwinięcia blachy w rysunku, można wymiarować względem zarysu elementu. Ponadto te elementy mogą być reprezentowane na szyku płaskim (i rysunkach) z punktem środkowym otworu przebijanego lub za pomocą alternatywnego (uproszczonego) szkicu.
Użyj polecenia Narzędzie do otworów w celu utworzenia wielu otworów w jednym kroku. Utwórz elementy iFeature reprezentujące kształty otworów przebijanych. Elementy iFeature znajdujące się na części konstrukcji blachowej wyświetlane są w szyku płaskim jako trójwymiarowe.
Element iFeature używany jako otwór przebijany, musi mieć jeden nieużywany środkowy punkt (szkicu) w szkicu rozmieszczenia. Przy jego użyciu polecenie Otwór przebijany ustala pozycję otworu. Szkic otworu musi znajdować się na górnej lub dolnej powierzchni konstrukcji blachowej.
Użycie materiału standardowego
Użyj polecenia Wartości domyślne dla konstrukcji blachowej, aby wybrać materiały, grubość blachy, narożnik, podcięcie pod gięcie i reguły rozwijania, które różnią się od reguł w aktywnym stylu.
Style konstrukcji blachowej są w pełni obsługiwane przez Edytor stylów i standardów i mogą być przechowywane lokalnie w części lub szablonie. Można je także współdzielić używając współdzielonej biblioteki stylów.
Zmiana nazwy i wartości parametru
Zmiany dokonane w oknie dialogowym Parametry wpływają jedynie na aktywną część blachową.
- Na wstążce kliknij
kartę Zarządzanie
panel Parametry
Parametry
. - W oknie dialogowym Parametry kliknij komórkę pod opcją Nazwa parametru, Jednostka, Równanie lub Wartość, a następnie zmień aktualne parametry modelu.
- Kliknij komórkę Komentarz, aby dodać instrukcje lub inny tekst użytkownika.
- Aby dodać własne parametry, kliknij przycisk Dodaj.
- Aby zlokalizować i określić zewnętrzny arkusz obliczeniowy, który definiuje parametry, kliknij przycisk Połączenie.
Planowanie elementu na rozwinięciu blachy
- Unikaj wyciągania elementów cięć pod kątem w stosunku do powierzchni oraz umieszczania fazowań lub zaokrągleń na krawędziach elementu cięcia. Cięcia pod kątem mogą być wyświetlane w szyku płaskim jedynie jako linie lub łuki.
- Utwórz elementy iFeature odpowiadające elementom 3D, takim jak wyciągnięcia złożone lub przeciągnięcia, aby były one wyświetlane w trzech wymiarach w szykach płaskich i widokach rysunkowych. Utwórz element i wydziel go jako element iFeature, a następnie umieść go na górnej lub dolnej powierzchni części konstrukcji blachowej.
Tworzenie nieużywanych szkiców w elemencie iFeature może spowodować błędne odwzorowanie elementu w szyku płaskim.
- Jeżeli rozwinięcie blachy zostanie utworzone z niewłaściwej powierzchni, kliknij prawym przyciskiem myszy rozwinięcie blachy w przeglądarce i kliknij opcję Edycja definicji rozwinięcia blachy. Można zmienić orientację poziomego lub pionowego dostosowania oraz odwrócić orientację powierzchni bazowej, aby uzyskać odpowiedni układ powierzchni płaskiej.
- Reprezentacje bitmap nie są widoczne w szyku płaskim.
- Należy rozważyć uproszczenie złożonych kształtów otworów przebijanych poprzez włączenie do elementu iFeature otworu przebijanego konstrukcji blachowej alternatywnego szkicu, który pozwoli zwiększyć przejrzystość rysunku rozwinięcia blachy.
Tworzenie rozwinięcia blachy części walcowanej
Wybierając powierzchnię walcowaną przed wybraniem polecenia Rozwinięcie blachy, można spłaszczyć część, która może nie mieć płaskich powierzchni.
Element z geometrią eliptyczną lub geometrią profilu splajnu
Funkcje Kształt kołnierza, Profilowanie rolkowe i Kołnierz wyciągnięty mogą zawierać segmenty eliptyczne lub segmenty splajnu w definiujących profilach. Geometrie te są oparte o Wartość współczynnika splajnu (podobnie jak długość niewalcowych lub stożkowych zagięć), jeżeli element jest spłaszczony. Wartość współczynnika splajnu jest określona przez regułę Rozwijanie konstrukcji blachowej. Ustawienie domyślne dla tej wartości wynosi 0,5. Zwiększ lub zmniejsz wartość, aby dokładniej odwzorować wymagania wytwarzania.