Równania rozwijania utworzone przez użytkownika

Części konstrukcji blachowej są definiowane wg ich formy zwiniętej i funkcjonalnej, ale wytwarzane są z płaskiego arkusza. Zagięcia rozwinięte w celu ukształtowania rozwinięcia blachy powodują odkształcenie materiału w strefie zagięcia. Stopień odkształcenia zależy od wielu zmiennych. Przekształcanie materiału zwiniętego do formy płaskiej wymaga uwzględnienia deformacji za pomocą trzech metod:

1. przybliżenia liniowego z użyciem współczynnika
2. zastosowania wartości zmierzonych zarejestrowanych w tabeli zagięcia dla określonych materiałów, kątów zagięcia i typów obróbki
3. równań utworzonych przez użytkownika zapewniających jednolite odkształcenie w określonych ograniczających warunkach kątowych

Użyj równań utworzonych przez użytkownika, aby dokładnie określić sposób obliczenia spłaszczenia stref zagięcia w zawiniętych modelach części konstrukcji blachowej. Takie równania utworzone przez użytkownika są określone w nazwanej regule rozwijania określonej za pomocą okna dialogowego Edytor stylów i standardów.

Typy równań do rozwiązywania spłaszczonego odkształcenia są opisane w poniższych sekcjach.

Typ kompensacji zagięcia

Równanie kompensacji zagięcia umożliwia określenie całkowitej rozwiniętej długości za pomocą równania:

gdzie:

	jest całkowita rozwinięta długość.
	jest długość od pierwszej powierzchni detalu do kąta wirtualnego.
	jest długość od drugiej powierzchni detalu do kąta wirtualnego.
	jest wynik obliczenia naddatku na zagięcie.

Program Inventor oblicza naddatek na zagięcie za pomocą poniższych równań. Dla przypadków kątowych:

zastosowanym równaniem jest:

gdzie:

	jest kąt zagięcia.
	jest długość naddatku na zagięcie.
	jest wewnętrzny promień zagięcia płyty.
	jest grubość arkusza.
	jest wynik obliczenia naddatku na zagięcie.

Rozszerzenie początkowego równania, aby zawrzeć w nim obliczenie naddatku na zagięcie powoduje:

Dla przypadków kątowych:

Stosowany jest następujący wzór:

Rozszerzenie początkowego równania, aby zawrzeć w nim obliczenie naddatku na zagięcie powoduje:

Jeżeli określono naddatek na zagięcie, można wyprowadzić WspółczynnikK korzystając z:

Typu odliczenia zagięcia

Równanie odliczenia zagięcia umożliwia określenie całkowitej rozwiniętej długości za pomocą równania:

gdzie:

	jest całkowita rozwinięta długość.
	jest długość od pierwszej powierzchni detalu do kąta wirtualnego.
	jest długość od drugiej powierzchni detalu do kąta wirtualnego.
	jest wynik obliczenia naddatku na zagięcie.

Równanie odliczenia zagięcia zapewnia metodę obliczenia będącą dokładnym przeciwieństwem metody kompensacji zagięcia.

Dla odliczeń zagięcia program Inventor oblicza naddatek na zagięcie za pomocą poniższych równań. Dla przypadków kątowych:

zastosowanym równaniem jest:

gdzie:

	jest kąt zagięcia.
	jest długość naddatku na zagięcie.
	jest wewnętrzny promień zagięcia płyty.
	jest grubość arkusza.
	jest wynik obliczenia naddatku na zagięcie.

Dla przypadków kątowych:

zastosowanym równaniem jest:

Typ naddatku na zagięcie

Równanie naddatku na zagięcie umożliwia określenie całkowitej rozwiniętej długości za pomocą równania:

gdzie:

	jest całkowita rozwinięta długość.
	jest długość pierwszej płyty zagięcia.
	jest długość drugiej płyty zagięcia.
	jest wynik obliczenia naddatku na zagięcie.

Określone równanie jest dostarczone, aby bezpośrednio obliczyć naddatek na zagięcie. WspółczynnikK można wyprowadzić za pomocą poniższego równania:

Typ WspółczynnikaK

Określenie całkowitej rozwiniętej długości za pomocą metody WspółczynnikaK wymaga użycia równania:

gdzie:

	jest całkowita rozwinięta długość.
	jest długość pierwszej płyty zagięcia.
	jest długość drugiej płyty zagięcia.
	jest wynik obliczenia naddatku na zagięcie.

naddatek na zagięcie jest obliczany przy użyciu poniższego równania: