Rodzina polimerów charakteryzowana przez zdolność cząsteczek do tworzenia uporządkowanych układów podczas krzepnięcia.
Ponieważ cząsteczki mają zdolność do bliskiego upakowania i uporządkowania, polimery krystaliczne wykazują zwykle większą gęstość, niż polimery amorficzne. Żaden polimer nie uzyskuje 100% krystaliczności. Niektóre cząsteczki pozostają w stanie nieuporządkowanym i tworzą fazę amorficzną w tworzywie.
Polimery krystaliczne rozpraszają promieniowanie rentgenowskie tworząc siatki dyfrakcyjne, które mogą być używane do pomiaru stopnia krystaliczności (na podstawie intensywności rozpraszania) oraz do identyfikacji polimeru (na podstawie szyku siatki dyfrakcyjnej).
Związane pojęcia