W analizie zespołu ramy tworzone są połączenia w celu zdefiniowania relacji między belkami. Połączenia przenoszą obciążenie między belkami, zapobiegając penetracji jednej belki przez drugą. Połączenia mogą symulować interakcję między belkami, które w czasie obciążenia rozdzielają się lub wchodzą w kontakt. Bez połączeń belki nie wchodzą we wzajemne interakcje podczas symulacji.
Dostępne są dwa typy połączeń, które pozwalają na symulację fizycznego zachowania zespołu ramy.
Połączenia sztywne są używane do modelowania sztywnych elementów struktur elastycznych (definicja sztywnej bryły w strukturze). Przemieszczenia i obroty zdefiniowane dla połączenia sztywnego można ograniczyć do wybranych stopni swobody.
Zdefiniowanie połączenia sztywnego wymaga co najmniej dwóch węzłów — jednego węzła macierzystego i jednego lub więcej węzłów pochodnych. Węzeł nadrzędny przekazuje parametry do węzłów podrzędnych w czasie symulacji.
Zwolnienia określonych stopni swobody można przykładać do początku lub końca belki z możliwą elastycznością.