Poniżej przedstawiono terminy stosowane przez funkcje symulacji i analizy programu Autodesk Inventor.
Analiza przedstawiająca, czy model jest stabilny statycznie i dynamicznie oraz wolny od rozbieżności przy przyłożeniu zewnętrznych obciążeń i częstotliwości.
W programie Autodesk Inventor jest to każda forma szacowania ilościowego rzeczywistych zjawisk fizycznych. Szacowania zazwyczaj dotyczą rzeczywistych materiałów, brył, gęstości, bezwładności, sił i reakcji. Dotyczy to także badań ruchów był sztywnych, naprężeń materiałów oraz odpowiedzi częstotliwościowej.
Komputerowo wspomagana analiza konstrukcyjna (Computer Aided Engineering & Analysis). W praktyce termin ten oznacza oprogramowanie wspomagające analizy konstrukcyjne.
Edycja modelu, takiego jak element geometrii, która bezpośrednio wpływa na model. Oznacza to, że standardowy użytkownik modelu, taki jak zespół nadrzędny lub rysunek, ma dostęp do edycji.
Określa, jak komponenty oddziałują na siebie podczas symulacji.
Materiał, który podczas symulacji nadpisuje przypisany materiał. Użyj opcji, aby dokonać przeliczenia innych materiałów dla rozwiązania projektu.
Analiza metodą elementów skończonych. Aktualnie jest to najpowszechniej stosowana metoda przeprowadzania wielu typów analiz naprężeń, częstotliwości, termicznych oraz zderzeń Termin "element skończony" odnosi się do prostych kształtów powstałych w wyniku rozbijania geometrii, łącznie nazywanych siatką.
Moment jest obliczany przez mnożenie siły i odległości prostopadłej od położenia, w którym znajdują się momenty.
Reakcja generowana przez obciążenie, które jest wywoływane przez obciążenie momentem.
Nacisk względem danego miejsca oznacza siłę mierzoną na jednostkę powierzchni.
Obciążenie zastosowane w kierunku prostopadłym do wybranej powierzchni.
Obciążenie przyłożone do całej części. Nie można go zastosować do pojedynczych obiektów, takich jak powierzchnia, krawędź lub wierzchołek.
Obciążenie ściskające na powierzchni przylegania współpracujących części.
Wartość limitu dla wyniku.
Prędkość obrotowa jest ilościowym wyrażeniem liczby obrotów, które kręcący się obiekt wykonuje na jednostkę czasu. Jest to wielkość wektorowa, składająca się ze składowej prędkości kątowej i jednego z dwóch zdefiniowanych kierunków lub zwrotów.
Wielkość wektorowa zdefiniowana jako poziom zmiany prędkości obiektu.
Zbiór skończonych elementów używany do podzielenia bryły na elementy ukryte. Wartość zdefiniowana dla siatki dzieląca obiekt na wiele elementów do analizy.
Stosuje efekt przyspieszenia grawitacyjnego w wybranym kierunku.
Zastosowanie obciążenia bez modelowania źródła. Na przykład silnik jest statycznie podtrzymywany przez trzy uchwyty. Aby dokonać analizy uchwytów, użyj siły zdalnej reprezentującej wagę i położenie silnika.
Równomiernie rozmieszczone obciążenie, w przypadku zastosowania do powierzchni lub krawędzi. Punktowe obciążenie, w przypadku zastosowania do wierzchołka.
Dodatkowe siły generowane przez brak ruchu podczas przykładania siły do części.
W programie Autodesk Inventor termin symulacja stał się równoważnikiem terminu analiza. Uwaga, środowisko Symulacji Dynamicznej odnosi się wyłącznie do analiz ruchu bryły sztywnej.
Utwierdzenie beztarciowe zapobiega przesunięciu lub deformowaniu powierzchni w kierunku normalnym, względnym do powierzchni. Powierzchnię można obrócić, przesunąć lub odkształcić w kierunku stycznym do zastosowanego utwierdzenia beztarciowego.
Wiązanie nieruchome uniemożliwia ruch lub odkształcenie powierzchni, krawędzi lub wierzchołka.
Wartość wyjściowa symulacji.
Stosuje wiązanie obrotowe do wybranego zestawu powierzchni walcowych.