Niestandardowe aliasy poleceń

Można opracować własne aliasy i przypisać je do poleceń. Sekwencja znaków wybrana dla aliasu może być już przypisana od aliasu domyślnego. W takim przypadku można zmienić przypisanie sekwencji i przypisać ją do wybranego polecenia.

Strategia dotycząca aliasów poleceń

• Przypisywanie aliasów poleceń do modelowania i innych zadań o charakterze ogólnym.
• Przypisywanie niestandardowych skrótów do poleceń nakładkowych (na przykład powiększanie, panorama) oraz do funkcji obsługi plików, takich jak drukowanie.

Nadpisania aliasów domyślnych

Możesz nadpisać każdy z domyślnych aliasów.

Klawisze dostępne w przypadku aliasów poleceń

Można używać tylko znaków alfanumerycznych, aby zdefiniować aliasy poleceń. Użyj dowolnego z poniższych klawiszy lub ich kombinacji:

Litery: A-Z

Cyfry: 0-9

Pozostałe znaki nie są dostępne. Między znakami nie mogą występować odstępy. W aliasach poleceń wielkość liter nie ma znaczenia.

Powielone aliasy

Do każdego polecenia może być przypisany tylko jeden alias, ale dany alias może odpowiadać wielu poleceniom. Ta metoda jest przydatna, gdy różne komendy w różnych środowiskach mają tę samą nazwę. Można wtedy zapamiętać tylko jeden alias. Na przykład polecenie odbicia lustrzanego w przypadku szkicu różni się od polecenia odbicia w przypadku części. Do wszystkich komend odbicia można przypisać ten sam alias (na przykład MI).

Zduplikowane aliasy mogą również istnieć w aktywnym środowisku. Ich działanie jest określane w oparciu o nazwę polecenia, a nie alias. Na przykład jeśli M jest aliasem poleceń Przemieszczenie i Odbicie lustrzane, Przemieszczenie będzie pierwszym poleceniem wyświetlonym w liście rozwijanej autouzupełniania. Dlatego to polecenie zostanie wykonane domyślnie po wpisaniu M i naciśnięciu klawisza Enter lub spacji. Jeśli podczas wpisywania aliasu pojawi się niejednoznaczność, na liście autouzupełniania w nawiasach widoczna jest kategoria każdego z poleceń. Na przykład: CP Kopiuj (Rysunki) CP Kopiuj (Szkic).

Uwaga: Można wywołać dowolne polecenie z listy autouzupełniania, klikając jego nazwę na liście. Przejście do polecenia na liście autouzupełniania umożliwia także klawisz TAB oraz strzałki w górę i w dół. Następnie należy nacisnąć spację lub klawisz Enter lub kliknąć prawym przyciskiem myszy, aby wydać polecenie. W przypadku wielu poleceń z tym samym aliasem w celu uniknięcia niejednoznaczności podczas wprowadzania aliasu należy się upewnić, że tylko jedno z poleceń jest włączone. Lista autouzupełniania zawiera jedynie włączone polecenia.

Importowanie i eksportowanie ustawień okna Opcje aplikacji

W oknie dialogowym Opcje aplikacji można eksportować i importować ustawienia w postaci pliku .xml.

Przycisk Importuj powoduje wyświetlenie okna dialogowego Otwórz, w którym można wybrać plik do otwarcia.

Przycisk Eksportuj umożliwia wyświetlanie okna dialogowego Zapisz kopię jako, w którym należy wybrać położenie pliku, podać nazwę pliku, a następnie kliknąć przycisk Zapisz.

Lokalizacje instalacyjne dla operacji importowania i eksportowania:

Microsoft Windows 7 i Windows 8: : Users\[login]\AppData\Local\Autodesk\Inventor LT [wersja]\Preferences

Wskazówki dotyczące niestandardowych klawiszy skrótów i aliasów poleceń

• Klawisz Shift w połączeniu z klawiszem litery (A-Z) tworzy alias polecenia. Skróty wymagają użycia klawisza Ctrl lub Alt albo ich obu jako modyfikatora. Można użyć klawisza Shift oprócz klawiszy Ctrl i Alt. Można również użyć samego klawisza Shift z klawiszem cyfry lub klawiszem interpunkcyjnym.
• Jeśli kombinacja klawiszy jest już w użyciu jako zastrzeżony skrót, do danego polecenia można przypisać alias zamiast niestandardowego skrótu.
• Za pomocą opcji Kopiuj do schowka na karcie Klawiatura w oknie Dostosuj można skopiować do schowka listę nazw poleceń oraz przypisanych do nich aliasów i skrótów. Te dane można wkleić ze schowka do arkusza kalkulacyjnego programu Microsoft Excel lub do dowolnego edytora tekstu.
  Uwaga: W przypadku użycia polecenia Kopiuj do schowka podczas edycji skrótu, zmiany skrótu zostaną odrzucone i przywrócona zostanie ostatnia wartość.