Jeśli przed utworzeniem rodziny weźmie się pod uwagę tę listę wymagań, praca będzie łatwiejsza. Ponieważ jest pewne, że podczas tworzenia rodzin wprowadzane będą zmiany, Edytor rodzin umożliwia wprowadzanie tych zmian bez potrzeby rozpoczynania od początku.
Można utworzyć standardową rodzinę komponentów w wypadku oprawy oświetleniowej dostępnej w kilku uprzednio ustawionych rozmiarach albo półki na książki o dowolnej długości. Jeśli jednak potrzebny jest niestandardowy mebel, używany tylko w jednej konfiguracji, można go utworzyć jako rodzinę lokalną, a nie rodzinę wczytywalną.
Zmienność wielkości oraz stopień skomplikowania obiektu decyduje o tym, czy jest tworzona rodzina wczytywalna, czy rodzina lokalna.
Sposób wyświetlania obiektu w widokach określa geometria 2D i 3D, którą należy utworzyć, jak również sposób zdefiniowania ustawień widoczności. Określ, czy obiekt ma być wyświetlany w rzucie, w widoku elewacji i/lub w przekrojach.
W wypadku obiektów, które są elementami podrzędnymi innych obiektów, takich jak okno lub oprawa oświetleniowa czy zbrojenie, należy rozpocząć od szablonu opartego na obiekcie nadrzędnym. Sposób przypisania rodziny do obiektu nadrzędnego (albo jakie elementy są lub nie są do niej dołączone) określa, którego pliku szablonu należy użyć do utworzenia tej rodziny.
W niektórych przypadkach geometria 3D jest niepotrzebna. Może się okazać, że wystarczy kształt 2D aby przedstawić rodzinę. Można także uprościć geometrię 3D modelu, aby zaoszczędzić czas potrzebny na utworzenie rodziny. Przykładowo dla otworu wylotowego w ścianie widocznego tylko w elewacji wewnętrznej z dużej odległości będzie wymagana mniejsza ilość szczegółów niż w wypadku drzwi z wyżłobionymi panelami i światłem bocznym dostrzeganym w renderingu wnętrza.
Przykładowo punkt wstawiania rodziny słupów może znajdować się na środku okrągłej postawy. Określenie odpowiedniego punktu wstawienia ułatwia umieszczanie rodziny w projekcie.