W tym rozdziale objaśniono pojęcia i procedury zarządzania skrótami do danych.
Użycie skrótów do danych wiąże się z dwoma głównymi procedurami:
- Tworzenie skrótów do danych z rysunków źródłowych.
- Utwórz odniesienia do danych na rysunkach końcowych — do obiektów źródłowych na rysunkach źródłowych.
Skrótów do danych można używać w wypadku powierzchni, linii trasowania, profili, sieci rurociągów, sieci ciśnieniowych i grup ramek widoku.
W przypadku tworzenia odnośnika do skrótów do danych profilu zostaje również utworzony skrót do danych do macierzystej linii trasowania.
Zależności między skrótami i odniesieniami do danych
Skrót do danych stanowi bezpośrednią ścieżkę do położenia, w którym udostępniany jest obiekt źródłowy. W pojedynczej operacji można utworzyć skróty do danych dla wielu obiektów na rysunku źródłowym. Skróty do danych są używane tylko w celu tworzenia odniesień do danych.
Odniesienie do danych jest kopią tylko do odczytu obiektu źródłowego, wstawioną do innego rysunku, często nazywanego rysunkiem końcowym. Na karcie Nawigator można wybrać skrót dla obiektu i utworzyć odniesienie do tego obiektu na aktywnym rysunku. Odniesienie do danych zachowuje aktywne łącze z obiektem źródłowym umieszczonym na rysunku źródłowym bez uzależnienia od skrótu do danych.
Na karcie Nawigator obszaru narzędzi w węźle Skróty do danych wyświetlana jest ścieżka do aktywnego projektu, w którym są przechowywane skróty do danych. Te skróty do danych można utworzyć z dowolnego rysunku skojarzonego z aktywnym projektem. Na rysunku przedstawiono sposób wyświetlania węzła Skróty do danych, jeśli aktywny projekt to Łuk.
Foldery skrótów w drzewie Nawigatora dla przykładowego projektu Łuk
W przypadku zmiany aktywnego projektu nowy projekt zostanie wyświetlony w węźle Skróty do danych, a podfoldery zawierające wyłącznie skróty, w nowym aktywnym projekcie. Dany rysunek końcowy może zawierać odniesienia do danych z wielu projektów.
Atrybuty odwołań do danych
Obiekt odniesienia ma geometrię tylko do odczytu, ale użytkownik może zastosować styl lokalnego obiektu, zastosować własny opis, przeprowadzić ograniczoną analizę oraz uzyskać dostęp do właściwości obiektu źródłowego. Obiekt referencyjny zabiera mniej miejsca na dysku, gdy rysunek końcowy jest zapisany. W przypadku edycji obiektu źródłowego proces synchronizacji zapewnia odzwierciedlenie zmian w obiekcie odniesienia. Synchronizacja następuje po otwarciu rysunku końcowego i może ją również wykonać ręcznie użytkownik. Można promować odniesienie do danych na niezależny, edytowalny obiekt; po promocji nie jest on już aktualizowany z oryginalnego obiektu źródłowego.