Procedura pozwala określić odległość ramy ściany kurtynowej od linii podłogi, dachu lub linii bazowej. Domyślnie zewnętrzne krawędzie ramy są wyrównane z punktami początkowymi i końcowymi linii podłogi i dachu. Dopasowanie szerokości ramy polega na rozszerzeniu ramy do wewnątrz. Za pomocą mechanizmów odsunięć można jednak poszerzyć lub zwęzić ramę, oddalając ją od tych domyślnych granic, lub odsunąć od linii bazowej wzdłuż osi X lub Y.
Odsunięcie | Opis |
---|---|
X | Dodatnia wartość odsunięcia X powoduje przesunięcie krawędzi ramy na zewnątrz, poza końcową płaszczyznę ściany kurtynowej, natomiast wartość ujemna powoduje jej przesunięcie do wewnątrz, w stronę środka ściany. |
Y | W widoku w planie dodatnia wartość odsunięcia Y powoduje przesunięcie krawędzi ramy nad linię bazową, natomiast wartość ujemna — poniżej tej linii. |
Początkowe | Ujemna wartość parametru Odsunięcie początkowe powoduje wydłużenie ramy poza punkt początkowy, natomiast wartość dodatnia — skrócenie ramy. Punktem początkowym krawędzi pionowych jest linia bazowa, natomiast punktem początkowym krawędzi poziomych (rysowanych w kierunku od lewej do prawej) jest lewa strona ramy. |
Końcowe | Ujemna wartość parametru Odsunięcie końcowe powoduje wydłużenie ramy poza punkt końcowy, natomiast wartość dodatnia — skrócenie ramy. Punktem końcowym krawędzi pionowych jest wysokość bazowa, natomiast punktem końcowym krawędzi poziomych (rysowanych w kierunku od lewej do prawej) jest prawa strona ramy. |
Określanie odsunięć ramy wzdłuż osi X i Y