Procedura pozwala określić odległość ramy jednostki ściany kurtynowej od linii podłogi, dachu lub linii bazowej. Domyślnie zewnętrzne krawędzie ramy są wyrównane z punktami początkowymi i końcowymi linii podłogi i dachu. Dopasowanie szerokości ramy polega na rozszerzeniu ramy do wewnątrz. Za pomocą mechanizmów odsunięć można jednak poszerzyć lub zwęzić ramę, oddalając ją od tych domyślnych granic, lub odsunąć od linii bazowej wzdłuż osi X lub Y.
Odsunięcie | Opis |
---|---|
X | Dodatnia wartość odsunięcia X powoduje przesunięcie krawędzi ramy na zewnątrz, poza końcową płaszczyznę jednostki ściany kurtynowej, natomiast wartość ujemna powoduje jej przesunięcie do wewnątrz, w stronę środka jednostki. |
Y | W widoku w planie dodatnia wartość odsunięcia Y powoduje przesunięcie krawędzi ramy nad linię bazową, natomiast wartość ujemna — poniżej tej linii. |
Początkowe | Ujemna wartość parametru Odsunięcie początkowe powoduje wydłużenie ramy poza punkt początkowy, natomiast wartość dodania — skrócenie ramy. Punktem początkowym krawędzi pionowych jest linia bazowa, natomiast krawędzi poziomych (rysowanych w kierunku od lewej do prawej) — lewa strona ramy. |
Końcowe | Ujemna wartość parametru Odsunięcie końcowe powoduje wydłużenie ramy poza punkt końcowy, natomiast wartość dodania — skrócenie ramy. Punktem końcowym krawędzi pionowych jest wysokość bazowa, natomiast krawędzi poziomych (rysowanych w kierunku od lewej do prawej) — prawa strona ramy. |
Określanie odsunięć ramy