Zapisywanie rysunków

Pliki rysunków do dalszego wykorzystania lub wybrane obiekty zapisuje się tak samo jak w przypadku innych aplikacji. Można również sterować automatycznym zapisem i plikami kopii zapasowej.

Podczas pracy z rysunkiem należy go często zapisywać. Zapisywanie chroni przed utratą pracy na wypadek awarii zasilania lub innego niespodziewanego zdarzenia.

Pliki rysunków mają rozszerzenie .dwg i dopóki nie zostanie zmieniony domyślny format plików w oknie dialogowym Opcje, rysunki są zapisywane w ostatniej wersji formatu pliku rysunku. Domyślnie program tworzy plik kopii zapasowej poprzedniej wersji w folderze rysunku podczas każdego zapisu. Doświadczeni użytkownicy zalecają pozostawienie włączonej funkcji tworzenia kopii zapasowych.

W razie potrzeby przywrócenia poprzedniej wersji można zmienić nazwę pliku z rozszerzeniem .bak, który jest w tym samym folderze co rysunek, na dowolną inną nazwę i rozszerzenie .dwg.

Uwaga: Limit długości nazwy pliku DWG (włącznie ze ścieżką) wynosi 256 znaków.

Zapisy automatyczne

Domyślnie program automatycznie zapisuje rysunek po upływie 10 minut od ostatniego zapisu. W oknie dialogowym Opcje na karcie Otwórz i zapisz można wydłużyć lub skrócić czas pomiędzy operacjami automatycznego zapisu albo je wyłączyć. Standardowo wykonywane są zapisy przyrostowe, które w przypadku większych rysunków są znacznie szybsze niż pełne zapisy. Zapisy przyrostowe powodują chwilowo większy rozmiar pliku, dopóki zmienna systemowa ISAVEPERCENT nie wyzwoli pełnego zapisu, który optymalizuje rozmiar pliku rysunku.

Uwaga: Aby wymusić pełny zapis, nadaj zmiennej systemowej ISAVEPERCENT wartość 0 i zapisz rysunek. Operacja zapisu w innym formacie jest zawsze pełnym zapisem.

Zarządzanie wielkością plików rysunku

W niektórych przypadkach pliki rysunku mogą stać się większe niż oczekiwano. Poniższa lista przedstawia typowe możliwości.

• Wiele zapisów przyrostowych (patrz zmienna systemowa ISAVEPERCENT)
• Duże kreskowania, szczególnie jeśli zostały rozbite
• Duże siatki 3D
• Nieużywane style linii DGN lub inne osierocone dane
• Duża liczba obiektów zastępczych
• Duża liczba definicji bloku lub kilka dużych definicji bloku
• Duża liczba skal zdefiniowanych dla rzutni układu, układów stron i drukowania (patrz polecenie EDLISTYSKAL)
• Duża liczba filtrów warstw (zobacz polecenie FILTRY)
• Duża liczba zarejestrowanych aplikacji

Większość tego rodzaju problemów można usunąć przy użyciu poleceń USUŃ i -USUŃ. Dodatkowe czynności, które można wykonać, obejmują następujące elementy:

• Użycie polecenia TEST w celu usunięcia wszystkich uszkodzonych obiektów
• Użycie polecenia PISZBLOK w celu wybrania wszystkich obiektów i zapisania ich jako nowego pliku rysunku
• Zapisanie rysunku w formacie DXF (opcja ASCII) w celu dalszego sprawdzenia przy użyciu edytora tekstu (zaawansowane)

Dobrym rozwiązaniem jest utworzenie kilku mniejszych rysunków. Przy użyciu polecenia ODNOŚNIK można je scalić w rysunek główny, a następnie pracować na mniejszych rysunkach.

Praca w środowisku międzynarodowym

Gdy pliki rysunków są współużytkowane z oddziałami lub firmami z innych krajów albo regionów, w nazwach plików rysunków mogą znaleźć się znaki, które nie są używane w innych językach.

Jeśli plik rysunku został utworzony w innej wersji językowej systemu operacyjnego, wystąpią następujące efekty:

W obu przypadkach można otworzyć plik rysunku w produktach opartych na programie AutoCAD 2007 i wersjach późniejszych.

• Jeśli ten język jest zainstalowany, znaki nazwy pliku są widoczne w Eksploratorze Windows.
• Jeśli język nie jest zainstalowany, w Eksploratorze Windows znaki nazwy pliku są widoczne jako prostokąty i wyświetlane jest okno dialogowe oferujące zainstalowanie pakietu językowego.

Uwaga: Gdy pliki rysunku są współużytkowane z firmami korzystającymi z wcześniejszych wersji produktu, w przypadku języków azjatyckich i języków, w których występują znaki akcentowane, możliwe jest uniknięcie problemów z nazwami plików. W tych sytuacjach podczas tworzenia nazwy pliku nie należy używać wysokich wartości ASCII, czyli znaków mających wartość szesnastkową 80 lub większą.