Układy

Wyświetl jeden lub więcej skalowanych widoków projektu na arkuszu rysunku o standardowym rozmiarze, który jest nazywany układem.

Po zakończeniu tworzenia modelu w pełnym rozmiarze można przełączyć się do układu obszaru papieru, w którym można tworzyć skalowane widoki modelu, a także dodawać uwagi, etykiety i wymiary. Można również określić różne rodzaje i szerokości linii wyświetlane w obszarze papieru.

Określanie rozmiaru papieru dla układu

Pierwszą czynnością, którą powinno się wykonać po przejściu na kartę układu (1) jest kliknięcie jej prawym przyciskiem myszy (2) i zmiana jej nazwy (3) na bardziej szczegółową niż Układ 1. W przypadku układu w formacie D można użyć nazwy ARCH D lub ANSI D.

Następnie należy otworzyć Menedżera ustawień strony (4) i zmienić rozmiar papieru wyświetlany na karcie układu. Dostępnych jest wiele elementów sterujących, ale wystarczy zmienić kilka. Pierwszym jest określenie rozmiaru arkusza.

Uwaga: Dla każdego rozmiaru arkusza na liście istnieją są dostępne dwie pozycje. Jest to spowodowane tym, że niektóre drukarki i plotery nie rozpoznają ustawienia orientacji rysunku.

Obszar modelu i obszar papieru

Jak wiadomo, geometrię modelu tworzy się w obszarze modelu.

Początkowo to był jedyny dostępny obszar w programie AutoCAD. Wszystkie uwagi, etykiety, wymiary, ramka rysunkowa i tabelka rysunkowa również były tworzone i skalowane w obszarze modelu. W przypadku niektórych zastosowań ta metoda jest nadal całkowicie wystarczająca.

Korzystając z funkcji obszaru papieru, można kliknąć kartę układu, zaprojektowaną specjalnie w celu wyświetlania wielu widoków, automatycznego skalowania i wyprowadzania w postaci elektronicznej lub drukowania.

Przykładowo, karta układu jest wybrana na poniższej ilustracji. Obecnie w obszarze papieru są dostępne tylko dwa obiekty: blok tytułu i ramka rysunkowa, a także jedna rzutnia układu, w której jest wyświetlany skalowany widok obszaru modelu.

Domyślnie na każdej karcie układu jest początkowo zawarty obiekt jednej rzutni układu, ale w danej organizacji mogą być używane dostosowane pliki szablonu rysunku (DWT), obejmujące kilka wstępnie zdefiniowanych układów, rzutni układu i tabelek rysunkowych.

Poniżej podano więcej informacji na temat obiektów rzutni układu.

rzutnie układu

Rzutnia układu to obiekt tworzony na karcie układu w celu wyświetlenia skalowanego widoku obszaru modelu. Podobnie jak w przypadku monitora podłączonego do systemu telewizji przemysłowej, w rzutni wyświetlana jest część obszaru modelu. Rzutnię układu można wybrać jak każdy inny obiekt. Po wybraniu zostanie wyświetlonych kilka uchwytów umożliwiających dopasowanie rozmiaru rzutni, przesuwanie rzutni i określanie skali zawartego w niej widoku.

W rzutniach układu można używać kilku poleceń edycji, takich jak Przesuń, Wymaż i Kopiuj. Po wybraniu rzutni układu można użyć palety Właściwości, aby uzyskać pełną listę opcji i ustawień.

Wskazówka: Podczas wyprowadzania układu w postaci elektronicznej lub drukowania go może być pożądane ukrycie obramowań rzutni. Aby to osiągnąć, należy utworzyć wszystkie obiekty rzutni na osobnej warstwie i wyłączyć tę warstwę.

Przełączanie między obszarem modelu a obszarem papieru

Podczas pracy na karcie układu można przełączać się między obszarem papieru a obszarem modelu bez powracania do karty Model. Oto jak to zrobić. Zgodnie z ilustracją przesuń kursor i kliknij dwukrotnie wewnątrz rzutni układu, aby uzyskać dostęp do obszaru modelu lub kliknij dwukrotnie na zewnątrz rzutni układu, aby powrócić do obszaru papieru. Jeśli użytkownik pracuje w obszarze modelu, obramowanie rzutni układu staje się grubsze.

Dostęp do obszaru modelu w rzutni układu jest przydatny przede wszystkim wtedy, gdy wymagane jest przesunięcie widoku lub wprowadzenie drobnych zmian w obiektach, szczególnie tych, które są wyświetlane tylko w danej rzutni.

Wskazówka: Zamiast przesuwać widok wystarczy wybrać obiekt rzutni w obszarze papieru, kliknąć jeden z czterech uchwytów rozmiaru i dostosować obwiednię.

Tworzenie nowej rzutni

W celu utworzenia dodatkowych rzutni układu w obszarze papieru można użyć opcji Nowy polecenia WWIDOK (Utwórz widok). Za pomocą kilku rzutni układu można wyświetlić kilka widoków obszaru modelu w tej samej skali lub w różnych skalach.

1. Na karcie układu w oknie polecenia wprowadź polecenie WWIDOK i wybierz opcję Nowy.
2. Zmaksymalizowany widok obszaru modelu jest wyświetlany tymczasowo. Jak pokazano na rysunku, można kliknąć dwa punkty, aby zdefiniować obszar.
3. Po powrocie do układu kliknij prawym przyciskiem myszy, aby wyświetlić listę skal, i kliknij tę, której chcesz używać.
4. Kliknij położenie, aby umieścić nową rzutnię układu zawierającą skalowany widok.

Jeśli później zajdzie potrzeba określenia innej skali, wybierz rzutnię układu i kliknij trójkątny uchwyt skali. Operacja ta powoduje wyświetlenie listy skal do wyboru.

Domyślnie skalowane rzutnie są automatycznie zablokowane w celu zapobieżenia przypadkowemu powiększaniu lub panoramowaniu, co mogłoby zmienić skalę lub obwiednie tnące. Rzutnię układu można zablokować i odblokować przez wybranie jej, kliknięcie prawym przyciskiem myszy w celu wyświetlenia menu skrótów, i wybranie kolejno opcji Wyświetlanie zablokowane > Włącz lub Wyłącz.

Uwaga: Zgodnie z wymaganiami konwencji kreślenia kreski i odstępy w nieciągłych rodzajach linii mają zawsze tę samą długość niezależnie od skali rzutni układu. W przypadku zmiany skali rzutni układu należy wprowadzić polecenie REGENW, aby natychmiast zaktualizować wyświetlanie.

Opis przestrzenny

Aby użyć metody przestrzennego opisywania rysunku, po utworzeniu na karcie układu jednej lub wielu skalowanych rzutni układu należy wykonać następujące czynności:

1. Przesuń rzutnię układu według potrzeb i dopasuj jej krawędzie za pomocą uchwytów rozmiaru.
2. Wyłącz warstwę, na której utworzono obiekt rzutni układu. Spowoduje to ukrycie krawędzi rzutni układu.
3. Twórz uwagi, etykiety i wymiary bezpośrednio w obszarze papieru. Są one automatycznie wyświetlane we właściwym rozmiarze.

4. Wydrukuj rysunek na papierze albo jako plik DWF lub PDF.

Cztery metody skalowania widoków i opisywania rysunków (opcjonalnie)

W programie AutoCAD są dostępne cztery różne metody skalowania widoków, uwag, etykiet i wymiarów. Każda metoda ma swoje zalety w zależności od przeznaczenia rysunku. Poniżej podsumowano w skrócie każdą z metod:

• Pierwotna metoda. Tworzenie geometrii, opisywanie i drukowanie ma miejsce w obszarze modelu. Wszystkie wymiary, uwagi i etykiety muszą zostać przeskalowane odwrotnie. Skalę wymiarowania ustawia się jako odwrotność skali wydruku. W przypadku tej metody skalowanie wymaga przeprowadzenia pewnych obliczeń. Przykładowo, w architekturze powszechnie używa się skali imperialnej 1/4" = 1'-0", czyli skali 1:48. Jeśli wydrukowana uwaga ma mieć wysokość 1/4 cala, jej rozmiar w obszarze modelu musi być 48 razy większy, co oznacza wysokość 12 cali. Ten sam współczynnik skali dotyczy również wymiarów, a ramka rysunkowa ARCH D w tej skali ma 144 stopy długości. Podczas drukowania rysunku jako arkusza w formacie D wszystkie elementy są skalowane do odpowiedniego rozmiaru.
  Uwaga: Wiele rysunków programu AutoCAD utworzono za pomocą tej metody i jest ona w dalszym ciągu używana w wielu firmach. Po odpowiednim skonfigurowaniu ta metoda jest odpowiednia w przypadku rysunków 2D z jednym widokiem i wstawionymi szczegółami.
• Metoda układu. Tworzenie geometrii i opisywanie ma miejsce w obszarze modelu, a drukowanie następuje z układu. Po ustawieniu skali wymiarowania na 0 wymiary są skalowane automatycznie.
• Metoda opisowa. Tworzenie geometrii ma miejsce w obszarze modelu, natomiast tworzenie wymiarów opisowych, uwag i etykiet (przy użyciu specjalnego stylu opisowego), a także drukowanie następuje z układu. Obiekty opisowe są wyświetlane tylko w rzutniach układu o tej samej skali. Wymiar skali wymiarowania jest automatycznie ustawiany na 0, a wszystkie obiekty opisowe są skalowane automatycznie.
• Metoda międzyobszarowa. Tworzenie geometrii ma miejsce w obszarze modelu, tworzenie opisów odbywa się w obszarze papieru na warstwie o skali wymiarowania ustawionej na 1, natomiast drukowanie następuje z układu. Właśnie ta metoda jest używana w tym podręczniku jako najprostsza i najbardziej bezpośrednia.

Wskazówka: Warto porozmawiać na temat tych czterech metod z innymi użytkownikami programu AutoCAD, którzy używają go do podobnych zastosowań, i dowiedzieć się, dlaczego wybrali jedną z nich.