Lokalny układ współrzędnych pręta konstrukcji jest prawoskrętnym układem kartezjańskim posiadającym następującą orientację osi:
- lokalna oś ‘x’ jest zawsze osią podłużną elementu, której kierunek określony jest od węzła początkowego do węzła końcowego; początek układu jest umieszczony w początkowym węźle pręta (patrz rysunek poniżej).
A — węzeł początkowy, B — węzeł końcowy pręta
- lokalne osie ‘y’ i ‘z’ znajdują się w płaszczyźnie przekroju pręta i są rozmieszczone zgodnie z regułą śruby prawoskrętnej standardowo wymienione osie przedstawiają: oś ‘y’ — oś większego momentu bezwładności pręta, a oś ‘z’ — oś mniejszego momentu bezwładności pręta (w zależności od przekroju pręta); w trakcie definicji prętów obowiązują również następujące zasady:
- podczas definicji pręta pionowego lokalna oś ‘x’ pręta jest pionowa, natomiast kierunek lokalny osi y jest równoległy do osi globalnej Y
- podczas definicji pręta, który nie jest pionowy, płaszczyzna tworzona przez lokalne osie x i z pręta jest pionowa, natomiast oś lokalna z jest zwrócona ku górze (ku globalnemu Z).
Cały przekrój wraz z układem lokalnym, czyli osiami ‘y’ i ‘z’, może być obrócony wokół osi ‘x’ elementu prętowego; umożliwia to definicja kąta GAMMA.