Rysunek izometryczny 2D

Symuluje widok izometryczny obiektu 3D obiektów przez ustawienie obiektów wzdłuż trzech głównych osi.

Rysunek izometryczny 2D to płaska reprezentacja rzutowania izometrycznego 3D. Ta metoda rysowania stanowi szybki sposób na utworzenie widoku izometrycznego prostego projektu. Odległości mierzone wzdłuż osi izometrycznej są poprawne w skali, ale ponieważ jest to rysunek 2D, nie można wyodrębnić innych odległości 3D i powierzchni, wyświetlać obiektów z innych rzutni ani automatycznie usuwać linii ukrytych.

Polecenie IZOSZKIC2D umożliwia automatyczne zamienianie pewnych zmiennych systemowych i ustawień na wartości, które ułatwiają tworzenie kątów izometrycznych. Standardowe płaszczyzny izometryczne, zwane izopłaszczyznami, są następujące:

• Prawa Ustawia skok i siatkę wzdłuż osi nachylonych pod kątem 30 i 90 stopni.
• Lewa Ustawia skok i siatkę wzdłuż osi nachylonych pod kątem 90 i 150 stopni.
• Górna Ustawia skok i siatkę wzdłuż osi nachylonych pod kątem 30 i 150 stopni.

Wybranie jednej z trzech izopłaszczyzn spowoduje automatyczne ustawienie krzyża nitkowego oraz narzędzi do precyzyjnego rysowania i śledzenia wzdłuż odpowiednich osi izometrycznych. Można zatem rysować na górnej płaszczyźnie, przełączyć na płaszczyznę lewą i dorysować bok, a następnie przełączyć na płaszczyznę prawą, aby uzupełnić rysunek.

Wyszukiwanie

Przy użyciu narzędzia Kreślenie izometryczne można wybrać żądaną płaszczyznę izometryczną na pasku stanu. Można także nacisnąć klawisz F5 lub CTRL+E, aby przełączać się między płaszczyznami izometrycznymi.

Następujące polecenia i elementy są najczęściej używanymi w celu zachowania dokładności rysunków izometrycznych:

• Śledzenie biegunowe i bezpośrednie wprowadzenie odległości
• Tryby lokalizacji względem obiektu lub przyciąganie do siatki
• Tryb lokalizacji śledzenie
• Przenoszenie i kopiowanie
• Utnij/Wydłuż

Wskazówka: Podczas tworzenia rysunków izometrycznych 2D można utworzyć geometrię odniesienia w różnych kolorach. Ta metoda jest szczególnie przydatna podczas tworzenia elips, które mają reprezentować zaokrąglenia.

Izometryczne okręgi, łuki i zaokrąglenia

Podczas rysowania na płaszczyznach izometrycznych elipsy umożliwiają reprezentację okręgów. Najprostszym sposobem narysowania elipsy o poprawnym kształcie jest użycie opcji Izo w poleceniu ELIPSA. Opcja Izo jest dostępna tylko wtedy, gdy aktywna jest płaszczyzna izometryczna, która jest kontrolowana przez polecenie IZOSZKIC2D lub zmienną systemową SNAPSTYL.

Okręgów izometrycznych można użyć dla łuków, zaokrągleń i innych krzywych promieniowych, przycinając i wydłużając je do innych krawędzi. Okręgi izometryczne poprawnie reprezentują walce lub otwory, które są równoległe do osi izometrycznych, a ich krawędzie sylwetki są zawsze równoległe do osi izometrycznych

Uwaga: Aby przedstawić okręgi współśrodkowe, lepiej narysować najpierw elipsę o tym samym środku, niż przesuwać oryginalną. Odsuwanie powoduje narysowanie owalnego kształtu splajnów, które nie przedstawiają pomniejszonych odległości, jakich można byłoby się spodziewać.

Siatka izometryczna i przyciąganie do siatki

Podczas przełączania z rysunku prostopadłego na izometryczny siatka i przyciąganie do siatki zmienią się z szyku prostokątnego w diagonalny odpowiadający kątom izometrycznym. Ponadto linie siatki zostaną zmienione na kropki, a odległości siatki i przyciągania również zostaną dopasowane. Po wyłączeniu rysunku izometrycznego ustawienia siatki zostaną przywrócone.