Wydajność przy otwieraniu i wyświetlaniu rysunków można zwiększyć, dodając pamięć do systemu i instalując system operacyjny, który obsługuje duże ilości pamięci. Jest to szczególnie przydatne przy pracy z dużymi modelami.
Produkty oparte na programie AutoCAD wymagają co najmniej 2 GB pamięci fizycznej (RAM) do pracy z rysunkami 2D, a do pracy z modelami 3D zalecane są 4 GB.
Rozmiar i stopień złożoności modelu często decydują o wydajności działania aplikacji. Zwiększona aktywność dysku twardego oznacza, że została przekroczona wielkość pamięci fizycznej i dane są przekazywane do pliku wymiany (pamięci wirtualnej).
Plik wymiany to obszar na dysku twardym, którego system operacyjny używa w taki sposób, jakby był pamięcią fizyczną (RAM). Rozmiar pliku wymiany zasadniczo określa limit łącznego wirtualnego rozmiaru procesu AutoCAD. Praktyczna zasada dotycząca konfigurowania pliku wymiany określa, że jego rozmiar powinien być trzy razy większy od rozmiaru pamięci fizycznej w systemie. Dzięki temu limit jest na tyle wysoki, aby programowi nie zabrakło miejsca w pliku wymiany. W Pomocy systemu operacyjnego znajduje się więcej informacji na temat zainstalowanej pamięci fizycznej i przydzielania miejsca na dysku do pamięci wirtualnej.
Pliki pamięci podręcznej grafiki są tworzone i utrzymywane w celu zoptymalizowania wydajności i zwiększenia prędkości powtórnej generacji obiektów ze skomplikowaną geometrią, takich jak bryły 3D, niebędące siatką powierzchnie i regiony. Te pliki pamięci podręcznej są zachowywane pomiędzy sesjami rysunku i są zapisywane w folderze . . .\AppData\Local\Autodesk\. . . w katalogu GraphicsCache. Maksymalna liczba i całkowity rozmiar plików pamięci podręcznej są ograniczone przez zmienne systemowe CACHEMAXFILES i CACHEMAXTOTALSIZE. Jeśli zostaną przekroczone limity, najstarsze pliki pamięci podręcznej zostaną automatycznie usunięte.