Kamery z widokiem 3D

Kamerę można umieścić w rysunku, aby zdefiniować widok 3D.

Kamerę w rysunku można włączyć lub wyłączyć, a także edytować położenie, cel i długość obiektywu kamery za pomocą uchwytów. Kamera jest definiowana przez współrzędne XYZ położenia, współrzędne XYZ celu oraz pole widoku/długość obiektywu, która określa współczynnik powiększenia. Ponadto można zdefiniować płaszczyzny tnące, które ustanawiają przednie i tylne obwiednie skojarzonego widoku.

• Położenie. Definiuje punkt, z którego oglądany jest model 3D.
• Cel. Definiuje oglądany punkt, określony przez współrzędne środku widoku.
• Długość obiektywu. Definiuje właściwości powiększenia obiektywu kamery. Im większa długość obiektywu, tym węższe pole widzenia.
• Przednia i tylna płaszczyzna tnąca. Określa położenie płaszczyzn tnących. Płaszczyzny tnące to obwiednie, które definiują widok (lub go obcinają). W widoku kamery wszystko, co znajduje się między kamerą a przednią płaszczyzną tnącą, jest ukryte. Analogicznie, ukryte jest wszystko, co znajduje się między tylną płaszczyzną tnącą a celem.

Zapisanym kamerom domyślnie nadawane są nazwy kolejne, Kamera1, Kamera2 itd. Nazwę kamery można zmienić, aby lepiej opisywała jej widok. Menedżer widoków zawiera listę kamer znajdujących się w rysunku, jak również innych nazwanych widoków.

Za pomocą okna dialogowego Wygląd znaczników kamery można sterować rozmiarem i kolorami znaczników kamery.