Kształt list części można dostosować, tworząc niestandardową listę części przy użyciu bloków.
Listy części wymagają co najmniej dwóch bloków. Jeden będzie zawierać wiersz nagłówka listy części, a drugi wiersz treści. Jeśli to konieczne, można użyć kilku bloków dla wiersza treści. Blok nagłówka i bloki składowe (dla wierszy danych) muszą mieć tę samą nazwę z cyfrą na końcu dla ich odróżnienia.
Blok nagłówka zazwyczaj zawiera ramkę z tekstem nagłówkowym lub atrybutem. Nazwa bloku nagłówka powinna kończyć się cyfrą 0. Prawidłowa nazwa bloku nagłówka to na przykład MOJALISTA0.
Bloki treści stają się szablonem jednego wiersza listy części. Nazwa pierwszego bloku treści musi kończyć się cyfrą 1, drugiego – cyfrą 2 itd. Na przykład MOJALISTACZ1 i MOJALISTACZ2 to prawidłowe nazwy bloków treści dla bloku nagłówka MOJALISTACZ0.
Bloki treści zazwyczaj zawierają ramkę wiersza oraz atrybuty wskazujące, która właściwość komponentu ma być wyświetlana. Oznaczenie nazwy atrybutu należy ustawić na nazwę właściwości, która ma być wyświetlana. Na przykład jeśli w bloku treści jest wyświetlana właściwość komponentu Materiał, należy nadać oznaczeniu atrybutu nazwę MATERIAŁ.
Jedynym ograniczeniem stosowania nazwy właściwości komponentu jako nazwy oznaczenia atrybutu jest brak mechanizmu dopasowywania tekstu do zarezerwowanego dla niego miejsca. Gdyby np. jako nazwy oznaczenia użyto wyrazu OPIS i zarezerwowano dla niej szerokość kolumny równą 35, to jeśli opis elementu na listach części byłby dłuższy niż 35, zostałby częściowo przeniesiony do następnej kolumny. Aby obejść ten problem, należy użyć reprezentacji wewnętrznej.
Reprezentacja wewnętrzna ma formę #GENST{#}, gdzie #GENST to identyfikator właściwości komponentu, a {#} to liczba wskazująca sposób dopasowania tekstu. Przykładowo: identyfikatorem właściwości komponentu dla właściwości OPIS jest 5GENST (pełna lista jest dostępna w temacie dotyczącym identyfikatorów właściwości komponentów). Jeśli dostępne miejsce dla opisu ma rozmiar 35, a wysokość tekstu wynosi 3,5, należy podzielić dostępne miejsce (35) przez wysokość tekstu (3,5) i dołączyć uzyskaną wartość (10) w nawiasie klamrowym do identyfikatora właściwości komponentu; w tym przypadku 5GENST{10}. Jeśli rzeczywisty opis elementu przekroczy rozmiar 35, tekst zostanie zmniejszony, tak aby zmieścił się w dostępnym miejscu.
Blok nagłówka i bloki treści można utworzyć w bieżącym rysunku lub w rysunku zewnętrznym. Jeśli jest używany rysunek zewnętrzny, musi on mieć taką samą nazwę jak bloki. Na przykład plik zawierający bloki listy części MOJALISTACZ0, MOJALISTACZ1 i MOJALISTACZ2 musiałby zostać zapisany pod nazwą mojalistacz.dwg.
Po utworzeniu bloków dla niestandardowej listy części można skonfigurować system do używania tej niestandardowej listy części jako domyślnego stylu listy części. Można także określić, czy wiersz nagłówka będzie znajdował się u góry, czy u dołu listy części, oraz skonfigurować podział kolumn. Aby uzyskać więcej informacji dotyczących położenia wiersza nagłówka i podziału kolumn, zobacz Konfigurowanie list części opartych na normach.
Ponadto system umożliwia używanie standardowych i niestandardowych list części w tym samym rysunku. Styl listy części można wybrać podczas tworzenia listy części.
Zobacz przykład...
Na obrazie poniżej pokazano przykład bloku nagłówka MOJALISTACZ0.
Na obrazie poniżej pokazano przykład pierwszego bloku treści MOJALISTACZ1. Identyfikatory właściwości określają właściwości komponentu, które są wyświetlane w wierszu.
Na obrazie poniżej pokazano przykład drugiego bloku treści MOJALISTACZ2. Identyfikatory właściwości określają właściwości komponentu. Nakładanie się ich jest spowodowane bliskością położenia.
Na obrazie poniżej pokazano przykładową listę części opartą na blokach. Wiersze danych pochodzą z bloków treści. Wiersz danych oparty na bloku MOJALISTACZ2 jest umieszczony nad wierszem danych opartym na bloku MOJALISTACZ1.
W podfolderach Position i Summation folderu MSK znajdują się przykładowe rysunki zawierające bloki niestandardowych list części. Bloki w tych rysunkach zawierają w bloku nagłówka tekst, który można tłumaczyć (przykłady działają we wszystkich językach), przyjmujący postać (komunikat_ogólny „rysunek_ogólny” 37){27.5}. Implementując niestandardową listę części, nie należy zwracać uwagi na tekst, który można tłumaczyć. Należy bezpośrednio wpisać tekst.