Pokazuje najwyższą dopuszczalną przez producenta polimeru temperaturę dla parametrów procesu.
Przetwarzanie tworzywa w absolutnej temperaturze przetwórstwa może wymagać zastosowania środków ostrożności i skrócenia czasu przebywania wypraski w formie. Więcej informacji na temat temperatur przetwórstwa tworzyw sztucznych należy szukać w specyfikacjach producentów tworzyw sztucznych.
Niezależny system składający się z agregatu chłodniczego i systemu umożliwiającego cyrkulację czynnika chłodzącego, zbiornika i pompy.
Agregaty chłodnicze zapewniają optymalną wymianę ciepła dzięki stałej cyrkulacji czynnika chłodzącego w formach wtryskowych.
SSORCG - ang. Symmetric Successive Over-Relaxation Conjugate Gradient; typ algorytmu używany w obliczeniach wypaczenia powierzchni tworzywa sztucznego.
Wartość, która reprezentuje siłę wytwarzaną przez przepływ tworzywa przez kanały w zintegrowanym obwodzie; parametr nazywany jest również indeksem Wire-sweep.
Wskaźnik Wire-sweep jest sumą czasów przepływu (pomiar lepkości) przez każdy punkt siatki w modelu. Wynik jest dzielony przez liczbę punktów siatki.
Wskaźnik Wire-sweep jest wysoki w regionach modelu, w których występują przewody, wskazujące na potencjalne miejsce uszkodzenia przewodu.
Ponieważ lepkość zależy od temperatury, współczynnika ścinania i szybkości sieciowania, użytkownik może zmniejszyć wartość wskaźnika, zmieniając wartości wymienionych zmiennych.
Cylindryczny przekrój komory do uplastyczniania wytłaczarki lub wtryskarki.
Baryłka stanowi komorę, w której tworzywo sztuczne przechodzi ze stanu stałego w stan lepkosprężysty.
Podstawowy zespół w projekcie formy, zawierający kilka płyt formy i komponenty standardowe.
Kulista wewnętrzna luka spowodowana przez pęcherzyk powietrza lub innego gazu, uwięziony w produkcie z tworzywa sztucznego.
Bąbel różni się od pęcherza. Bąbel znajduje się wewnątrz wypraski. Pęcherz znajduje się blisko powierzchni lub na powierzchni i powoduje deformacje powierzchni. Bąbel różni się również od luki, w której powstaje próżnia podczas chłodzenia wypraski.
Kształt i rozmiar tworzonych krystalitów zależą od charakterystycznego projektu formy wtryskowej, geometrii części i warunków procesowych.
Kształt i rozmiar tworzonych krystalitów w znacznym stopniu zależą od właściwości materiału.
Ilość ciepła potrzebna do podniesienia temperatury jednostki masy materiału o jeden stopień.
Ciepło właściwe (Cp) jest podstawowym sposobem określania możliwości przekształcania ciepła dostarczanego do materiału na rzeczywisty wzrost temperatury. Pomiar jest prowadzony pod ciśnieniem atmosferycznym i w ustalonym zakresie temperatur lub przyjmuje się średnią temperaturę niższą o 50 C od maksymalnej temperatury przetwórstwa materiału.
Jednostka pomiaru ciepła właściwego jest J/kg-C, (Dżul na kilogram razy Celsjusz).
Ciężar tworzywa potrzebnego do jednego całkowitego wypełnienia formy, z uwzględnieniem formowanej części, wlewu, kanałów wlewowych i wypływki.
Ciśnienie przykładane do polimeru płynącego przez dyszę.
Ustawienia ciśnienia dyszy są jednym sposobem na określenie ciśnienia wtrysku polimeru.
Ciśnienie przykładane do ślimaka wtryskarki w fazie wtrysku.
Nastawa ciśnienia hydraulicznego jest jednym z parametrów określających prędkość w cyklu formowania. Ciśnienie hydrauliczne jest to ciśnienie w przewodzie zasilającym pompy, mierzone zazwyczaj z użyciem manometru w przewodzie hydraulicznym. Istnieje bezpośrednia zależność między ciśnieniem wtrysku a ciśnieniem hydraulicznym, nazywana współczynnikiem wzmocnienia maszyny.
Ciśnienie przekazywane masie tworzywa przez ślimak w fazie wtrysku, powodujące przepływ tworzywa.
Ciśnienie wtrysku można zmierzyć w przybliżeniu, używając przetwornika umieszczonego w dyszy. Istnieje bezpośrednia zależność między ciśnieniem wtrysku a ciśnieniem hydraulicznym, nazywana współczynnikiem wzmocnienia maszyny.
Ciśnienie, które przeciwdziała cofaniu ślimaka.
Ciśnienie zwrotne zwiększa się w celu uniemożliwienia ślimakowi ruchu powrotnego. W ten sposób zwiększa się efekt ogrzewania ścinającego i mieszania materiału, co zapewnia wyższą jakość tworzywa.
Kanał wlewowy z ogrzewanym elementem centralnym lub zaworem lub ogrzewaną powierzchnią zewnętrzną z zaworem centralnym.
Cylindryczne kanały wlewowe mogą być używane w ogrzewanych kolektorach, ale najczęściej są używane w zaworach.
Czas wymagany do ochłodzenia wypraski do temperatury umożliwiającej wypchnięcie jej z formy.
Czas chłodzenia wypraski rozpoczyna się pod koniec fazy wstrzymania. Zwykle, czas chłodzenia rozpoczyna się pod koniec fazy sterowania prędkością i obejmuje fazę pakowania, fazę wstrzymania oraz czas chłodzenia wypraski.
Czas od wypchnięcia z formy jednej wypraski do wypchnięcia kolejnej wypraski.
Czas cyklu wtryskiwania, gdy ślimak napełnia formę.
Czas napełniania zaczyna się na początku cyklu wtryskiwania i kończy się w punkcie przełączenia sterowania prędkością/ciśnieniem.
Okres czasu, w którym otwierana jest forma.
Czas otwarcia formy jest liczony od chwili otworzenia formy w celu wypchnięcia części z tworzywa sztucznego. Czas otwarcia formy jest liczony do chwili zamknięcia formy tak, aby ślimak mógł rozpocząć ruch do przodu w celu wykonania kolejnego wtrysku.
Długość czasu w cyklu wtryskiwania, który zaczyna się, gdy forma jest wypełniana tworzywem i kończy się po zwolnieniu ciśnienia pakowania.
Czas wypełnienia stempla formy tworzywem.
Czas, w którym forma zostaje otwarta w celu wypchnięcia wypraski.
Czas wypychania 42 sekundy oznacza, że pozostały 42 sekundy od momentu zamknięcia formy w celu wtrysku aż do momentu otwarcia formy w celu wypchnięcia wypraski.
Usuwanie jednego koloru lub rodzaju tworzywa z wtryskarki.
Można użyć tworzywa w innym kolorze, użyć innego tworzywa lub zastosować środek czyszczący.
Utrata jakości przez materiał, co przejawia się słabymi właściwościami mechanicznymi.
Ruch ślimaka od dyszy bez rotacji; stosowany, aby uniknąć zanieczyszczenia ślimaka.
Dekompresja może być używana w przypadku materiałów o niskiej lepkości, jak PA-66, gdy dysza nie jest wyposażona w zawór zapobiegający wypływaniu tworzywa.
Miejscowe oddzielenie powierzchni elementu.
Najczęstszą przyczyną delaminacji jest zbyt duża prędkość wtrysku.
Funkcja do kontrolowania, czy powierzchnia podziału jest kompletna oraz stanu powierzchni matrycy/stempla.
Ścieżka przepływu z najmniejszymi oporami przepływu (najmniejszy spadek ciśnienia) od położenia wtrysku polimeru do ostatniego wypełnianego miejsca.
Zazwyczaj, ale nie zawsze, dominująca ścieżka przepływu jest jednocześnie najdłuższą ścieżką przepływu. Stożek na rysunku wskazuje położenie wtrysku, natomiast symbol X wskazuje ostatnie wypełniane miejsce.
Właściwość optyczna przeźroczystych materiałów, w których współczynnik załamania światła przechodzącego przez materiał zależy od kierunku polaryzacji światła.
Dwójłomność jest właściwością materiału, na którą wpływ mają również naprężenia występujące w materiale. Dwójłomność może powodować defekty optyczne, jak niejednorodna polaryzacja i podwójne obrazy.
Efekt ściśliwości materiału, gdy materiał jest w baryłce wtryskarki.
Ściśliwość tworzywa sztucznego może być znaczna. Symulacja, w której stosowany jest efekt baryłki, pozwala na uzyskanie dokładniejszych wyników.
Występuje, gdy tworzywo przepływa przez grubsze regiony łatwiej, niż przez regiony o cieńszych ściankach.
Przepływ rozdziela się i wypełnia cienkie przekroje przed ponownym połączeniem cienkich przekrojów. Po ponownym połączeniu, strumień może odwrócić przepływ w cieńszych przekrojach.
Efekt bieżni może prowadzić do zamknięcia powietrza, linii łączenia strug i powstania regionów o dużych naprężeniach wewnętrznych.
Okres czasu podczas formowania wtryskowego, gdy ślimak wtryskarki wytwarza ciśnienie pakowania tworzywa do stempla formy.
Czas, w którym następuje formowanie wtryskowe, gdy tworzywo jest wtryskiwane do stempla formy.
Ta faza obejmuje czas pakowania i czas chłodzenia.
Faza występująca po fazie pakowania i czasie chłodzenia.
Faza w procesie formowania wtryskowego, gdy wtryskiwana jest dodatkowa porcja tworzywa w celu wypełnienia naroży i krawędzi stempla tworzywem w pełni uplastycznionym.
Seria stalowych płyt poddanych obróbce powierzchni, zawierająca stempel lub stemple, do których wtryskiwane jest płynne tworzywo pod wysokim ciśnieniem; bywa nazywana również matrycą.
Forma działa również jak wymiennik ciepła, w którym tworzywa termoplastyczne ulegają zestaleniu w kształcie określonym przez stempel.
Forma z dwoma lub więcej gniazdami, umożliwiająca wytworzenie więcej, niż jedną wypraskę w jednym cyklu formowania.
Występuje podczas formowania wtryskowego z użyciem strumienia gazu, gdy ciśnienie gazu powoduje wyjście materiału poza przeznaczony tunel gazu i zbyt dużą kompresję.
Pęcherzyki gazu napierają na ścianki, tworząc ślady podobne do odcisków palców, co może powodować defekty konstrukcyjne i estetyczne.
Mierzona przez podzielenie masy części z tworzywa sztucznego przez jej objętość.
Wypraska ma większą gęstość, jeśli ma większą masę (liczbę cząsteczek) na jednostkę objętości. Wypraska może mieć regiony, gdzie gęstość jest większa, niż w pozostałych regionach.
Gęstość w pojedynczym punkcie polimeru w warunkach średniej temperatury przetwórstwa oraz przy ciśnieniu równym zero, lub bliskim zero.
Odległość między płaszczyzną konstrukcyjną XY zespołu bazy formy i dolną powierzchnią układu.
Spadek ciśnienia na jednostkę długości wzdłuż ścieżki przepływu.
Spadek ciśnienia między punktami położenia jest siłą wymuszającą przepływ polimeru w fazie napełniania. Polimer zawsze płynie w kierunku od ciśnienia wyższego do niższego, podobnie jak woda z miejsc położonych wyżej do miejsc położonych niżej.
Korzystne jest napełnianie formy przy możliwie jednorodnym gradiencie ciśnienia. Niejednorodne gradienty ciśnienia często wskazują na problemy takie, jak np. zawieszenie przepływu, nadmierne pakowanie, które skutkuje wypływkami lub pakowanie niedostateczne, co skutkuje nadmiernym skurczem.
Statystycznie określone wartości, między którymi dozwolone jest sterowanie w zakresie bez regulacji parametrów procesowych.
Graniczne wartości sterowania zapewniają wskazania zmiennych w procesie formowania.
Pomiar grubości części.
Grubość znormalizowana znajduje się w zakresie od -1 do 1. W tym zakresie, zero odpowiada części środkowej wypraski, natomiast 1 i - 1 odpowiadają powierzchni styku tworzywo/metal lub ścianki formy.
Powodowany przez problemy w procesie formowania, występuje pod koniec fazy prędkości, gdy ciśnienie wtrysku jest zbyt wysokie.
Równanie opisujące objętość właściwą (1/gęstość) materiału w funkcji temperatury i ciśnienia.
Iloczyn PVT opisuje zależność temperatury/ciśnienia dla polimerów w całym zakresie parametrów procesowych.
Kanał w formie stosowany do cyrkulacji czynnika chłodzącego (np. wody, lub innego medium) wokół formy. Czynnik chłodzący umożliwia sterowanie temperaturą powierzchni metalowej, z którą styka się formowane tworzywo.
Kanały chłodzące są zazwyczaj połączone w obwód. Kanały chłodzące mogą być skonfigurowane szeregowo lub równolegle.
Komponent systemu chłodzącego składający się z centralnego okrągłego kanału, który można wprowadzić do formy, aby zapewnić bezpośredni przepływ płynu chłodzącego.
Kanał przelewowo-powrotny umożliwia przejście czynnika chłodzącego obszary, w których przepływ jest utrudniony w celu lepszej wydajności chłodzenia. Czynnik chłodzący przepływa przez kanał centralny, następnie wypływa i opływa kanał z zewnątrz do punktu odpływu.
Przegrody i kanały przelewowo-powrotne zwiększają turbulencje przepływu z powodu dodatkowych zagięć w systemie przepływu czynnika chłodzącego. Większe turbulencje powodują większe przenoszenie ciepła. Kształt geometryczny kanału przelewowo-powrotny umożliwia zastosowanie chłodzenie obszarów, w których występują problemy z odprowadzaniem ciepła.
Kanały podające polimer od wlewu do przewężek każdego stempla w formie.
Kanał wlewowy o przekroju okrągłym, zwężającym się na długości kanału.
Kanały wlewowe kołowe stożkowe najczęściej są używane w formach trójpłytowych.
Typ kanału wlewowego, który można stosować, gdy nie ma możliwości zastosowania kanału okrągłego.
Kanały wlewowe używane zamiast kanałów okrągłych, gdy ucięcie kanałów z obu stron linii podziału stwarza problemy.
Kąt zawarty między ostrzem matrycy a osią Z.
Kierunek normalny powierzchni podziału.
Ponieważ części z tworzywa sztucznego są wytwarzane losowo, kierunek części z tworzywa sztucznego również jest losowy. Program Mold Design musi dopasować kierunek części z tworzywa sztucznego z kierunkiem otwarcia formy.
Kierunek przesuwu ruchomej połówki formy.
Części z tworzywa sztucznego są wypychane z formy w kierunku otwarcia formy. Program Mold Design wymaga zgodnego układu współrzędnych do ustalania komponentów. Kierunek otwarcia formy w programie Mold Design przebiega wzdłuż osi Z w kierunku wartości dodatnich.
Kierunek głównej osi włókien względem kierunku przepływu tworzywa w materiałach napełnionych włóknami.
Kierunek, w którym porusza się zespół wypychacza skośnego.
Jeśli wybrano powierzchnię płaską lub płaszczyznę, wybrana powierzchnia jest zgrupowana z płaszczyzną zespołu wypychacza skośnego.
Jeśli wybrano krawędź jako kierunek wyciągnięcia, kierunek dodatni jest od punktu początkowego do punktu końcowego wybranej krawędzi. Punkt bliżej kursora jest punktem końcowym. Pionowa powierzchnia robocza jest tworzona na podstawie wybranej krawędzi w punkcie końcowym. Pionowa powierzchnia robocza jest zgrupowana z płaszczyzną YZ zespołu wypychacza skośnego.
Najczęściej używany przekrój, zapewniający najlepszy współczynnik objętości do powierzchni.
Podczas cięcia kołowych kanałów wlewowych, szczególną uwagę należy zwrócić, aby nie było żadnych przestawień na linii podziału.
Uniesiony występ w formowanej części.
Kominek często ma otwór, umożliwiający mechaniczne połączenie elementu np. przy użyciu śruby.
Następuje, gdy polimer osiągnął wszystkie dostępne obszary stempla i forma jest wypełniona objętościowo.
System, który odpowiada na sprzężenie zwrotne od przetworników mierzących sterowaną wielkość. System automatycznie dostosowuje parametry tak, aby zachować ustalone tolerancje w procesie formowania części z tworzywa sztucznego.
Na przykład można kontrolować ciśnienie w stemplu. Należy umieścić przetwornik w stemplu i zastosować ten pomiar do regulacji ciśnienia wywieranego na tworzywo w cylindrze wtryskarki.
Komponent umieszczany w formie przed fazą wtrysku. Jest zakotwiczony w części z tworzywa sztucznego przez częściowe lub całkowite pokrycie wtryskiwanym tworzywem.
Korki mogą być wyposażone w gwinty, mogą przewodzić prąd elektryczny lub być wykonane z innego tworzywa.
Przewężka umieszczona na linii podziału formy.
Krawędź przewężki zazwyczaj wypełnia część z boku, z góry i od spodu.
Termin używany do określenia geometrii innych, niż cienkie i długie elementy.
Miara charakteryzująca, w jakim stopniu cząsteczki polimeru osiągnęły stan uporządkowany po zestaleniu w porównaniu do części cząsteczek, które pozostały w stanie nieuporządkowanym.
Polimery amorficzne mają 0% krystaliczności, ale żaden polimer krystaliczny nie osiąga 100% krystaliczności.
Stopień krystaliczności zależy od prędkości chłodzenia. Szybkość krystalizacji zależy od temperatury i czasu.
Przy skrajnie wysokich i skrajnie niskich prędkościach chłodzenia powstaje niewielka liczba kryształów. Stopień krystaliczności wpływa na wielkość skurczu. Im większy udział fazy krystalicznej, tym większy skurcz wykazuje tworzywo.
W regionach o grubych ściankach tworzywo wolniej stygnie, niż w przekrojach o relatywnie cienkich ściankach, dlatego w grubszych przekrojach powstaje więcej fazy krystalicznej i dlatego grusze przekroje wykazują większy skurcz.
Podczas chłodzenia niektóre polimery formują uporządkowane struktury zwane krystalitami.
Chwila w czasie fazy pakowania, gdy polimer ulega zestaleniu w przewężce i nie ma możliwości upakowania więcej polimeru w stemplu formy.
Miara oporu przepływu materiału wewnątrz formy.
Liczba Reynoldsa jest współczynnikiem opisującym przepływ cieczy w przewodach. Charakteryzuje warunki przepływu, które występują w danym układzie.
Jeśli liczba Reynoldsa wynosi 2300-4000, oznacza to przepływ przejściowy. Liczba Reynoldsa powyżej 4000 oznacza przepływ turbulentny, korzystny przy chłodzeniu. Wyższa liczba Reynoldsa oznacza, że wymagana jest wyższa energia do utrzymania przepływu w układzie. W układach chłodzenia, liczba Reynoldsa osiąga wartości rzędu 10000. Straty na pompowanie skojarzone z liczbą Reynoldsa powyżej 10000 są wyższe, niż zapewniana wymiana ciepła przy takim przepływie czynnika chłodzącego.
Jeśli w fazie wypełniania nastąpi zetknięcie dwóch lub więcej ścieżek przepływu, wypraska ma wówczas gorsze właściwości mechaniczne, a na powierzchni widoczne są linie łączenia strug.
Otwory lub korki umieszczone w części z tworzywa sztucznego, liczne przewężki lub zmiany grubości ścianek wypraski, gdzie może nastąpić zawieszenie, sprzyjają powstawaniu linii łączenia strug. Jeśli powierzchnie czołowe różnych strumieni ulegną ochłodzeniu przed zetknięciem, nie połączą się dobrze ze sobą, co może spowodować pogorszenie właściwości mechanicznych wypraski. Może również pojawić się linia, karb lub zmiana koloru.
Jakość linii łączenia strug zależy od typu materiału, rodzaju i ilości napełniaczy, ciśnienia i temperatury na linii łączenia strug.
Defekt z tworzywa sztucznego spowodowany odciąganiem warstw tworzywa od środka wypraski podczas chłodzenia.
Luki powoduje skurcz materiału podczas chłodzenia wypraski. Jeśli wypraska jest przeźroczysta, luki stanowią defekt kosmetyczny. Jeśli luka ma duże rozmiary, stanowi również wadę strukturalną.
Luz między nieruchomą i ruchomą połówką normy.
Materiał, którego właściwości są takie same we wszystkich kierunkach.
Orientacja nie jest ukierunkowana, ani nie występuje faza krystaliczna, jak w materiale izotropowym.
Materiał zawierający włókna zorientowane lub zorientowane łańcuchy polimeru.
W materiale ortotropowym właściwości mechaniczne w kierunku równoległym do orientacji są inne, niż w kierunku prostopadłym do orientacji materiału.
Część formy wypełniająca podcięcie w fazie wtrysku.
Podcięcia są elementami wykończeniowymi części z tworzywa sztucznego, które zapobiegają wypadnięciu wypraski z formy podczas wypychania wypraski z formy. Typowe podcięcie ma postać wnęki lub otworu i jest zorientowane w kierunku płaszczyzny podziału. Po fazie chłodzenia w celu wtryskiwania, matryca boczna zostaje cofnięta, co umożliwia wypchnięcie części z formy.
Przekrój formy o kształcie wewnętrznym, jak formowana część.
Matryca z kanałem w kształcie spirali.
Matryca spiralna umożliwia przepływ płynu chłodzącego i odprowadzanie ciepła.
Zależność zmiennych, wpływających na lepkość.
Lepkość polimerów zależy od temperatury, ciśnienia i współczynnika ścinania. Istnieje kilka modeli matematycznych, które można użyć do opisu lepkości.
Opisuje zależności między ciśnieniem, temperaturą i objętością (iloczyn PVT) tworzyw sztucznych.
Tworzywa sztuczne po ogrzaniu wykazują ściśliwość i właściwość ta wpływa na objętość tworzywa wymaganego do wytworzenia gotowego produktu. Oprogramowanie stosuje model ściśliwości oparty na iloczynie PVT: 2-Domain Modified Tait PVT z 13 współczynnikami.
Powtarzanie kształtu nad płaszczyzną, pokrywanie wszystkich regionów.
Zazwyczaj, używane są trójkąty, kwadraty i sześciokąty.
Zjawisko powodowane przez nadmiernie ściśnięte tworzywo w jednej ścieżce przepływu, podczas gdy druga ścieżka nadal jest wypełniana; zazwyczaj, występuje w przekrojach o najkrótszym czasie wypełniania.
Nadmierne pakowanie może powodować wypaczenia, wypływki, wydłużone cykle i nadmierny ciężar wypraski.
Wtryskiwany polimer jest formowany strumieniem powietrza, zamiast w formie. Funkcja działa jak przebieg próbny kontrolujący poprawność pracy urządzenia.
Cylinder jest odciągnięty i nie styka się z tuleją wlewową, natomiast tłok prasujący jest przesunięty do przodu, tłocząc płynne tworzywo przez dyszę. Jeśli zostanie pobrana próbka płynnego tworzywa do metalowego kubka, można zmierzyć temperaturę tworzywa przy użyciu pirometru. Jest to jedna z najdokładniejszych metod pomiaru temperatury rozpuszczonego tworzywa.
Materiały dodawane do polimerów formowanych metodą wtrysku.
Napełniacze są dodawane w celu zwiększenia wytrzymałości polimeru i zapewnienia dobrej jakości produkowanych części.
Naprężenie powodowane przez wzajemne tarcie przemieszczających się z różnymi prędkościami warstw tworzywa i tarcia tworzywa o ścianki formy.
Duże naprężenie ścinające może powodować degradację tworzywa lub jego zniszczenie na skutek powstawania pęknięć naprężeniowych.
Wartości określające prędkość ślimaka i profile ciśnienia.
Dla profilu prędkości ślimaka jest to indywidualna prędkość i czas wtrysku/współrzędne przemieszczenia. Dla profilu ciśnienia jest to indywidualne ciśnienie i czas wtrysku/współrzędne przemieszczenia.
Nazwa rodziny materiałów, jak np. rodzina poliwęglanów.
Każdy materiał jest składnikiem rodziny materiałów. Skrót rodziny stanowi skróconą nazwę rodziny polimeru. Na przykład PC jest skrótem rodziny dla poliwęglanu.
Niektóre rodziny zawierają podzestawy, zatem dla każdego podzestawu występuje oddzielny skrót. Na przykład: TPE, TPO, TPU i TPR są skrótami w rodzinie elastomerów termoplastycznych.
Występuje, gdy powierzchnie czołowe strumieni stykają się z obu stron, co powoduje chwilowe wstrzymanie przepływu, wystarczające jednak do zestalenia się warstwy polimeru. Polimer płynie z jednej strony, następnie zmienia kierunek i płynie między zestalonymi warstwami.
Wówczas warstwy ponownie zostają upłynnione na skutek ogrzewania ścinającego. Taki przepływ w odwrotnym kierunku powoduje niską jakość wypraski, osłabienie właściwości mechanicznych i defekty powierzchni.
Grubość ścianki określona dla całej części.
Zazwyczaj, jest to grubość ścianki na większości obszarów wypraski. W sytuacji idealnej, nominalna grubość ścianki nie zmienia się o więcej, niż procent na większości obszarów wypraski. Niektóre elementy projektu, jak kominek lub przegub mogą być grubsze lub cieńsze, niż grubość nominalna, ale są to odchylenia lokalne. nominalny
Ilość polimeru wtryskiwana do stempla formy w fazie wtrysku.
Obszar wyboru skojarzonych lub połączonych elementów, które mogą zawierać powierzchnie płaskie i powierzchnie nie planarne.
Linie poza obszarem mogą być proste lub krzywe. Należy je pominąć w dalszym postępowaniu.
Współczynnik stanu po deformacji do stanu oryginalnego, gdy polimer uległ deformacji pod wpływem przyłożonego obciążenia.
Pomocnicza modyfikacja formy, umożliwiająca ucieczkę spułapkowanego powietrza.
Defekt powierzchni, która wygląda, jak pokryta rowkami.
Odstępy między rowkami powstają przy dużych oporach przepływu w formie, co prowadzi do powtarzającego się czasowego zatrzymania powierzchni czołowych strumienia.
Metoda użyta do tworzenia powierzchni podziału.
Wybierz geometrie, następnie ustaw kierunki punktu początkowego i punktu końcowego geometrii. Powierzchnia jest wybrana jako geometria, kierunek nie jest ustawiony.
Generowanie ciepła jako efekt naprężeń ścinających w czasie przepływu; nazywane również ciepłem ciernym.
Tarcie między sąsiednimi warstwami przemieszczającymi się z różnymi prędkościami powoduje ogrzewanie ścinające. Warstwy tworzywa najbliżej ścianki uzyskują wyższą temperaturę, niż w środku strumienia. Efekt ten może być użyty w projektowaniu części o cienkich ścianach, gdzie istnieje ryzyko przedwczesnego zestalania tworzywa.
Jeśli warunki formowania znajdują się wewnątrz okna formowania, wówczas wytworzona część będzie charakteryzować się dobrą jakością.
W oknie formowania zdefiniowane są wartości graniczne dla procesu formowania, w zakresie których otrzymywane są wypraski o akceptowalnej jakości; okno formowania jest również nazywane oknem procesowym.
Na wykresie przedstawiono wypraskę dobrej jakości (oznaczoną znacznikiem), otoczoną granicami okna formowania. Wypraskę słabej jakości (oznaczona symbolem X) otrzymano, gdy parametry procesowe znajdowały się poza granicami okna formowania.
Zestaw granicznych parametrów procesu, które określają kształt podobny do okna.
Parametry procesu w granicach okna formowania zapewniają możliwość realizacji procesu; parametry poza granicami okna uniemożliwiają przebieg procesu.
Proces znajdowania najlepszych warunków procesu formowania konkretnej części z tworzywa sztucznego.
optymalizować można geometrię wypraski, wybrany materiał, położenie wtrysku i warunki procesowe.
Wyrównanie cząsteczek polimeru podczas przepływu.
Cząsteczki polimeru dopasowują się do kierunku przepływu. Zasięg tej orientacji zależy od współczynnika ścinania, który osiąga materiał w temperaturze przetwórstwa. Kiedy materiał przestaje płynąć, orientacja cząsteczek wymuszona przepływem ulega relaksacji w stopniu zależnym od czasu relaksacji i temperatury materiału. Jeśli materiał ulegnie ochłodzeniu, zanim relaksacja się zakończy, orientacja cząsteczek zostanie "zamrożona".
Zachowana w ten sposób orientacja cząsteczek w znaczny sposób wpływa na właściwości mechaniczne materiału oraz na wielkość skurczu zależnie od kierunku orientacji materiału. Dla danego elementu, właściwości mechaniczne i wielkość skurczu są różne w kierunku równoległym i prostopadłym do kierunku orientacji materiału.
Zmienne odpowiadające ustawieniom wtryskarki.
Zmienne zapewniające sterowanie procesem formowania.
Powstawanie pęknięć w tworzywie komponentu.
Pękanie jest efektem pękania wiązań chemicznych z powodu działania naprężeń wewnętrznych i zewnętrznych
Wyglądają jak biało-siwa siateczka pęknięć.
Szorstkie i matowe pęknięcia powstają na skutek różnic skurczu lub przedwczesnego zestalania w formie materiału napełnionego włóknem szklanym.
grupa połączonych krzywych, które formują zamkniętą granicę powierzchni.
Pętla, wzdłuż której podzielona jest matryca i stempel.
Zazwyczaj, pętla podziału jest maksymalną powierzchnią projektową wzdłuż kierunku wyciągnięcia.
Zamknięta pętla elastomerowa o przekroju poprzecznym w kształcie litery O, używana jako uszczelnianie mechaniczne lub uszczelka.
Pierścienie uszczelniające typu O-ring są umieszczane w rowku ściskane dwoma lub więcej częściami podczas montażu, tworząc uszczelnienie na styku różnych powierzchni.
Element korka, który pomaga zamocować korek w matrycy lub stemplu.
Płaszczyzna określająca położenie dolnej powierzchni zespołu wypychacza skośnego.
Czas, w którym tworzywo zaczyna płynąć.
Wypełnianie zaczyna się po uruchomieniu ślimaka i po osiągnięciu odpowiedniego wzrostu ciśnienia w dyszy.
Obszar zamknięty w modelu, którego nie można wypchnąć z formy.
Odległość między przednim i zerowym położeniem ślimaka.
Poduszka zawiera polimer pozostały w baryłce po napełnieniu stempla. Większość tworzywa w poduszce jest używana do kompensowania przepływu w fazie pakowania.
Związek naturalny lub syntetyczny, o dużej masie cząsteczkowej i zbudowany z długich łańcuchów, zawierający powtarzalne segmenty zwane monomerami lub merami.
Cząsteczki monomerów są względnie lekkie i mają prostą budowę. Polimery powstają w chemicznej reakcji monomerów, nazywanej polimeryzacją.
Chociaż termin tworzywa sztuczne jest zwykle używany jako synonim polimerów, to tworzywa sztuczne są w rzeczywistości mieszankami polimerów z innymi dodatkami. Mieszanki tworzyw sztucznych zawierają plastyfikatory, napełniacze i inne dodatki poprawiające właściwości przetwórcze oraz właściwości gotowych produktów.
Poza mieszankami termoplastów przeznaczonymi do przetwórstwa metodą wtrysku, polimery są stosowane również do produkcji kauczuków, włókien, klejów i powłok.
Przetwórstwo polimerów do gotowych produktów obejmuje zmiany fizyczne, jakie zachodzą podczas uplastyczniania i zestalania termoplastów lub reakcje chemiczne w przypadku tworzyw termoutwardzalnych.
Rodzina polimerów charakteryzująca się znacznym splątaniem łańcuchów, które są luźno ułożone.
Polimery amorficzne charakteryzują się tym, że w warunkach, gdy nie działa na nie żadna siła, ich cząsteczki nie wykazują preferowanej orientacji względem siebie.
Polimery amorficzne są w stanie cieczy przechłodzonej i zazwyczaj wykazują mniejszy skurcz, niż polimery semikrystaliczne. Materiały te nie powodują dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego, ponieważ w ich strukturze nie występują kryształy.
Rodzina polimerów charakteryzowana przez zdolność cząsteczek do tworzenia uporządkowanych układów podczas krzepnięcia.
Ponieważ cząsteczki mają zdolność do bliskiego upakowania i uporządkowania, polimery krystaliczne wykazują zwykle większą gęstość, niż polimery amorficzne. Żaden polimer nie uzyskuje 100% krystaliczności. Niektóre cząsteczki pozostają w stanie nieuporządkowanym i tworzą fazę amorficzną w tworzywie.
Polimery krystaliczne rozpraszają promieniowanie rentgenowskie tworząc siatki dyfrakcyjne, które mogą być używane do pomiaru stopnia krystaliczności (na podstawie intensywności rozpraszania) oraz do identyfikacji polimeru (na podstawie szyku siatki dyfrakcyjnej).
Polimery zawierające w swojej strukturze fazę krystaliczną i amorficzną.
Większość tworzyw ma strukturę semikrystaliczną. Zawartość fazy krystalicznej określa właściwości fizyczne gotowej części.
Miejsce, gdzie płynne tworzywo napiera na stempel formy.
Różne położenia wtrysku mogą mieć różny wpływ na wygląd i jakość części z tworzywa sztucznego.
Powierzchnia, na której matryca styka się ze stemplem.
Prędkość, z jaką obraca się ślimak w fazie wtrysku.
Prędkość, z jaką polimer jest wtryskiwany do stempla formy w fazie wtrysku.
Jeśli prędkość wtrysku jest zbyt wysoka, może powodować defekty część z tworzywa sztucznego, jak wypływki lub delaminacja.
Używany, gdy znane są parametry kluczowe pracy wtryskarki, jak średnica ślimaka czy maksymalna prędkość wtrysku.
Wyniki symulacji można porównać z wynikami rzeczywistymi otrzymanymi dla wtryskarki.
Wykres uzyskany po połączeniu punktów nastaw za pomocą linii.
Nastawy podają wartości ciśnienia do zastosowania w określonych odstępach czasu. Profil ciśnienia umożliwia kontrolę pakowania stempla formy w fazie ciśnienia w cyklu formowania.
Używany do zróżnicowania ruchu ślimaka w wazie wypełniania w cyklu wtryskiwania.
Używany na etapie projektowania, kiedy jeszcze nie wybrano wtryskarki.
W celu analizy szczytowego współczynnika rozpływu, maksymalnego ciśnienia wtrysku i siły zamykania formy można zastosować geometrię części, kanału wlewowego oraz przewężki z profilem prędkości. Wtryskarka jest wybierana w oparciu o wyniki tej analizy.
kanały wlewowe o prostokątnym przekroju.
Nie zaleca się prostokątnych kanałów wlewowych z uwagi na dużą wartość współczynnika powierzchni do objętości i ograniczony obszar przepływu.
Seria części wykonana w określonych warunkach procesowych, np. przy określonej prędkości ślimaka i ustawionym profilu ciśnienia.
Ślizgowy uszczelniacz w przednim odcinku ślimaka umożliwiający przepływ tylko w jedną stronę.
Przeciwpierścień umożliwia przepływ płynnego tworzywa do przodu ślimaka w czasie uplastyczniania i uniemożliwia cofnięcie tworzywa podczas wtrysku. Przeciwpierścień może przeciekać w czasie wtrysku, co zmniejsza ciśnienie przykładane do płynnego tworzywa.
Komponent systemu chłodzącego używany do uregulowanego i bezpośredniego przepływu płynu chłodzącego przez obszary, w których występują problemy z wydajnym chłodzeniem.
Wstawiając metalową płytkę do kanału chłodzącego wymusza się przepływ płynu chłodzącego w innym kierunku. Przerywając przepływ w kanale chłodzącym, przegroda tworzy zaburzenie przepływu wokół zgięcia i zwiększa przenoszenie ciepła przez płyn chłodzący.
Wyznacza przejście z jednej fazy do innej, np. przejście z fazy wypełniania do fazy pakowania.
Można przy tym zastosować jedną z wielu metod przejścia. Na przykład można zainicjować przejście wypełnianie-pakowanie, gdy czas wtrysku lub ciśnienia osiąga określoną wartość, gdy określony procent objętości jest wypełniony, lub gdy zostaną spełnione inne warunki.
Odległość, na jaką przemieszcza się ślimak w fazie wtrysku.
Przepływ w jednym kierunku, z prostą powierzchnią czołową strumienia, w czasie fazy wypełniania.
Występuje, gdy ciecz (np. woda) płynie powoli, cząsteczki płynu przemieszczają się w linii prostej równoległej do kanału lub ścianki.
Przepływ laminarny jest definiowany jako przepływ o liczbie Reynoldsa poniżej 2300. Liczba Reynoldsa powyżej 2300 wskazuje na przepływ turbulentny.
Typ przepływu występujący, gdy ciecz (np. woda) przepływa przy silnym odchylaniu od kierunku przepływu i przy dużej prędkości.
Przepływ turbulentny występuje, gdy liczba Reynoldsa przekracza 4000. Niska liczba Reynoldsa wskazuje przepływ laminarny.
Forma jest wypełniana tworzywem płynącym w przepływie zrównoważonym w taki sposób, że wszystkie jej elementy są wypełniane tworzywem jednocześnie i pod takim samym ciśnieniem.
Przepływ zrównoważony prowadzi do uzyskania jednorodnej orientacji, jednorodnego skurczu, mniejszych naprężeń wewnętrznych i wypaczeń oraz zapewnia mniejszą ilość odpadu, co pozwala zmniejszyć koszty. Na kompensację (zrównoważenie) przepływu wpływ mają następujące czynniki: położenie przewężki, projekt kanału wlewowego oraz grubość części.
Pauza w cyklu zamykania formy podczas formowania w celu ewakuacji powietrza z tworzywa w formie.
Mechaniczne lub elektryczne urządzenie do pomiaru wartości. Przekazuje zmierzoną wartość do rejestratora lub do urządzenia umożliwiającego pomiar mierzonej wartości z wartością wymaganą.
Kanał, przez który płynne tworzywo przepływa z kanału wlewowego do stempla.
Zazwyczaj, przewężka jest niewielkich rozmiarów i w tym obszarze tworzywo zaczyna się zestalać jako pierwsze.
Typ przewężki stosowany w formach gorącokanałowych.
Zredukowana powierzchnia kontaktu dla przewężki cylindrycznej ogranicza widoczność punktu wtrysku, co poprawia wygląd części.
Powszechnie używany typ przewężki do form dwupłytowych; inna nazwa: przewężka dodatkowa lub tunelowa.
Przewężka kołowa stożkowa jest szersza od strony kanału i zwęża się w kierunku gniazda formy.
Przewężka jest używana, gdy ważny jest wygląd powierzchni tworzywa i jego jakość. Inne nazwy: banan, szpic, krowi róg, hak, podwieszenie, skok, zagięty tunel i przewężka w kształcie nerkowca
Przewężka łukowa prowadzi tworzywo w dół od płaszczyzny podziału i w górę na spodnią część wypraski.
Mały otwór między stemplem i kanałem wlewowym w formie wtryskowej.
Przewężka jest usuwana po uformowaniu każdej części.
Przewężka o przekroju półkolistym.
Zaleca się, aby unikać stosowania przewężek półkolistych, ponieważ prowadzą do wysokich ciśnień w czasie wypełniania.
Przewężka często stosowana w formach dwupłytowych; nazywana jest również przewężką krawędziową.
Mała przewężka, zwykle o średnicy 0.75 mm.
Aby wypełnić wszystkie stemple w tym samym czasie w formach wielokrotnych, wymiary przewężek punktowych należy utrzymać w bardzo wąskim zakresie tolerancji. Przewężki punktowe zostawiają na gotowych wyrobach tylko minimalne, łatwe do usunięcia ślady. Jednak, tworzywo dąży do krzepnięcia wcześniej i często do wyjęcia części z formy jest wymagana trzecia płyta. Przewężki punktowe mogą również powodować wysokie wartości współczynnika ścinania i wysokie straty ciśnienia na wlocie wtrysku.
Odmianą przewężki punktowej jest przewężka pośrednia. Przewężki pośrednie są używane, gdy położenie wtrysku należy przenieść ze środka części.
Przewężka umieszczona w środku formowanej części.
Przewężka środkowa może być to przewężka pierścieniowa lub przewężka zamykana igłą.
Przewężki używane w przypadku części cylindrycznych lub okrągłych, które maja otwartą średnicę wewnętrzną.
Przewężka o szerokiej krawędzi i różnej grubości, umożliwiająca szybkie napełnianie dużych części lub kruche przekroje formy przez rozległy obszar wejściowy.
Przewężka typu fan służy do wytworzenia jednorodnej powierzchni czołowej strumienia, gdzie podstawowe znaczenie ma brak wypaczeń i stabilność wymiarów.
Prędkość, z jaką ciepło, w stopniach Celsjusza, jest przewodzone przez jednostkę długości, wyrażone w W/m. C
Przewodność cieplna jest to pomiar prędkości, z jaką ciepło jest rozpraszane w danym materiale. Pomiar jest prowadzony pod ciśnieniem atmosferycznym i w ustalonym zakresie temperatur przetwórstwa materiału.
Używany w wymienniku ciepła w celu zwiększenia prędkości wymiany ciepła bez zwiększania straty ciśnienia powodowanej przez napór płynącego tworzywa przez rurę cienkościenną.
Defekt, który wygląda jak brązowa lub czarna plama na powierzchni z tworzywa sztucznego.
Niektóre zamknięcia powietrza po szybkim ogrzaniu powietrza podczas kompresji powodują powstanie takich defektów na powierzchni. W takim stanie mogą powstać ślady przypaleń.
W celu uniknięcia pułapkowania powietrza stosuje się odpowiednią prędkość ślimaka, która umożliwia ewakuację powietrza z formy.
Grube powierzchnie przeznaczone do bezpośredniego kontaktu z czołem strumienia, przyspieszające przepływ (przyspieszacze) lub opóźniające przepływ (deflektory, opóźniacze).
Przyspieszacze przepływu są to grubsze części stempla (wskazane żółtą strzałka na rysunku) przyspieszające przepływ. Deflektory są to cieńsze części stempla (wskazane czerwoną strzałką), spowalniające przepływ.
Punkt odniesienia lub krawędź równoległa do płaszczyzny konstrukcyjnej XY zespołu bazy formy. Określa położenie wzajemne komponentów.
Wybrany punkt lub krawędź ma taką samą wysokość, jak płaszczyzna konstrukcyjna XY w zespole bazy formy w kierunku Z zespołu głównego.
Odległość między tylnym położeniem ślimaka i położeniem zerowym ślimaka wtryskarki; określana również jako skok ślimaka.
Osłabienia lub widoczne defekty tworzone przez dwie lub więcej równoległe linie łączenia strumieni w czasie wypełniania części z tworzywa sztucznego.
Równoległe linie łączenia strumieni mogą powstawać na skutek obecności otworów lub korków w części, wielu przewężek lub zmiennej grubości ścianek, gdzie może nastąpić zawieszenie lub mogą powstać widoczne ślady łączenia strumieni.
Równoległe linie łączenia strumieni powstają na skutek zderzenia strumieni równoległych. Jeśli strumienie zderzają się pod kątem, często powierzchniami czołowymi, powstają wówczas linie łączenia strug.
Uwaga:
Spoina i linie łączenia strumieni powodująZadania testowe
w panelu nie zawsze są obrazowane linie łączenia strumieni, jeśli siatka modelu ma zbyt duże oka.Linie łączenia strumieni są zwykle słabsze, niż linie łączenia strug. Na jakość linii łączenia strumieni wpływa typ materiału, typ i liczba zastosowanych napełniaczy, ciśnienie i temperatura, w jakich powstały linie łączenia strumieni.
Metoda tworzenia powierzchni podziału.
Najpierw należy wybrać krawędź i ustalić kierunki punktu początkowego i końcowego krawędzi. Aby zwiększyć jakość powierzchni, do wybranej krawędzi można dodać punkt, natomiast kierunek może być ustawiony odpowiednio do punktu.
Etap podczas przetwórstwa tworzyw termoutwardzalnych, gdy tworzywo ma wystarczająco usieciowaną strukturę, aby tworzyć wytrzymały materiał; sieciowanie następuje w wyniku reakcji chemicznej.
Niekiedy termin utwardzanie bywa stosowany do opisu zestalania tworzyw termoplastycznych; w przypadku termoplastów, utwardzenie struktury wymaga odprowadzenia ciepła.
Odległość między tylnym położeniem ślimaka i położeniem przednim ślimaka wtryskarki.
Proporcja całkowitego skoku wykonanego w warunkach sterowania ciśnieniem.
Skok ciśnieniowy jest to odległość między położeniem zmiany sterowania prędkością/ciśnieniem a położeniem ślimaka podczas ruchu do przodu.
Odległość między tylnym położeniem i położeniem zerowym ślimaka do urządzeń formowania wtryskowego; określana również jako rozmiar wtrysku.
Skok roboczy ślimaka jest miarą ilości polimeru dostępnego do wtrysku dla każdej części z tworzywa sztucznego.
Odległość między tylnym położeniem ślimaka i położeniem zmiany sterowania prędkością/ciśnieniem we wtryskarce.
Prędkość ślimaka jest to stosunek ogólnej prędkości skoku do prędkości sterowania.
Zmniejszenie wymiarów części z tworzywa sztucznego, w porównaniu z wymiarami formy.
Skurcz występuje w fazie chłodzenia polimeru i może być różny w różnych kierunkach, zależnie od kierunku orientacji tworzywa.
Skurcz występujący w różnej wielkości w różnych kierunkach.
Skurcz anizotropowy występuje w materiałach napełnionych z powodu ograniczenia skurczu wzdłuż długości włókien, które dążą do ułożenia równolegle do kierunku przepływu tworzywa. Ten typ skurczu występuje również w przypadku materiałów nie napełnionych, gdy cząsteczki podczas przepływu nie mają wystarczającego czasu na relaksację od wydłużenia cząsteczek do ścinania.
Defekty termiczne materiału, powstające na etapie wypełniania lub przy nieodpowiednim odpowietrzaniu, mogą doprowadzić do powstania ciemnych brązowych smug lub pęknięć.
Monitorowanie i korygowanie parametrów wtryskarki w celu zapewnienia wysokiej jakości wypraski.
Typ sterownika bez pętli sprzężenia zwrotnego, bez odpowiedzi na pomiary wartości kontrolowanej.
Punkt matematyczny, w którym zaczyna się analiza Wypełnienia.
Stożek wtrysku znajduje się na powierzchni modelu w położeniu wtrysku. Podczas modelowania przewężek i kanałów wlewowych uwzględniany jest również wpływ współczynnika ścinania na przewężkę.
Metalowy sworzeń używany do zablokowania obrotu sworznia matrycy.
Stalowy pręt umieszczony w stemplu formy do tworzenia otworów przelotowych lub nieprzelotowych w wyprasce.
Sworzeń matrycy można łatwo wymienić na sworzeń matrycy o innej średnicy w celu uzyskania otworów o różnych średnicach, aby dostosować je zgodnie z wymaganiami projektowymi.
Szkic 2D utworzony za pomocą narzędzia Odręczny szkic.
Pętle profilu są narysowane na szkicu 2D, a następnie użyte do zdefiniowania kształtu korka.
Rodzaj deformacji powodowanej przez tarcie między płynącym tworzywem i ścianką formy.
Znak, który pozostaje na powierzchni części po obcięciu; ślad ten nazywany jest również śladem po przewężce gałązki wtryskowej.
Defekt wizualny na powierzchni uformowanej części.
Strumień polimeru w kształcie wężowym, występuje, gdy płynne tworzywo jest przepychane z dużą prędkością do ograniczonych obszarów, jak dysza, kanał wlewowy lub przewężka, do otworu, cienkiego obszaru, bez formowania w kontakcie ze ścianką formy.
W czasie wtrysku, tworzywo styka się ze ściankami formy i w punktach kontaktu powstają ślady strumieni wtrysku. Jetting może doprowadzić do osłabienia wypraski, wad powierzchni i wewnętrznych defektów.
Część wtryskarki, przemieszczająca polimer w kierunku formy.
Siła przeciwdziałająca ruchowi.
Niekiedy występuje wysokie tarcie między częścią i ścianką formy podczas wypychania. Wówczas część nie może być wypchnięta i występuje ryzyko uszkodzenia części podczas wypychania.
Temperatura na styku powierzchni tworzywa z metalową powierzchnia formy lub temperatura powierzchni formy wewnątrz formy.
Różne temperatury formy po stronie stempla i matrycy mogą powodować nierównomierne chłodzenie i problemy z wypaczeniami.
Strzałka na rysunku wskazuje powierzchnię styku tworzywo-metal.
Temperatura, w której polimer przestaje płynąć wewnątrz formy po wtrysku.
Temperatura krzepnięcia, w której następuje przejście polimeru między stanem płynnym i stałym.
Temperatura przejścia temperatura odpowiada temperaturze zeszklenia (Tg) dla polimerów amorficznych oraz temperaturze krystalizacji (Tc) dla polimerów semikrystalicznych.
Temperatura polimeru w chwili, gdy wpływa do formy.
Średnia temperatura wypraski w chwili wypchnięcia z formy.
Wypraskę można wypchnąć z formy dopiero wtedy, gdy ma wystarczającą wytrzymałość, aby nie ulec odkształceniu, wypaczeniu lub uszkodzeniu od sworzni wypychacza. Temperatura wypchnięcia zależy od tworzywa, grubości części, zastosowania i technologii produkcji. Wypraski wypychane w wyższej temperaturze mogą wymagać krótszego czasu chłodzenia, ale mogą być bardziej podatne na wypaczenia.
Spadek ciśnienia obserwowany przy przejściu płynnego tworzywa przez zwężenie przekroju w systemie podawania tworzywa.
Utrata zwartości polimeru występuje między wlewem, kanałem wlewowym i przewężką.
Oprogramowanie definiuje szkic matrycy i stempla.
Wlew o kołowym, nie stożkowym przekroju.
Wlewy kołowe są zwykle używane jako wejście do form gorącokanałowych.
Wlew kołowy stożkowy jest używany w formach zimnokanałowych.
Wlew kołowy stożkowy jest miejscem, w którym płynne tworzywo wpływa do formy.
Ilość polimeru przetwarzana w jednej operacji, określana również jako seria.
Wysokie stężenie pigmentów, napełniaczy i/lub dodatków dodawanych do nośnika polimerycznego.
Nośnik polimeryczny jest dodawany do surowego polimeru w celu formowania końcowego związku w procesie przetwórczym.
Wsad główny pomaga zapewnić jednorodne rozprowadzenie wszystkich dodatków w gotowym tworzywie. Zmniejsza również liczbę poszczególnych materiałów, które producenci muszą kupować i łączyć w celu uzyskania mieszanki.
Lepkość materiału przy współczynniku ścinania równym 1000 1/s i w określonej temperaturze.
Na przykład VI(240)125 oznacza, że materiał wykazuje lepkość równą 125 Pa.s przy współczynniku ścinania równym 1000 1/s i w temperaturze 240C.
Wskaźnik lepkości jest używany w celu porównania lepkości różnych materiałów.
Miara odporności polimeru na rozciąganie.
Kiedy polimer przepływa z dużego przekroju do mniejszego, wówczas siły rozciągające są skierowane wzdłuż kierunku przepływu i następuje spadek ciśnienia. Wielkość spadku ciśnienia zależy od współczynnika lepkości przy naprężeniu określanego dla każdego polimeru oraz od ograniczeń przepływu.
Spadek ciśnienia z powodu nadmiernych ograniczeń przepływu często występuje, gdy materiał przepływa z przekroju większego do przekroju mniejszego (z kanału wlewowego do przewężki).
Współczynnik (v12) odnoszący się do materiału poddawanego naprężeniu rozciągającemu.
Współczynnik odkształcenia poprzecznego (w drugim kierunku podstawowym) do odkształcenia podłużnego (w pierwszym kierunku podstawowym) przy osiowym stanie naprężenia.
Zależność między szerokością i wysokością obszaru części, która wpływa na dokładność analizy.
Współczynniki proporcji mają szczególne znaczenie we wrażliwych obszarach, jak przewężki lub kanały gazowe w czasie symulacji wtrysku z rozdmuchem.
Przy opisie włókien, termin Współczynnik proporcji oznacza współczynnik długości włókna do jego średnicy.
Współczynnik zmiany odkształcenia przy ścinaniu w czasie.
Zależność między ciśnieniem wtrysku i ciśnieniem hydraulicznym.
Współczynnik wzmocnienia maszyny jest to współczynnik ciśnienia materiału z przodu ślimaka do ciśnienia oleju w tłoku wtryskiwacza wtryskarki. Zazwyczaj, współczynnik ten wynosi 10 lub znajduje się w zakresie od 7 do 15.
Współczynnik wzmocnienia maszyny można obliczyć dzieląc obszar tłoka przez obszar ślimaka.
Matowe plamy na błyszczących powierzchniach formowanej części.
Różne zachowania podczas przepływu tworzywa przy ściance formy mogą powodować różne efekty na powierzchniach z wykończeniem z połyskiem. Wybłyszczenia powstają na skutek różnych warunków chłodzenia i różnego skurczu w części z tworzywa sztucznego. Matowe plamy można usunąć przez suszenie materiału, zmniejszenie prędkości wtrysku lub zwiększenie ciśnienia zwrotnego.
Konwersja energii membrany płaskiej na energię zginania, co zwykle jest związane ze znaczną deformacją wypraski.
Wyboczenie jest główną przyczyną nieprawidłowości w konstrukcji płaskich cienkich elementów pod nadmiernym obciążeniem.
Wyciek polimeru z dyszy, wlewu lub przewężki.
Wyciekanie tworzy cienkie warstwy tworzywa, które mogą przywrzeć do powierzchni formy.
Defekt spowodowany nadmierną ucieczką polimeru z formy, gdzie jest oddzielony.
Najczęściej, wypływka jest powodowana zbyt dużą prędkością tłoka, prędkością wtrysku, ciśnieniem pakowania i małą siłą zamykania formy.
Wypływkę można wyeliminować zmniejszając prędkość wtrysku lub zwiększając siłę zamykania formy.
Komponent umieszczony w formie pod kątem, który umożliwia zwolnienie przekrojów części z tworzywa sztucznego.
Wypychacz skośny jest zamontowany na płycie wypychacza. Gdy płyta wypychacza przemieszcza się do przodu, wypychacz skośny przesuwa się wzdłuż odchylonego kanału. Zwalnia podcięcie, gdy jest zapewnione wystarczające miejsce.
Występuje, gdy poduszka jest zbyt duża i materiał jest przetrzymywany w baryłce zbyt długo.
Maksymalne naprężenie nominalne, jakie wytrzymuje materiał podczas rozciągania próbki materiału z obu końców w określonej temperaturze i z określoną prędkością rozciągania.
Zestaw parametrów granicznych definiujących optymalne okno formowania lub zestaw parametrów procesu reprezentujący okno formowania możliwe do realizacji.
Poza granicami okna, proces można przeprowadzić, ale nie w optymalnych warunkach.
Pęcherzyki powietrza spułapkowane przez czoło strumienia lub uwięzione na ściance stempla, powodują skazy na powierzchni elementu z tworzywa sztucznego.
Aby uniknąć zamknięcia powietrza, należy zmienić położenie przewężki lub zmienić grubość części. W miejscach, gdzie powstaje zamknięcie powietrza, należy umieścić odpowietrzniki.
Spowolnienie czoła strumienia z powodu skierowania strumienia do innych obszarów formy, gdzie występują mniejsze opory przepływu.
W części z wieloma ścieżkami przepływu, przepływ może zostać spowolniony lub zawieszony w regionach o cienkich ściankach. Stan ten umożliwia ochłodzenie płynnego tworzywa i w niektórych przypadkach zestalenie, zanim tworzywo wypełni formę, powodując niedolewy. Zawieszenie przepływu najczęściej występuje w częściach zawierających cienkie membrany, żebra i zawiasy.
Komponent systemu gorącokanałowego.
Zawór zlokalizowany w przedniej części ślimaka wtryskarki.
Zawór zwrotny umożliwia przepływ tylko w jednym kierunku i uniemożliwia przepływ w kierunku odwrotnym.
Położenie ślimaka możliwie najbardziej wysunięte do przodu.
Ilość zimnego polimeru, który może pozostawać w dyszy między wtryskami.
Jeśli w projekcie kanału wlewowego nie został ten aspekt uwzględniony, zimne korki mogą zablokować przewężkę. Aby uniknąć blokowania przewężki przez zimne korki, należy uwzględnić efekt zimnych korków przy projektowaniu systemu kanału wlewowego.
Położenie ślimaka zmienia się w czasie zmiany sterowania prędkością ślimaka w fazie wypełniania na sterowanie ciśnieniem ślimaka w fazie pakowania.