Ustawienia analizy ramy - karta Rozwiązywanie

Nowości: 2021

Ustawienia rozwiązywania dla Analizy ramy mają zastosowanie dla wszystkich symulacji. Są one stosowane po uruchomieniu każdej nowej symulacji. Ustawienia globalne można nadpisać dla poszczególnych symulacji, zmieniając właściwości symulacji.

Ta część omawia opcje sterowania na karcie Rozwiązywanie.

Dostęp:

Wstążka: karta Analiza ramy panel Ustawienia Ustawienia analizy ramy

Ustawienia domyślne rozwiązywania
	Algorytm DSC (Zwolnienia belki)	Wybierz tę opcję, aby włączyć element braku ciągłości w czasie obliczeń struktury ze zdefiniowanymi zwolnieniami.
Wyniki
	Punkty belki	Określ liczbę punktów belki obliczane w czasie rozwiązywania.

Algorytm DSC

Algorytm DSC umożliwia obliczanie struktury ze zwolnieniami.

Uwaga: Zwolnienie określa stopnie swobody zwalniane na początku i na końcu elementów belki.

Dla każdej belki, dla której zdefiniowano dowolny typ analizy z następującymi zwolnieniami:

• Regularne
• Jednostronne
• Elastyczne
• Elastyczne i jednostronne

Przeprowadzone zostaną następujące operacje:

• Podczas generowania modelu struktury wygenerowany zostanie nowy węzeł.
• Zmodyfikowany zostanie element wejściowy ze zwolnieniem. Nowy węzeł zamienia stary w elemencie (stary węzeł pozostanie w innych elementach struktury).
• Między starym i nowym węzłem Analiza ramy stworzy element DSC (brak ciągłości). Patrz ilustracja poniżej:
  

Element DSC jest elementem dwuwęzłowym, w którym siły węzła są generowane zgodnie z następującym wzorem:

gdzie k = [ki]; i = 1, Ndl jest wektorem sztywności przypisanych do poszczególnych stopni swobody.

Macierz sztywności elementu posiada następującą strukturę:

gdzie T jest macierzą transformacji z bazy lokalnej do globalnej dziedziczoną z elementu prętowego, a diag(k) macierzą diagonalna utworzoną z wektora k.

Użycie elementów DSC pozwala na definiowanie zwolnień elastycznych belki.

Metoda rozwiązania

Wybierz jedną z poniższych metod, aby rozwiązać układ równań liniowych.

• Automatyczna — do wyboru odpowiedniej metody wykorzystywany jest zestaw reguł.
  • Opcja Skyline jest używana, jeśli liczba równań jest mniejsza niż 500.
  • Opcja Wielowątkowa jest używana, gdy liczba równań przekracza 5000.
  • W innych przypadkach używana jest opcja Sparse M.
• Frontalna — używana jest metoda eliminacji Gaussa.
  • Użycie pamięci: niskie
  • Użycie dysku: wysokie
  • Prędkość szacunkowa: niska
  • Zastosowanie: do 50 000 równań; statyka liniowa i nieliniowa, analiza harmoniczna
  • Dodatkowe uwagi: W wielu przypadkach umożliwia uzyskanie liczby węzłów i stopni swobody dla równań prowadzących do problemów z obliczeniami, takich jak nieprawidłowo ograniczone konstrukcje.
• Skyline — używana jest metoda rozkładu Cholesky LDLt.
  • Użycie pamięci: niskie
  • Użycie dysku: wysokie
  • Prędkość szacunkowa: niska
  • Zastosowanie: do 50 000 równań; wszystkie rodzaje analiz
  • Dodatkowe uwagi: W wielu przypadkach umożliwia uzyskanie liczby węzłów i stopni swobody dla równań prowadzących do problemów z obliczeniami, takich jak nieprawidłowo ograniczone konstrukcje.
• Sparse — używana jest metoda zagnieżdżonej analizy (NDM).
  • Użycie pamięci: wysokie
  • Użycie dysku: średnie
  • Prędkość szacunkowa: średnia/wysoka, w zależności od efektywności zmiany kolejności
  • Aplikacja: 10 000 - 200 000 równań; wszystkie rodzaje analizy, z wyjątkiem analizy modalnej uwzględniającej siły statyczne
  • Dodatkowe uwagi: Solwery 'sparse' (SPDS) są zalecane dla dużych modeli 3D rozwiązywanych metodą elementów skończonych, takich jak wielokondygnacyjne budynki, konstrukcje powłokowe oraz konstrukcje objętościowe. Pozwala wykryć nieprawidłowo uwarunkowane konstrukcje, ale nie prowadzi do uzyskiwania liczby węzłów i stopni swobody dla równań, przy których występują problemy z obliczeniami. Jest to szczególnie zalecane dla nieprawidłowo uwarunkowanych konstrukcjach w razie braku zbieżności metod iteracyjnych.
• Sparse M — używany jest algorytm minimalnych stopni (MDA).
  • Użycie pamięci: wysokie
  • Użycie dysku: średnie
  • Prędkość szacunkowa: średnia/wysoka, w zależności od efektywności zmiany kolejności
  • Aplikacja: 10 000 - 200 000 równań; wszystkie rodzaje analizy, z wyjątkiem analizy modalnej uwzględniającej siły statyczne
  • Dodatkowe uwagi: Solwery 'sparse' (SPDS) są zalecane dla dużych modeli 3D rozwiązywanych metodą elementów skończonych, takich jak wielokondygnacyjne budynki, konstrukcje powłokowe oraz konstrukcje objętościowe. Pozwala wykryć nieprawidłowo uwarunkowane konstrukcje, ale nie prowadzi do uzyskiwania liczby węzłów i stopni swobody dla równań, przy których występują problemy z obliczeniami. Jest to szczególnie zalecane dla nieprawidłowo uwarunkowanych konstrukcjach w razie braku zbieżności metod iteracyjnych.
• Wielowątkowa — używany jest solwer PARDISO z biblioteki Intel® Math Kernel Library.

  Możliwość przeprowadzania obliczeń dla dużych projektów konstrukcji dzięki optymalnej zmianie numeracji systemu równań i optymalnemu użyciu pamięci.