W programie Inventor można rzutować geometrię z istniejących obiektów na aktywną płaszczyznę szkicu.
Użytkownik może rzutować krawędzie, wierzchołki, pętle, elementy konstrukcyjne lub inne geometrie szkicu. Geometria rzutowana jest skojarzona (połączona) z geometrią oryginalną, więc jeśli geometria oryginalna ulegnie zmianie, geometria rzutowana zostanie odpowiednio uaktualniona. (Geometria rzutowana jest również nazywana geometrią odniesienia, ponieważ jest odniesieniem do oryginału). Na przykład prostokątne rzutowanie szczeliny dziedziczy zmiany w zaokrągleniu szczeliny macierzystej.
Geometrię taką można utworzyć na dwa sposoby:
- Podczas tworzenia szkicu na powierzchni płaskiej modelu, wszystkie krawędzie powierzchni są automatycznie dodawane do szkicu jako geometria odniesienia.
- Polecenie Rzutuj geometrię rzutuje krawędzie modelu, wierzchołki, elementy konstrukcyjne, punkty lub krzywe z widocznego szkicu na aktywną płaszczyznę szkicu jako geometrię odniesienia.
Uwaga: Geometria odniesienia tworzona przez rzutowanie może być usuwana, ale geometria odniesienia rozpoznawana automatycznie podczas jej szkicowania na powierzchni modelu nie może być usuwana.
Rzutowanie jest przydatne podczas pracy w projektowaniu zespołów od góry do dołu, ponieważ dzięki niemu nie ma potrzeby ręcznego aktualizowania i rozmieszczania powtarzających się części. Ponadto przy użyciu rzutowanej geometrii możliwe jest:
- Dodawanie sylwetki na płaszczyźnie szkicu w celu wykorzystania jej w profilu lub ścieżce.
- Rzutowanie szkicu z elementu na płaszczyznę szkicu do wykorzystania w profilu lub ścieżce dla nowego elementu.
- Definiowanie granicy widoku wyrwania na rysunku.
- Kopiowanie krawędzi modelu i geometrii szkicu 2D do szkicu 3D.
- Powiązanie lub wymiarowanie krzywych szkicu lub punktów, np. rzutowanie domyślnego punktu środkowego na płaszczyźnie szkicu, umożliwia powiązanie szkicu z początkiem układu współrzędnych.
Geometria odniesienia jest uaktualniana w celu odzwierciedlenia zmian dokonywanych w elemencie źródłowym tak, aby rzutowanie geometrii na płaszczyznę szkicu było prawidłowe. Przykładowo:
- Jeżeli edytując element źródłowy tworzymy dodatkowe wierzchołki lub krawędzie to są one dodawane do geometrii odniesienia.
- Linie, które się rozdzielają lub łączą w elemencie źródłowym, w geometrii odniesienia zachowują się jak jedna linia.
- Zmiany kąta pochylenia lub wysokości wyciągnięcia w elemencie źródłowym powodują zmiany w geometrii odniesienia.
- Jeżeli krawędź elementu źródłowego jest ucinana, wówczas szkic odnoszący się do tej krawędzi zmienia rozmiar zgodnie z nową długością.
- Jeżeli geometria odniesienia bazuje na elemencie, który następnie jest usuwany, to geometria odniesienia traci stowarzyszenie z elementem oryginalnym i jest konwertowana do postaci utwierdzonych krzywych szkicu. Wiązania i wymiary są zachowywane.
Kwestie, które należy rozważyć podczas pracy z rzutowaną geometrią:
- Użytkownik może przerwać skojarzenie pomiędzy geometrią oryginalną i rzutowaną, a następnie użyć dowolnego polecenia szkicu lub wiązania, aby edytować niezależnie geometrię oryginalną lub rzutowaną.
- Można automatycznie rzutować geometrię szkicu, klikając menu Narzędzia > panel Opcje > Opcje aplikacji, a następnie na karcie Szkic w oknie dialogowym wybrać opcję Autorzutowanie krawędzi podczas tworzenia krzywej.
- Rozmiar i położenie rzutowanej geometrii są ustalane względem szkicu początkowego. Możesz powiązać geometrię szkicu z rzutowaną geometrią.
- Rzutowanie krzywych splajnu ze środowiska konstrukcyjnego do szkicu 2D powoduje utworzenie nieskojarzonych splajnów odniesienia. Wszelkie zmiany w splajnie odniesienia powodują utworzenie przybliżenia oryginalnego splajnu, co może spowodować utratę dokładności krzywej.
- Krawędzie komponentu wycięte przez przekrój zespołu można rzutować na płaszczyznę szkicu, jeżeli część będzie przecinać tę płaszczyznę szkicu. Zrzutowane krawędzie tnące nie są stowarzyszone z geometrią macierzystą. Geometria ta jest „zdjęciem” rzutowanej geometrii i po zmianie geometrii macierzystej nie podlega uaktualnieniu.
- W przypadku projektowania wszystkich pętli na powierzchnię części zmiany w elemencie macierzystym lub powierzchni macierzystej, np. spowodowanie nakładania się pętli, powodują automatyczne przycięcie pętli rzutowanej. Jeśli geometria jest rzutowana po jednej krzywej, a nie pętlami, geometria rzutowana nie jest przycinana.