Kompozycje cyny i ołowiu są używane do łączenia stali lub tulei stalowych i ścianek. Zaletą tych kompozycji jest doskonała odporność na zatarcie, doskonała adaptowalność i pochłanianie obcego promieniowania. Kompozycja ma większą wytrzymałość na korozję. Mniejsza wytrzymałość na korozję kompozycji ołowiowych wymaga użycia smarowania czynnikami hamującymi korozję. Kompozycje ołowiowe mają raczej mniejszą wytrzymałość na wyższe temperatury niż kompozycje. Ich temperatura eksploatacyjna nie może osiągnąć 100 °C. Mają także mniejszą skłonność do uszkodzenia bieżni, ale łatwo pokrywają powierzchnie kompozycją mikrocząstek.
Ułomnością tych kompozycji jest duży spadek właściwości funkcji wraz z rosnącą temperaturą. Inne niewydolności, niska wytrzymałość i niska granica zmęczenia, można w szczególności zrekompensować wyborem mniejszej grubości bieżni. Zalecana tekstura powierzchni dla tulejek to 0,4, dla wałków 0,2 mikrona. Niska twardość kompozycji pozwala na użycie wałków ze stali miękkiej. Maksymalny zakres pojemności obciążenia wynosi od 40 do 45 MPa przy prędkości obrotowej sięgającej od 1 do 2 m/sek. Maksymalne obciążenie do 5 MPa jest wskazane dla prędkości 10 m/sek.
Bieżnie cienkościenne (mniejsze niż 0,3 mm) mają dłuższą trwałość i dlatego są używane, szczególnie w przemyśle samochodowym. Bieżnie grubościenne wykorzystywane są w ciężkich łożyskach, na przykład w wagonach kolejowych.