Reprezentacje pozycyjne umożliwiają ocenę kolejnych stanów kinematycznych zespołu. Poprzez tworzenie nadpisań na takich elementach jak wartości zależności lub umieszczenia komponentów, można tworzyć wielokrotne reprezentacje pozycyjne (PR), z których każda przechwytuje inny stan rozwiązania dla zespołu.
Reprezentacje pozycyjne mogą być użyte w zespołach macierzystych, widokach rysunkowych i zespołach pochodnych. Są one przeznaczone tylko do oceny kinematycznej a nie do zamierzonych zmian projektowych. Dowolna zmiana w zamierzeniu projektowym zespołu, taka jak dodanie luz usunięcie zespołu musi być dokonana w głównej reprezentacji pozycyjnej.
Zespół może odwoływać się do reprezentacji pozycyjnej podzespołu na dwa podstawowe sposoby. Pierwszy polega na ustawieniu podzespołu w danej reprezentacji pozycyjnej, podobnie do skojarzonego odwoływania się do reprezentacji widoku projektu. Drugi jest oparty na zagnieżdżaniu: reprezentacja pozycyjna w zespole nadrzędnym jest nadpisywana w podzespole, ustawiając reprezentację pozycyjną dla tego zespołu.
- Pierwszej metody używa się, gdy stan główny zespołu macierzystego jest najlepiej zdefiniowany nie przez stan główny podzespołu ale przez reprezentację pozycyjną podzespołu, taką jak cylinder hydrauliczny w zamkniętej pozycji.
- Druga, bardziej znana metoda, powinna być używana w sytuacji, gdy różne reprezentacje pozycyjne podzespołów pomagają zdefiniować odpowiadające reprezentacje pozycyjne w zespole macierzystym.
Proces roboczy 1: Kontrolowanie reprezentacji pozycyjnych w podzespole
- Otwórz plik zespołu zawierający podzespół z reprezentacjami pozycyjnymi:
- Pobierz przykładowe pliki z karty Pierwsze kroki
panel Uruchom Otwórz plik Samples\Models\Assemblies\Suspension\Suspension.iam
Zwróć uwagę na dwa tłumiki wstrząsów.
- Pobierz przykładowe pliki z karty Pierwsze kroki
- Rozwiń przeglądarkę na pierwszym podzespole wstrząsów, Front 1.3 Wstrząs:1, a następnie rozwiń folder Reprezentacje.
- Zwróć uwagę na węzeł Położenie, który wskazuje, że podzespół jest ustawiony na stan główny. Rozwiń ten folder i uaktywnij istniejącą zamkniętą reprezentację pozycyjną. Zwróć uwagę, że zespół macierzysty reaguje przez podniesienie zawieszenia, w odpowiedzi na zmianę w stanie rozwiązania dla wstrząsu.
- Zamknij plik. Nie zapisuj zmian.
Proces roboczy 2: Osadzanie reprezentacji pozycyjnej z nadpisaniem.
- Otwórz plik zespołu zawierający podzespół i utwórz reprezentację pozycyjną w głównym zespole:
- Otwórz plik Samples\Models\Representations\Suspension\Suspension.iam. Zwróć uwagę na dwa tłumiki wstrząsów.
- Otwórz plik Samples\Models\Representations\Suspension\Suspension.iam. Zwróć uwagę na dwa tłumiki wstrząsów.
- Rozwiń folder Reprezentacje dla zespołu Suspension.iam a następnie rozwiń węzeł Położenie.
- Korzystając z menu prawego klawisza myszy kliknij węzeł Położenie a następnie wybierz Nowy. Zmień nazwę reprezentacji pozycyjnej na Lewe uderzenie.
Utworzyliśmy teraz reprezentację pozycyjną w głównym zespole, która nie posiada nadpisań, więc wygląda tak samo jak reprezentacja pozycyjna główna.
- Kliknij prawym klawiszem myszy drugi podzespół wstrząsu, Front 1.3 Wstrząs :2, i wybierz Nadpisz.
- W oknie Nadpisz wybierz kartę Reprezentacje i zaznacz przełącznik Nadpisz dla reprezentacji pozycyjnych, a następnie ustaw reprezentację pozycyjną na Zamknięta. Zamknij okno.
- Reprezentacja pozycyjna Lewe uderzenie zespołu głównego osadza teraz zamkniętą reprezentację pozycyjną tłumika wstrząsów. Uaktywniając reprezentacje pozycyjne: główną i Lewe uderzenie zespołu głównego, można szybko zobaczyć efekt pełnego zamknięcia lewego uderzenia.
- Zachowaj plik otwarty i spróbuj utworzyć dalsze nadpisania innych obiektów takich jak prawy wstrząs lub wiązania.