Dodatek do środowiska Część i Konstrukcje blachowe programu Autodesk Inventor. Pozwala użytkownikom na przeprowadzenie analizy naprężeń i charakterystyki częstotliwościowej projektów części mechanicznych.
Zbiór komponentów sztywnych w ruchu względem siebie.
W przypadku sprężyny jest to długość, przy której sprężyna nie wywiera żadnej siły.
Komponent wybrany jako pierwszy podczas tworzenia połączenia. W przypadku projektu hierarchicznego, komponent macierzysty uzależnia od siebie inne elementy (elementy pochodne).
W przypadku Symulacji dynamicznej, jest to komponent posiadający 0 stopni swobody. Każdy zespół musi zawierać co najmniej jeden nieruchomy komponent, ale może zawierać ich więcej. Domyślnie, Inventor przypisuje 0 stopni swobody do pierwszej części, która jest utworzona lub dodana do zespołu, tworząc w ten sposób część nieruchomą.
Komponent wybrany jako drugi podczas tworzenia połączenia. W hierarchicznym powiązaniu zespołu, element pochodny jest zależny od innego (macierzystego) elementu.
Elementy X, Y i Z definiujące wektor.
W przypadku Symulacji dynamicznej, wykres kilku wartości. Krzywe można definiować w grapherze wejściowym w taki sposób, aby przedstawiały wartości zmieniające się podczas symulacji. W grapherze wyjściowym wyniki mogą być wyświetlane w postaci krzywych widocznych w oknie diagramu. Poza tym, można wykorzystać istniejące wyniki i inne parametry do zdefiniowania w grapherze wyjściowym nowych krzywych. Porównaj z innymi częściami programu Autodesk Inventor, gdzie krzywa zdefiniowana jest jako pojedynczy element geometryczny 2D, taki jak krawędź liniowa, łuk szkicowy itp.
Grupa zawierająca co najmniej 1 pętlę kinematyczną z początkiem przy części nieruchomej. Łańcuch kinematyczny może zawierać dowolną liczbę pętli kinematycznych. Otwarty łańcuch kinematyczny połączony jest z komponentem wyłącznie przy swoim początku. Zamknięty łańcuch kinematyczny połączony jest z komponentem zarówno przy swoim końcu, jak i początku.
Stały. Nieruchomy komponent jest całkowicie związany. Oznacza to, że posiada 0 stopni swobody. Każdy zespół musi zawierać co najmniej jeden nieruchomy komponent. Pierwszy komponent umieszczany w zespole jest automatycznie unieruchamiany, jednak później istnieje możliwość usunięcia i przeniesienia unieruchomienia.
Część okna dialogowego Grapher wejściowy, w której wyświetlane są krzywe wyznaczające wybrane zmienne wejściowe. Nie należy mylić go z oknem diagramu, które jest częścią graphera wyjściowego lub z oknem graficznym, które jest głównym obszarem wyświetlania programów Autodesk Inventor i Inventor Simulation.
W przypadku sprężyny, kompresja lub rozciągnięcie. Sprężyna wywiera siłę wyłącznie w przypadku, kiedy jest odkształcona. Kierunek siły zależy od tego, czy sprężyna ulega kompresji, czy rozciągnięciu.
Część okna dialogowego Grapher wyjściowy, w której wyświetlane są wykresy wybranych zmiennych wyjściowych. Nie należy mylić go z obszarem graphera, który jest częścią graphera wejściowego lub z oknem graficznym, które jest głównym obszarem wyświetlania programów Autodesk Inventor i Inventor Simulation.
Część okna dialogowego grapher wyjściowy, w której wyświetlane są przedziały czasowe z symulacji, wraz z wartościami wybranej zmiennej lub zmiennych.
Szereg komponentów związanych ze sobą połączeniami. Otwarta pętla dołączona jest do komponentu tylko przy jednym końcu. Zamknięta pętla dołączona jest do komponentu przy dwóch końcach.
Połączenie pomiędzy 2 sztywnymi komponentami, takimi jak części lub podzespoły. Połączenie przykłada siłę do pierwszego komponentu, która działa na drugi komponent.
Dwuwymiarowa definicja form i kształtów lub obiektu w trzech wymiarach, opisująca obszar bez objętości.
Graficzna hierarchia pokazująca zależności między elementami geometrycznymi w częściach, zespołach i rysunkach. Ikony przedstawiają szkice, elementy, wiązania lub atrybuty dla każdego modelu. Obiekty wyświetlane są w przeglądarce w kolejności, w jakiej zostały utworzone. Istnieje również możliwość edycji obiektów, zmiany ich nazwy, usunięcia, kopiowania i przenoszenia ich do innej lokalizacji w przeglądarce.
Proces umożliwiający przekształcanie wiązań zestawiających i wstawionych, dodanych do środowiska zespołu, na odpowiednie połączenie lub połączenia standardowe.
Współczynnik używany do obliczenia siły normalnej, jaką materiał wywiera w celu zrównoważenia odkształcenia lub powrotu do stanu początkowego po odkształceniu. Przywrócenie pozwala zatrzymać energię kinetyczną w mechanizmie. Współczynniki przywrócenia mają wartość pomiędzy 0 (brak odbicia) a 1 (brak tłumienia).
Działanie powodujące przyspieszenie bryły. Może to być popchnięcie, pociągnięcie lub skręcenie. Przyspieszenie bryły jest proporcjonalne do sumy wektorowej wszystkich sił działających na bryłę.
Urządzenie sterujące ruchem innego urządzenia. W przypadku Symulacji dynamicznej, siłownik używany jest jako synonim sprężyny/amortyzatora/dźwigni.
Typy możliwych ruchów dla danego mechanizmu. Jest to różnica pomiędzy sumą wszystkich stopni swobody a wiązaniami.
Produkty ANSYS Workbench, linia produktów niezależnych od programu Autodesk Inventor. Import danych z programu Autodesk Inventor Simulation do produktów ANSYS Workbench pozwala użytkownikom na wykonanie bardziej złożonych analiz.
W przypadku Symulacji dynamicznej, proces, w którym związki matematyczne pomiędzy różnymi częściami mechanizmów używane są do emulacji lub testowania związków fizycznych i ich rezultatów.
Wytrzymałość bryły elastycznej na odkształcenia po przyłożeniu siły. W przypadku sprężyny, działanie sztywności powoduje powrót sprężyny to jej stanu początkowego.
Siła przeciwstawiająca się ruchowi bryły w odniesieniu do innej, stykającej się z nią bryły, przy braku jakiegokolwiek smarowania pomiędzy dwiema bryłami.
Siła, która równoważy ruch 1 bryły w odniesieniu do stykającej się z nią innej bryły.
Wartość definiująca siłę przyłożoną do mechanizmu w celu stopniowego zmniejszenia szybkości drgań lub oscylacji. Tłumienie wykorzystywane jest również do opisu siły spowalniającej ruch komponentu lub mechanizmu.
W przypadku Symulacji dynamicznej, środowisko umożliwiające wprowadzenie zmian do modelu.
Układ współrzędnych dodawany do komponentów podczas tworzenia połączenia. Układy współrzędnych połączenia wykorzystywane są do zdefiniowania ruchów i wysiłków wewnątrz połączenia.
Strzałka przedstawiająca siłę, moment skręcający, prędkość lub przyspieszenie w oknie graficznym. Długość wektora jest funkcją wielkości jednostki. Grot strzałki wskazuje kierunek działania jednostki.
W przypadku Symulacji dynamicznej, zespół wiązań, które usuwają większą liczbę stopni swobody, niż zawiera obiekt. Ruch mechanizmu zawierającego wiązania nadmiarowe może być symulowany, ale wysiłki wewnątrz połączeń nie będą unikalne, ponieważ równania ruchów nie posiadają unikalnych rozwiązań.
Wiązanie łączące dwa komponenty, z których przynajmniej jeden posiada płaszczyznę zakrzywioną (na przykład walec, kula, stożek lub splajn prostokreślny), a drugi posiada płaszczyznę zakrzywioną lub płaską, która umożliwia styczność powierzchni pierwszego komponentu do powierzchni drugiego. Wiązanie styczności umieszczane jest podczas tworzenia połączeń ślizgowych oraz połączeń tocznych określonego typu.
Wiązanie łączące dwa komponenty, z których przynajmniej jeden posiada płaszczyznę zakrzywioną (na przykład walec, kula, stożek lub splajn prostokreślny), a drugi posiada płaszczyznę zakrzywioną lub płaską, która umożliwia toczenie się pierwszego komponentu po powierzchni drugiego. Wiązanie toczne umieszczane jest podczas tworzenia połączeń tocznych.
Współczynnik definiujący siłę, która równoważy ruch 1 bryły w odniesieniu do stykającej się z nią innej bryły. Wartość ta zależy od materiału użytego do budowy brył. Najczęściej przedstawiane współczynniki tarcia mają wartość pomiędzy 0 i 1. W programie Autodesk Inventor można również przedstawić współczynniki tarcia uwzględniające wilgotność, zużycie, oraz inne czynniki, o wartości od 1 do 2.