W celu zmiany zachowania uchwytów kształtów można zmodyfikować odniesienia w rodzinach elementów ramy.
Co przedstawiono w tym filmie:
Elementy ramy w programie Revit cechują się jasnym i przewidywalnym zachowaniem modelowania, jednak w określonych sytuacjach korzystne może okazać się zmodyfikowanie domyślnych zachowań w celu uzyskania innej reakcji na połączone elementy.
Aby zilustrować jedną z takich sytuacji, zmienimy płaszczyzny odniesienia w prefabrykowanej belce o ściętych końcach w celu zademonstrowania opcji linii cięcia i głębokości cięcia, a także pokażemy, w jaki sposób dostosowują się one do głównej belki podporowej. Tutaj widzimy dwa zestawy uchwytów kształtu dla belki o ściętych końcach. Jeden uchwyt kształtu umożliwia dostosowanie głębokości ściętego końca; drugi — linii cięcia. Zwróć uwagę, jak za pomocą parametrów można wprowadzać bardziej precyzyjne zmiany.
Na poziomie rodziny można zobaczyć trzy płaszczyzny odniesienia definiujące te funkcje. Płaszczyzna lewa definiuje koniec linii położenia belki przy połączeniu. Płaszczyzna lewego elementu definiuje zakres fizyczny lub koniec geometryczny belki. Trzecia płaszczyzna, nazywana płaszczyzną C, definiuje głębokość cięcia w belce.
Aby lepiej dopasować rodzinę belek do belki wspierającej, należy dostosować jej płaszczyzny odniesienia. Najpierw przeprowadź edycję wyciągnięcia belki po ścieżce, a następnie wyrównaj koniec jej ścieżki do lewej płaszczyzny. Następnie wyrównaj prawą stronę wytłoczenia wycięcia, aby zablokować płaszczyznę odniesienia lewego elementu.
Teraz, po wczytaniu z powrotem do projektu, zakresy geometrii są rozszerzane na połączenie, a cięte końce pozostają równoległe do belki podporowej. W tym przypadku pierwszy zestaw uchwytów kształtu powoduje dostosowanie linii cięcia od krawędzi ściętego końca belki w sposób przypisany przez płaszczyznę lewego elementu. Drugi zestaw uchwytów kształtu jest obecnie przyczepiony do płaszczyzny odniesienia, która nie steruje geometrią, ale nadal raportuje odległość.
Teraz zmienimy położenie nieprzypisanej płaszczyzny odniesienia między płaszczyzną lewą i płaszczyzną lewego elementu oraz zablokujemy je na końcu linii położenia belki. Umożliwi to płaszczyźnie C sterowanie zakresem geometrii belki. Gdy belka podporowa ulegnie zmianie, belki o ściętych końcach zostaną dostosowane na podstawie odniesienia lewego elementu, natomiast końce geometryczne pozostaną w stałej odległości od płaszczyzny lewego elementu. W tym przypadku opcja Odcięcie powoduje również zmianę płaszczyzny lewego elementu.
Przy starannym planowaniu i umiejętnym wykorzystaniu płaszczyzn odniesienia w rodzinach można dostosować elementy ramy, aby zapewnić elastyczne opcje modelowania, który najlepiej odpowiadają potrzebom projektów.