Ciągi makr poleceń

Za pomocą ciągów makr poleceń można poinstruować program AutoCAD, które polecenia i zmienne systemowe należy wykonać, wraz z oczekiwanymi danymi wejściowymi dozwolonymi w wierszu polecenia. W ciągu makr poleceń można również umieszczać znaki specjalne, wyrażenia języka DIESEL i elementy kodu programowania AutoLISP.

Uwaga: Język AutoLISP nie jest obsługiwany w programie AutoCAD LT.

Można tworzyć niestandardowe ciągi makr poleceń, które ułatwiają:

Ograniczenie powtarzających się zadań.
Egzekwowanie standardów CAD.
Uproszczenie procesów projektowych.

Ciągi makr poleceń można definiować i edytować za pomocą:

Edytora Dostosuj interfejs użytkownika (AutoCAD i AutoCAD LT dla systemu Windows).
Edytor makr poleceń (tylko program AutoCAD dla systemu Windows; nieobsługiwany w zestawach narzędzi opartych na programie AutoCAD)
Okna dialogowego Dostosuj (tylko program AutoCAD for Mac).

Podstawowe informacje o ciągach makr poleceń

Ciągiem makr poleceń określa się szereg poleceń i oczekiwanych opcji oraz wartości o specjalnej składni, który przypomina dane wejściowe wprowadzane w wierszu polecenia programu AutoCAD. Podczas interakcji z elementem interfejsu użytkownika, takim jak przycisk na wstążce lub pozycja menu skrótów, uruchamiany jest ciąg makr poleceń. Składnia makra polecenia może być bardzo prosta i zawierać jedną nazwę polecenia (np. OKRĄG) lub bardziej złożona, uwzględniająca znaki specjalne (np. ^C^C_.okrąg \1).

Poniżej wymieniono znaki specjalne najczęściej używane w ciągach makr poleceń:

^C — reprezentuje naciśnięcie klawisza Esc.
. (kropka) — nakazuje programowi AutoCAD użycie standardowej definicji polecenia. Zachowanie poleceń można zmienić za pomocą języków programowania, takich jak AutoLISP i ObjectARX.
_ (podkreślenie) — informuje program AutoCAD, że podano nazwę globalną/angielską wpisanego polecenia lub opcji. Jest to wymagane, aby makra działały poprawnie w wielu językach.
; (średnik) — reprezentuje naciśnięcie klawisza Enter.
\ (lewy ukośnik) — reprezentuje oczekiwanie na dane użytkownika; umożliwia użytkownikowi wprowadzenie wartości, określenie punktu lub wybranie obiektów.
(spacja) — reprezentuje naciśnięcie klawisza spacji.

Poniżej przedstawiono uruchamianie polecenia OKRĄG i rysowanie okręgu o promieniu 5 z poziomu wiersza polecenia programu AutoCAD oraz wygląd tych samych danych wejściowych w postaci ciągu makr poleceń:

Sekwencja w wierszu polecenia	Odpowiednik w składni ciągu makr poleceń
Command: CIRCLE Specify center point for circle or [3P/2P/Ttr (tan tan radius)]: Specify radius of circle or [Diameter] <2.5000>: 5	CIRCLE; \ 5;

Tak może wyglądać wynikowy ciąg makr poleceń:

Poz.	Składnia	Opis
1	`^C^C`	`^C^C` oznacza dwukrotne naciśnięcie klawisza Esc przed wykonaniem makra.
2	`._OKRĄG;`	Uruchamia polecenie OKRĄG niezależnie od bieżącej wersji językowej Language Pack programu AutoCAD.
3	`\`	Monituje o punkt środkowy rysowanego okręgu.
4	`5;`	Określa promień okręgu i kończy polecenie OKRĄG.

Poprzedni ciąg makr można było również zapisać w następującej postaci bez średników, ponieważ spacja w makrze ma takie samo znaczenie jak naciśnięcie klawisza spacji w wierszu polecenia programu AutoCAD:

^C^C_.circle \5

Uwaga: Użycie średników w ciągu makr poprawia jego czytelność i ułatwia określenie, kiedy ma wystąpić naciśnięcie klawisza Enter, ponieważ spacja może oznaczać faktyczną spację w danych wejściowych dodaną do poprzedniego polecenia lub zmiennej systemowej.

W kolejnym przykładzie przedstawiono użycie polecenia MOCORO do skopiowania, a następnie obrócenia skopiowanych obiektów z poziomu wiersza polecenia programu AutoCAD oraz wygląd odpowiedniej sekwencji poleceń w postaci ciągu makra polecenia:

Sekwencja w wierszu polecenia	Odpowiednik w składni ciągu makr poleceń
Command: MOCORO Select objects: Specify opposite corner: Select objects: Base point: [Move/Copy/Rotate/Scale/Base/Undo]<eXit>: C Second point of displacement/Undo/<eXit>: Second point of displacement/Undo/<eXit>: [Move/Copy/Rotate/Scale/Base/Undo]<eXit>: R Second Point or Rotation angle: [Move/Copy/Rotate/Scale/Base/Undo]<eXit>:	MOCORO; \ \ ; \ C; \ ; R; \ ;

Sekwencja w wierszu polecenia

Odpowiednik w składni ciągu makr poleceń

Command: MOCORO
Select objects:
Specify opposite corner:
Select objects:
Base point:
[Move/Copy/Rotate/Scale/Base/Undo]<eXit>: C
Second point of displacement/Undo/<eXit>:
Second point of displacement/Undo/<eXit>: 
[Move/Copy/Rotate/Scale/Base/Undo]<eXit>: R
Second Point or Rotation angle:
[Move/Copy/Rotate/Scale/Base/Undo]<eXit>:

MOCORO;
\
\
;
\
C;
\
; 
R;
\
;

Tak może wyglądać wynikowy ciąg makr poleceń:

Poz.	Składnia	Opis
1	`^C^C`	`^C^C` oznacza dwukrotne naciśnięcie klawisza Esc przed wykonaniem makra.
2	`._MOCORO;`	Uruchamia polecenie MOCORO niezależnie od bieżącej wersji językowej Language Pack programu AutoCAD.
3	`\\;`	Monit o wybór obiektu — dwa ukośniki odwrotne umożliwiają określenie dwóch punktów do wyboru oknem lub przecięciem.
4	`\`	Monit o punkt bazowy, który ma zostać użyty do skopiowania wybranych obiektów.
5	`_C;`	Użycie opcji Kopiuj.
6	`\;`	Monit o drugi punkt przesunięcia.
7	`_R;`	Użycie opcji Obróć.
8	`\`	Monit o kąt obrotu.
9	`;`	Zakończenie polecenia MOCORO.

Anulowanie aktywnego polecenia

Po kliknięciu przycisku w interfejsie użytkownika przypisane do tego przycisku makro jest wykonywane w bieżącym kontekście programu. Oznacza to, że makro spróbuje odpowiedzieć na bieżący monit. Aby mieć pewność, że podczas wykonywania makra żadne polecenie nie jest aktywne, makro należy poprzedzić sekwencją polecenia ^C. Wprawdzie pojedyncze naciśnięcie klawiszy ^C wystarczy, aby anulować większość poleceń, jednak aby wrócić do wiersza polecenia z polecenia wymiarowania, należy nacisnąć klawisze ^C^C, a naciśnięcie klawiszy ^C^C^C jest niezbędne w zależności od bieżących opcji polecenia -WARSTWA. Naciśnięcie ^C^C anuluje większość sekwencji poleceń i dlatego jest zalecaną sekwencją.

Używanie standardowych poleceń w makrach

Polecenia, które są częścią programu AutoCAD lub produktów opartych na programie AutoCAD, powinny być poprzedzone znakiem kropki (.). Znak kropki umożliwia korzystanie z poleceń standardowych, nawet jeśli ich definicje zostały usunięte za pomocą polecenia UNDEF. Ten środek ostrożności zapewnia przewidywalność makra podczas używania na innych komputerach korzystających z tego samego pliku adaptacji (CUIx).

Uwaga: W programie AutoCAD LT nie można usuwać definicji poleceń.

Sprawdzanie znaków w makrach

Każdy znak w makrze jest istotny, nawet spacja. Spacja jest interpretowana jako naciśnięcie klawisza spacji, które może spowodować wystąpienie spacji w danych wejściowych, lub jako naciśnięcie klawisza Enter. Wynik jest taki sam jak w przypadku użycia polecenia lub zmiennej systemowej w wierszu polecenia.

Uwaga: W przypadku wstawienia spacji na końcu makra jest ona traktowana jak naciśnięcie klawisza Enter w celu zakończenia polecenia.

Międzynarodowa obsługa makr

Podczas pierwszego tworzenia makra użytkownik zazwyczaj korzysta z nazw poleceń i wartości opcji w języku produktu, który jest mu znany. Każde polecenie i opcja ma lokalną i globalną nazwę umożliwiającą używanie makr w innych językach obsługiwanych przez produkt. Obsługa języków innych niż angielski nie wymaga znacznego dodatkowego nakładu pracy użytkownika. Wystarczy poprzedzić każde polecenie lub opcję znakiem podkreślenia (_). Znak podkreślenia sygnalizuje programowi, że nazwę polecenia lub wartość opcji należy przed ich wykonaniem przetłumaczyć na lokalny język produktu.

Używanie trybu wyboru pojedynczego obiektu

Opcja trybu wyboru pojedynczego obiektu anuluje standardowe powtarzanie monitu Wybierz obiekty w poleceniach edycji. Po wskazaniu obiektu i odpowiedzi na monity polecenie zostaje zakończone.

Ilustruje to następujący przykład:

^C^C._erase single

To makro kończy bieżące polecenie i uruchamia polecenie WYMAŻ w trybie wyboru pojedynczego obiektu. Gdy makro zostanie uruchomione, można wybrać pojedynczy obiekt lub kliknąć pusty obszar na rysunku, a następnie określić wybór okna/okna przecinającego. Wszystkie obiekty wybrane za pomocą tych metod zostaną usunięte.

Powtarzanie poleceń w makrach

Po utworzeniu makra zalecane jest jego kilkakrotne użycie przed przejściem do innego polecenia. W makrze użyj gwiazdki wiodącej (*), aby wskazać, że polecenie w makrze powinno być powtarzane aż do naciśnięcia klawisza Esc, lub uruchom inne makro rozpoczynające się od znaków ^C.

Makra w następujących przykładach powtarzają polecenia:

*^C^C._move Single 
*^C^C._copy Single 
*^C^C._erase Single 
*^C^C._stretch Single Crossing 
*^C^C._rotate Single 
*^C^C._scale Single

Uwaga: Ten funkcji nie można jednak używać do wybierania opcji lub w przypadku makr w menu piktogramowych.

Kończenie działania makr

Niektóre makra należy zakończyć w określony sposób. Polecenie TEKST wymaga na przykład naciśnięcia klawisza Enter zamiast klawisza spacji, aby zakończyć działanie polecenia, a niektóre polecenia wymagają więcej niż jednego naciśnięcia klawisza spacji lub klawisza Enter do zakończenia ich działania.

Ten problem można rozwiązać dzięki dwóm konwencjom.

Średnik (;) w makrze odpowiada naciśnięciu klawisza Enter.
Jeśli wiersz kończy się znakiem sterującym, lewym ukośnikiem (\) lub średnikiem (;), spacja nie jest po nim dodawana.

Porównanie makr:

ucs 
ucs ;

W pierwszym przykładzie uruchamiane jest polecenie LUW, a ponieważ wiersz kończy się spacją, symulowane jest naciśnięcie klawisza spacji. Wyświetlany jest następujący monit:

Określ początek LUW lub [Powierzchnia/nAZwana/OBiekt/popRzedni/Widok/Globalny/X/Y/Z/Ośz] <Globalny>:

W drugim przykładzie uruchamiane jest polecenie LUW, symulowane jest naciśnięcie klawisza spacji, a następnie symulowane jest naciśnięcie klawisza Enter akceptujące wartość domyślną (Globalny).

Pomijanie przesyłania echa i monitów w makrach

Znaki w makrach są wyświetlane w wierszu polecenia tak, jakby zostały wpisane przy użyciu klawiatury. Takie powielenie wyświetlania to tzw. echo. Wyświetlanie „echa” makra można wyłączyć za pomocą zmiennej systemowej MENUECHO. Jeśli echa i monity z danych wprowadzonych do elementu zostaną włączone, ^P przed nazwą makra wyłączy je tymczasowo. Można również użyć znaków ^Q w makrze, aby pominąć wyświetlanie wszystkich monitów i danych z historii wiersza polecenia.