Znaczniki wskazujące punkty końcowe linii wymiarowych mają pewne domyślne cechy, z których znaczną część można dopasować do swoich potrzeb.
Jeśli segment wymiaru jest za krótki, aby pomieścić znaczniki w postaci strzałek linii wymiarowych wewnątrz tych linii, strzałki są automatycznie odwracane i przenoszone na zewnętrzną stronę linii. Dzieje się tak w przypadku wymiarów liniowych, kątowych oraz promieniowych. W przypadku wymiarów promieniowych, strzałki są odwracane, jeśli linia (promień) jest krótsza od strzałki.
Na poniższym rysunku widoczne są 2 wymiary ze znacznikami w kształcie strzałek. Na większym wymiarze widać strzałki wyświetlane po wewnętrznej stronie linii wymiarowej, kiedy linia ta jest na tyle długa, aby je pomieścić. Na wymiarze mniejszym strzałki zostały odwrócone i przeniesione na zewnątrz linii wymiarowej, kiedy linia okazała się zbyt krótka, aby je pomieścić.
Dodatkowo, w przypadku wielosegmentowych linii wymiarowych następuje automatyczne rozpoznanie, czy sąsiednie segmenty są zbyt małe, by pomieścić strzałki. Jeśli tak się stanie, końce ciągu złożonego z krótkich segmentów zostają odwrócone, a wewnętrzne linie pomocnicze wyświetlane są ze znacznikiem wewnętrznym określonym we właściwościach wymiaru.
Na poniższym rysunku strzałki wymiarowe zostają przeniesione na zewnątrz linii wymiarowej, a linie pomocnicze są wyświetlane z określonym znacznikiem (ukośnym).
