Tolerancja złożona określa dwie tolerancje tych samych charakterystyk geometrycznych jednego elementu lub wielu elementów o różnych wymaganiach dotyczących punktu odniesienia. Jedna tolerancja opisuje funkcji modelu, natomiast druga tolerancja opisuje funkcję każdego elementu należącego do modelu. Tolerancje funkcji indywidualnych elementów mają większe ograniczenia niż tolerancje funkcji całego zbioru elementów.
Na rysunku punkt przecięcia A i B jest nazywany osią odniesienia i jest punktem, od którego obliczana jest pozycja wzoru.
Tolerancja złożona może określić zarówno średnicę zbioru otworów, jak i średnicę każdego otworu osobno, jak przedstawiono na rysunku.
Podczas dołączania tolerancji złożonej do rysunku, należy podać pierwszą linię ramki sterującej elementu, a następnie wybrać ten sam symbol charakterystyki geometrycznej dla drugiej linii ramki sterującej elementu. Geometryczna ramka symbolu zostanie rozszerzona poza obydwie linie. Następnie należy utworzyć drugą linię symboli tolerancji.