Tworzy wiele rzutni w układach (obszarze papieru).
Liczba i układ rzutni i skojarzonych z nimi ustawień nosi nazwę konfiguracji rzutni.
Wyświetlane są następujące monity.
Włącza rzutnię, dzięki czemu jest ona aktywna, a jej obiekty są widoczne.
Wyłącza rzutnię. Gdy rzutnia jest wyłączona, jej obiekty nie są wyświetlane i nie może ona stać się rzutnią bieżącą.
Tworzy jedną rzutnię wypełniającą dostępny obszar wyświetlania. Rzeczywisty rozmiar rzutni zależy od wymiarów widoku obszaru papieru.
Określa, jak rzutnie są kreślone na układach.
Zamyka bieżącą rzutnię. Zapobiega wprowadzaniu zmian do skojarzonego widoku.
Tworzy rzutnię o układzie nieprostokątnym na podstawie zamkniętej polilinii, elipsy, splajnu, regionu lub okręgu. Wybrana polilinia musi być zamknięta i musi zawierać przynajmniej trzy wierzchołki. Może się przecinać i może zawierać łuki oraz segmenty linii.
Tworzy rzutnię o układzie nieprostokątnym definiowaną przez serię segmentów prostoliniowych i łukowych.
Opisy opcji Kolejny punkt, Łuk, Zamknij, Długość i Cofnij są takie same jak opisy odpowiednich opcji polecenia PLINIA.
Przywraca wcześniej zapisaną konfigurację rzutni.
Resetuje nadpisania właściwości warstw dla wybranej rzutni na globalne właściwości warstw.
Dzieli bieżącą rzutnię na pół.
Dzieli bieżącą rzutnię na trzy rzutnie.
Opcje Poziomo i Pionowo dzielą obszar na trzy równe części. Pozostałe opcje tworzą jedną dużą rzutnię na połowie dostępnego obszaru i dwie mniejsze na drugiej połowie. Opcje Nad, Pod, Lewo i Prawo określają, gdzie jest umieszczona duża rzutnia.
Dzieli bieżącą rzutnię na cztery równe rzutnie.