Bloki dynamiczne zawierają reguły i ograniczenia określające wygląd i zachowanie bloku po wstawieniu go do rysunku lub jego późniejszej modyfikacji.
Te reguły i elementy sterujące można zarówno dodawać do dowolnego istniejącego bloku, jaki i wykorzystywać podczas tworzenia nowych bloków. Elementy sterujące są ograniczone do operacji dwuwymiarowych.
Przykłady zastosowania bloków dynamicznych
Dostępnych jest wiele elementów sterujących zwiększających elastyczność i wydajność pracy z blokami. Poniżej przedstawiono niektóre przykłady zastosowań bloków dynamicznych:
- Automatyczne wyrównywanie bloku do obiektów geometrycznych reprezentujących ścianę lub rurę.
- Tworzenie na bloku dodatkowych uchwytów umożliwiających przesuwanie.
- Dodawanie wielu punktów wstawienia, między którymi można przechodzić przez naciskanie klawisza Ctrl podczas wstawiania bloku.
- Wybieranie, czy blok podczas wstawiania zostanie odwrócony, czy odbity.
- Kontrolowanie rozmiaru i kształtu bloku z zastosowaniem standardowych przyrostów, takich jak długość łącznika lub szerokość drzwi.
- Wyświetlanie rodziny części lub podobnych stylów w formacie tabelarycznym umożliwiające wybranie różnych wersji tego samego bloku.
W przypadku zauważenia, że podczas pracy z blokami pewne operacje są często powtarzane, można zmniejszyć ilość codziennej pracy i znacznie zwiększyć wydajność.
Edytor bloku
Edytor bloku to dedykowane środowisko autoringu umożliwiające tworzenie oraz modyfikowanie geometrii, atrybutów i parametrów bloku, operacji oraz wiązań. Zawiera następujące komponenty:
- obszar rysunku z szarym tłem;
- kartę kontekstową wstążki zawierającą takie operacje jak zapisywanie i testowanie bloku oraz zamykanie edytora;
- paletę autorską bloku z kilkoma kartami zawierającymi narzędzia umożliwiające dodawanie funkcji dynamicznych do definicji bloku;
- tymczasowy obszar przeznaczony do testowania projektu bloku dynamicznego.
Dostęp do Edytora bloku można uzyskać za pomocą polecenia BEDYCJA znajdującego się na karcie Narzędzia główne, na panelu Blok na wstążce.
Stosowanie zestawów parametrów
Bloki dynamiczne umożliwiają wstawianie jednego bloku, którego kształt, wielkość lub sposób wyświetlania mogą ulegać zmianie, zamiast wstawiania jednej z wielu definicji bloków statycznych. Zamiast na przykład utworzenia wielu bloków drzwi wewnętrznych o różnych wielkościach można utworzyć jeden blok dynamiczny drzwi, którego wielkość można zmieniać w celu dostosowania otworu drzwiowego.
Na poprzedniej ilustracji widać kilka parametrów pojawiających się jako specjalistyczne uchwyty lub elementy sterujące powiązane z operacjami. Wyróżniony uchwyt niestandardowy jest parametrem liniowym powiązanym z operacją rozciągania. Nazywa się je łącznie zestawem parametrów.
Oto przykład listy przeglądania umożliwiającej wybieranie między różnymi opcjami.
W tym przypadku wyróżnionym elementem sterującym jest parametr przeglądania powiązany z operacją przeglądania. Ten zestaw parametrów zaprojektowano w celu wyświetlania listy opcji, które sterują wyświetlanym kątem otwarcia drzwi.
Stosowanie wiązań
Do stosowania w blokach dostępny jest zestaw funkcji rysowania parametrycznego obejmujący wiązania geometryczne, wiązania wymiarowe i formuły parametryczne.
Możliwość definiowania wiązań jest niedostępna w programie AutoCAD LT, ale bloków zdefiniowanych w innym produkcie opartym na programie AutoCAD można używać w programie AutoCAD LT bez ograniczeń.