W wierszu polecenia tworzy definicję bloku z wybranych obiektów.
Po wprowadzeniu w wierszu polecenia wyrażenia -blok zostaną wyświetlone następujące monity.
Określa nazwę bloku. Jeśli wartość zmiennej systemowej EXTNAMES wynosi 1, długość nazwy bloku nie może przekraczać 255 znaków, może zawierać litery, cyfry, spacje i dowolne znaki specjalne nieużywane w systemie operacyjnym ani w programie do żadnych innych celów.
Przedefiniowanie bloku automatycznie aktualizuje wszystkie odwołania do tego bloku. Atrybuty dołączone do istniejących odniesień do bloków nie są zmieniane na rysunku. Jednakże w przypadku nowych wstawień bloku monity o atrybuty nie będą wyświetlane, chyba że ich definicje zostaną wstawione do nowej definicji bloku.
Użyj polecenia ATTREDEF, aby zaktualizować atrybuty istniejącego wstawiania bloku. (Niedostępne w programie AutoCAD LT).
Punkt określony jako bazowy jest używany do kolejnych wstawień bloku. Zazwyczaj punkt bazowy jest środkiem bloku lub jego lewym dolnym narożnikiem. Punkt bazowy jest także punktem, wokół którego można obracać blok w czasie jego wstawiania. Blok z kątem obrotu 0 jest zorientowany zgodnie z układem LUW, w którym został utworzony. Podanie punktu 3D powoduje wstawienie bloku na określonym poziomie. Pominięcie współrzędnej Z powoduje użycie bieżącego poziomu.
Tworzy blok opisowy.
Określa tryb konwersji obiektu.
Po wprowadzeniu tak orientacja bloku w rzutniach obszaru papieru będzie odpowiadać orientacji układu.
Wybiera obiekty dla bloku.
Wyświetla listę nazw bloków w oknie tekstowym.
Na liście odnośniki zewnętrzne są oznaczone napisem Odnośnik: rozwikłano .
Ponadto bloki o zależnościach zewnętrznych (bloki w odnośnikach zewnętrznych) są oznaczone napisem SymbZal: nazwa_odniesienia, gdzie nazwa_odniesienia to nazwa rysunku, na który wskazują odnośniki zewnętrzne. Następujące terminy są używane na liście: