Przy dodawaniu i usuwaniu wierzchołków z warstwicy należy korzystać z funkcji usuwania wierzchołków i uzupełniania.
Ustaw wygładzanie oraz parametry uzupełniania podczas dodawania danych warstwicy do definicji powierzchni w oknie dialogowym Dodaj dane warstwic.
Współczynniki usuwania wierzchołków
Usuwanie wierzchołków powoduje zmniejszenie liczby generowanych punktów tworzących warstwicę. Współczynniki usuwania wierzchołków odpowiadają za ignorowanie wierzchołków odległych od siebie o mniej niż ustawiona wartość odległości oraz odchylonych od płaszczyzny o mniej niż ustawiona wartość nachylenia. Im większa odległość i kąt odchylenia, tym większa liczba punktów jest uwzględniana przy usuwaniu wierzchołków. Współczynnik odległości jest mierzony w jednostkach liniowych, a współczynnik kąta — kątowych. Wartość współczynników usuwania wierzchołków musi być mniejsza od wartości współczynników uzupełniania.
Usuwanie punktu warstwicy odbywa się przez obliczenie danych jego położenia w stosunku do wierzchołków znajdujących się bezpośrednio przed nim i za nim. Jeśli odległość między tymi trzema punktami jest mniejsza niż ustalona długość usuwania wierzchołków, a kąt odchylenia mniejszy niż ustalony kąt usuwania wierzchołków, punkt leżący w środku nie jest dodawany do pliku danych warstwicy.
Oto przykłady zastosowania parametrów współczynników usuwania wierzchołków:
Współczynniki uzupełniania
Współczynniki wygładzania powodują dodawanie wierzchołków w linii warstwicy.
Odległość uzupełniania to największa dopuszczalna odległość między wierzchołkami. Jeśli odległość między wierzchołkami warstwicy jest większa od wartości współczynnika uzupełniania, do warstwicy są dodawane punkty w odstępach mniejszych lub równych odległości uzupełniania. Im mniejsza odległość uzupełniania, tym więcej dodawanych punktów uzupełniających.
Oto przykład zastosowania parametru odległości z dodaniem wierzchołków uzupełniających:
Strzałka to długość między środkowym punktem łuku a jego cięciwą. Jest ona wykorzystywana przy dodawaniu wierzchołków do łuku polilinii, tworząc przybliżenie łuku za pomocą segmentów linii prostej. Długość segmentów zależy od wartości strzałki.
Oto przykład zastosowania parametru strzałki:
