Modelowanie szkieletowe (będące typem konstrukcji od góry do dołu) jest techniką, która wykorzystuje kryteria projektowania scentralizowanego i tworzy komponenty spełniające te kryteria. Dostępnych jest wiele odmian tej techniki i można z niej korzystać zarówno w trybie Express, jak i w trybie pełnym. Podstawowe procesy projektowe przedstawiono poniżej.
Uwaga: Użyj wspólnego źródłowego procesu roboczego, aby wyprowadzić kształt i położenie nowego komponentu. Użyj procesu roboczego niezależnego od położenia, aby wyprowadzić tylko kształt. Dzięki komponentom niezależnym od położenia zmiany w położeniu geometrii szkicu w arkuszu nie wymagają zmian komponentów. Użyj również procesu roboczego niezależnego od położenia z blokami szkicu, aby utworzyć arkusze kinematyczne; Polecenie Utwórz komponenty przekształca wiązania szkicu w równoważne wiązania zespołu, aby uzyskać zachowanie kinematyczne.
Wspólne źródło
- Utwórz model pojedynczej części (szkielet) składający się z podstawowych szkiców. Szkice te odzwierciedlają układ komponentów zespołu. Ustal położenie szkiców, aby odzwierciedlić położenie komponentów w zespole.
- Dołącz powierzchnie konstrukcyjne, elementy konstrukcyjne oraz geometrię brył, aby były używane jako zakończenia lub geometria odniesienia w trakcie modelowania komponentu zespołu.
- Ustaw wszystkie parametry krytyczne w części szkieletu. Utwórz właściwe nazwy parametrów i oznacz je jako gotowe do eksportu.
- Użyj opcji Utwórz część z układu, aby utworzyć komponent w zespole docelowym. Wybierz szkice, geometrię konstrukcyjną, elementy i bryły, aby wyprowadzić komponent. Nowy komponent jest unieruchomiony w źródle zespołu.
- Kontynuuj modelowanie podstawowych elementów komponentu z geometrii pochodnej. Jeśli potrzeba, dodaj nowe elementy.
- Powtórz te etapy dla wszystkich komponentów zdefiniowanych w modelu szkieletowym. Aby wprowadzić zmiany do zespołu, wyedytuj część szkieletową, a następnie uaktualnij zespół, aby odzwierciedlić zmiany we wszystkich komponentach tworzonych na bazie części szkieletowej.
Aby uniknąć wystąpienia zbyt wielu szkiców i elementów w szkielecie najwyższego poziomu, wyprowadź dodatkowe części szkieletu ze szkieletu macierzystego, aby reprezentować lub dodać szczegóły do podzespołów.
Niezależny od położenia
- Utwórz pojedynczy model części składający się ze szkicu układu 2D. Szkic przedstawia układ pierwotny komponentów w zespole.
- Użyj geometrii szkicu i bloków szkicu, aby reprezentować komponenty.
- Ustanów parametry krytyczne i oznacz je do Eksportu.
- Użyj opcji Utwórz komponenty z układu, aby utworzyć nowe komponenty w zespole docelowym. Wybierz bloki szkicu, aby wyprowadzić z nich komponenty. Część układu jest umieszczona w zespole docelowym. Nowe komponenty są wiązane z częścią układu za pomocą opcji Wiązania układu. Wiązania pomiędzy blokami szkicu w szkicu są przetwarzane na wiązania zespołu.
- Kontynuuj modelowanie pierwotnych elementów komponentów.
- Powtórz te etapy dla wszystkich komponentów zdefiniowanych w arkuszu. Układ kontroluje kształt komponentów i ich położenie w zespole. W przypadku zmiany układu, komponenty są również odpowiednio zmieniane.
Uwaga: Kształt komponentu jest wyprowadzany z bloków szkicu układu, natomiast położenie komponentu jest kontrolowane za pomocą opcji Wiązanie układu. Opcja Wiązanie układu umieszcza komponent w odniesieniu do części układu. W przypadku uaktualnienia części układu w celu odzwierciedlenia zmian położenia, położenie komponentu w zespole jest również uaktualniane. Jednak ponieważ komponenty nie zostały zmienione, zmiany w projekcie komponentu nie są wymagane. Tylko zmiany w dokumentach zespołu są konieczne.
Modelowanie szkieletowe: Model niezależny od położenia — ćwiczenia