Określa adaptacyjność, włączanie lub wykluczanie historii dokumentu, odstępy zatrzasku 3D dla aktywnej części oraz parametru otworów gwintowanych.
Wstążka: karta Narzędzia panel Opcje Ustawienia dokumentu . W otwartym oknie dialogowym kliknij kartę Modelowanie.
Typ aktywnego dokumentu określa dostępne opcje.
Opcja jest dostępna wyłącznie jeżeli część aktywna jest dostosowana. Usuwa znacznik określający, że część jest użyta jako dostosowana w zespole. Usuń zaznaczenie pola wyboru, aby usunąć znacznik dostosowania.
Wybierz tę opcję, aby usunąć historię dokumentu przy zapisywaniu pliku. Usuń znacznik w polu wyboru, aby odtworzyć historię dokumentu w celu ponownego włączenia wysokiej wydajności edytowania. Wybierz kartę Zarządzaj panel Uaktualnij Przebuduj wszystko.
Ustawia algorytm obliczania elementów części.
Gdy ta opcja jest wybrana, używany jest kompleksowy algorytm obliczeniowy, który jest wolniejszy, ale w pewnych wypadkach może dać dokładniejsze wyniki dotyczące elementów. Anuluj opcję, aby użyć optymalnego algorytmu obliczeniowego, który znacznie poprawia działanie elementów: Skorupa, Pochylenie, Pogrubienie i Odsunięcie.
Gdy ta opcja jest wybrana, informacje o grafice są zapisywane wraz z plikiem na dysku. Szczegóły te są używane w oknie graficznym, jeśli dla opcji Ustawienia opcji aplikacji — karta Wyświetlanie jest wybrane ustawienie Gładsze.
Stan wiązania jest domyślnie wyświetlany w przeglądarce zespołu jako , lub , aby wskazać jeden z trzech stanów:
Gdy ta opcja jest wybrana, w menu kontekstowym komponentu w rysunku wybrana jest opcja Przekrój. Komponent uczestniczy w przekrojach modeli zespołu. Gdy ta opcja nie jest wybrana, w menu kontekstowym komponentu w rysunku wybrana jest opcja Brak. Komponent nie uczestniczy w przekrojach modeli zespołu.
Ustawia rozmiar otworu gwintowanego elementu modelu zgodnie z następującymi średnicami danego gwintu: Zewnętrzną, Wewnętrzną, Podziałową, Otworu gwintowanego.
Aktualizuje ustawienia istniejących starszych otworów. Po wybraniu tej opcji i kliknięciu przycisku OK wszystkim otworom gwintowanym istniejącym w dokumencie zostanie nadane ustawienie Średnica otworu gwintowanego.
Ustawia odstępy pomiędzy punktami zatrzasku, aby zwiększyć dokładność podczas szkicowania 3D w części aktywnej. Kontroluje dokładność zatrzasku podczas przeciągania elementu za pomocą polecenia Przesuń element.
Kliknij opcję Ustawienia: aby otworzyć okno dialogowe Ustawienia LUW. Ustaw przedrostek nazw LUW, zdefiniuj płaszczyznę domyślną oraz wybierz widoczność LUW i jego elementów.
Podczas tworzenia pliku określa początkowo widoczny obszar w przypadku tworzenia modelu z szablonu. Skonfiguruj to ustawienie w plikach szablonów, aby zastosować je dla nowych plików. Ustawić można początkową wysokość i szerokość okna graficznego.
Jednostki w polu Początkowe rozmiary widoku są podporządkowane ustawieniu na karcie Jednostki szablonu.
Podczas otwierania zespołu w programie Inventor widok początkowy zostaje określony przez aktywny widok projektu.
Gdy zostaje otwarty plik części, widok początkowy zostaje określony przez rozmiar części.
Kontroluje domyślny przedrostek schematu ustawiania nazwy dla nowych brył lub powierzchni. Domyślne przedrostki to Bryła dla brył i Pow dla powierzchni.
Kliknij przycisk Opcje, aby otworzyć okno dialogowe Opcje tworzenia komponentów z ustawieniami właściwymi dla aktywnego projektu. Można określić różne ustawienia dla każdego projektu.
Gdy ta opcja jest zaznaczona, następuje automatyczne sprawdzenie jakości modelu po wykonaniu ręcznej operacji naprawy, takiej jak zamknięcie obwiedni. Zmniejsza wydajność w przypadku wybrania tej opcji w odniesieniu do złożonych modeli.
Informacje zawarte w tym rozdziale mają zastosowanie tylko do zespołów.
Opcja ta analizuje kontakt pomiędzy komponentami. Zmniejsza wydajność. Ustawienie domyślne nie jest wybrane.
Sprawia, że zestaw komponentów uwzględnianych w przypadku kontaktu i kolizji w analizie kontaktu zostaje ograniczony do wybranych komponentów. Pozwala to zmniejszyć liczbę elementów przy rozwiązywaniu kontaktów.
Klikając prawym przyciskiem myszy w zespole, określ wybrane komponenty jako zestaw kontaktowy.
Analizuje wszystkie komponenty w zespole.
Wyłącza rozwiązywanie.
Gdy ta opcja jest zaznaczona, zapewnia lepszą wydajność kosztem lekko zmniejszonej dokładności wykrywania kontaktu i kolizji. Pomija powierzchnie złożone leżące blisko siebie.
Wszystkie powierzchnie
Uwzględnia wszystkie powierzchnie. Zapewnia największą dokładność, jednak w przypadku niektórych modeli może działać wolno.
Ogólne powierzchnie
Uwzględnia większość powierzchni; niektóre zaokrąglenia (połączenia) są ignorowane. Eliminuje przypadki najbardziej problematyczne pod względem wydajności. Zapewnia rozsądny kompromis między wydajnością a dokładnością.
Pojedyncze powierzchnie
Ignoruje powierzchnie nieanalityczne. Zapewnia największą wydajność, ale pomija punkty kontaktu pomiędzy powierzchniami nurbs.