Naciąganie jest niejednorodnym dopasowaniem zbioru danych, polegającym na przesunięciu znanych punktów kontrolnych w nowe położenie. Przykładowo dane uzyskane ze zdjęć lotniczych mogą być nieprecyzyjne z powodu niedokładności kąta lotu i ustawienia kamery. Dane te mogą być rozciągane lub naciągane do dokładnych danych uzyskanych drogą pomiaru w terenie, za pomocą punktów odniesienia oraz punktów osnowy geodezyjnej, wspólnych dla obu zbiorów danych.
Mapa odniesienia jest poprawna, natomiast w mapie z nowymi szczegółami pojawiły się poważne odkształcenia. Poprzez wykonanie naciągania i wybranie wspólnych punktów kontrolnych, obie te mapy mogą być poprawnie dopasowane.
Podczas wyboru punktów do elastycznego dopasowania, należy wybierać punkty wokół średnicy obiektu lub rejonu, który ma zostać elastycznie dopasowany.
![]() poprawnie |
![]() niepoprawnie |
Wybrane punkty traktowane są jak wierzchołki regionu, dlatego też lepsze rezultaty można osiągnąć, wybierając punkty rozmieszczone równomiernie wokół średnicy.
Obiekty o określonym kształcie, takie jak okręgi, łuki i elipsy kształt, zachowają go.
Ponieważ dostosowanie nie jest transformacją liniową, trudno jest odwrócić ten proces i przywrócić pierwotny stan rysunku. Przed wykonaniem operacji dostosowania, należy zapisać rysunek.
Gdy opracowane są mapy o różnych skalach i różnych układach współrzędnych, najpierw należy zdecydować, który układ współrzędnych zostanie użyty dla mapy odniesienia. Następnie, należy ustalić układy współrzędnych dla bieżącej mapy i map źródłowych.