Po wybraniu opcji Wykresy (MES) i wyborze karty Strefy na ekranie pojawia się pokazane poniżej okno. Opcje znajdujące się na tej karcie pozwalają na zmianę sposobu transformacji powierzchni teoretycznej (wymaganej) na strefy, w których program będzie generował zbrojenie rzeczywiste (dostarczone).
Zasięg każdej ze stref może zostać zmieniony; również mnożnik powierzchni zbrojenia odniesiony do maksymalnej powierzchni zbrojenia teoretycznego (wymaganego) występującej w tej strefie może być zmodyfikowany. Po dokonaniu zmian należy kliknąć przycisk Zastosuj.
W polu Współrzędne przedstawiane są współrzędne punktów będących narożnikami strefy prostokątnej (kolejno lewy dolny i prawy górny narożnik). Punktem odniesienia dla wyliczania tych współrzędnych jest lewy dolny narożnik belki—ściany pierwszego przęsła belki—ściany (licząc od lewej strony).
Sposób generacji stref zależy od wybranej normy zbrojenia rzeczywistego.
W przypadku obliczeń według francuskiej normy BAEL zbrojenie teoretyczne jest transformowane na następujące strefy: główne dolne, główne górne, rozdzielcze dolne, rozdzielcze górne, rozdzielcze pionowe. Dla wysokich belek—ścian strefa zbrojenia rozdzielczego górnego zostaje dodatkowo rozbita na dwie części. Jeżeli w belce—ścianie zdefiniowane zostały otwory, to każdy z nich utworzy dodatkowo strefy zbrojenia otworów: górną, główną dolną, rozdzielczą dolną i górną oraz podwieszoną.
W przypadku obliczeń według normy PN istnieje również możliwość generacji stref przypodporowych oraz stref tworzonych w otoczeniu miejsc przyłożenia obciążeń skupionych. Takie podejście jest zgodne z wymaganiami konstrukcyjnymi zalecanymi w polskich standardach, a ponadto umożliwia zbrojenie obszarów, w których występuje koncentracja obciążeń. Odbywa się to bez nadmiernego zbrojenia w pozostałych obszarach konstrukcji. Generowane są również strefy pionowe w pobliżu podpór, strefy poziome w pobliżu podpór i strefy, w których stosowane są obciążenia.
Patrz również: Szczegółowy opis sposobu generowania stref.