Przekrój cienkościenny

Poniższa metoda jest używana do obliczania charakterystycznych właściwości geometrii przekrojów cienkościennych:

przekrój poprzeczny jest przyjęty jako zmniejszony do linii przekroju centralnego, składającej się z punktów z przypisaną masą m(s)=r (s) d (s) =1*d (s)

gdzie d(s) odnosi się do grubości ściany przekroju, podczas gdy s jest częściową współrzędną na linii środkowej.

Cienkościenny przekrój poprzeczny jest traktowany jako jednowymiarowa figura i jest podzielony na dowolną, ale skończoną liczbę odcinków i/lub łuków.

Dla przekrojów cienkościennych program wyznacza i prezentuje w formie graficznej i/lub numerycznej następujące wielkości:

• Powierzchnia (Ax).
• Położenie środka ciężkości (Yc, Zc) w globalnym układzie współrzędnych użytkownika.
• Kąt główny (Alfa) — kąt nachylenia pierwszej osi głównej względem dodatniego kierunku globalnej osi Y głównego układu współrzędnych.
• Momenty bezwładności i odchylenia wyznaczone względem osi globalnego układu współrzędnych zdefiniowanego przez użytkownika (Iy, Iz, Iyz) oraz względem głównych, centralnych osi (Iy, Ix).
• Wycinkowy moment bezwładności.
• Położenie środka ścinania (Yr, Zr) w globalnym układzie współrzędnych.
• Ciężar na jednostkę długości pręta (CW).