Parametry uproszczonej analizy sejsmicznej z wykorzystaniem metody zastępczej siły poziomej zależą od normy sejsmicznej oraz metody definiowania wartości okresu podstawowego wybranych w oknie dialogowym Analiza sejsmiczna.
Okres podstawowy T1 obliczany jest za pomocą wzoru 6.2(7):
T1 = 1,25 * kt * hn 0.75
gdzie:
kt = współczynnik dla określania okresu dla budynku (określany przez normę)
h — wysokość konstrukcji (m) będąca różnicą pomiędzy zakresem konstrukcji a poziomem posadowienia
Dla obu kierunków należy zdefiniować jedynie okres T1.
Za pomocą tej metody można obliczyć dokładną wartość dla obu kierunków X i Y. Jeśli w oknie dialogowym Analiza sejsmiczna zostanie wyłączona opcja Okresy z maksymalnym udziałem mas, będzie aktywny pierwszy tryb w kierunku, w którym jest więcej mas. Jeśli opcja ta jest włączona, dla danego kierunku aktywny będzie jeden z trybów spełniających ograniczenia i większość mas.
Parametry normowe
Ścinanie bazowe
Siła ścinania bazowego obliczana jest za pomocą wzoru:
V = [kp*Z*Ch(T1)*Sp/μ]/W t (zast. 6.2(3))
Gdzie:
Kp oznacza współczynnik prawdopodobieństwa (Tablica 3.1), który zależy od rocznego prawdopodobieństwa przekroczenia (P).
Z to wartość współczynnika zagrożenia, która jest pobierana z tablicy 3.2
Ch(T1) jest obliczana na podstawie tablicy 6.4
Wartości μ oraz Sp pobierane są z tablicy 6.5.
Wt to masa konstrukcji.
Rozkład siły ścinania bazowego wykonywany jest według następującego wzoru:
Fx = V * Wi * hk i / (Σ Wi * hk i) (zast. 6.3(2))
i=1..storeysCount
Wi oraz Wj — masa kondygnacji
h — wysokość od poziomu podstawy do właściwego poziomu kondygnacji
V to siła ścinania bazowego
k — wykładnik zależny od wartości okresu:
Okres (T1) | k |
---|---|
<0,5 s |
1 |
0,5 — 2,5 s |
Interpolacja liniowa |
> 2,5 s |
2 |
Pomiń gęstość
Wyklucza gęstość elementu konstrukcji (ρ=0) podczas szacowania efektywnego ciężaru sejsmicznego przyłożonego do kondygnacji modelu konstrukcyjnego podczas analizy.