Obliczenia są podobne do obliczeń belki prostokątnej. Wyznaczane są siły w belce oraz węzłach panelu (płyty). Siły są później redukowane do środka ciężkości nowego przekroju teowego.
Oś przechodzi przez środek ciężkości panelu.
Podejście uproszczone do uwzględniania sił z panelu polega na pomnożeniu sił w węzłach panelu (wspólnych z belką) przez szerokość współpracującą płyty. W pozycjonowaniu belki względem płyty uwzględniane są odsunięcia (także odsunięcia względne). Otrzymane wyniki redukcji są takie, jakby przekrój teowy został odsunięty od płaszczyzny panelu o odsunięcie równe odległości środka ciężkości panelu i środka ciężkości przekroju teowego (patrz rysunek poniżej).
Zasada redukcji sił do środka ciężkości przekroju teowego:
M = Mb + Mp * B + Np * B * e1 + Nb * e2
Q = Qb + Qp * B
N = Nb + Np * B
gdzie:
B = beff1+b+beff2
Wyznaczanie środka ciężkości przekroju teowego
Moment statyczny liczony w środku ciężkości panelu (operujemy tylko belką i jej odsunięciem)
S = b*h*(odsunięcie)
A = (beff1+b+beff2)*hpl + b*h
Środek ciężkości odsunięty względem środku ciężkości panelu:
Z = S / A
gdzie:
b — szerokość belki
h — wysokość belki
beff1, beff2 — współpracujące szerokości płyty
hpl — wysokość płyty (grubość panelu)
odsunięcie — odsunięcie belki względem panelu.
UWAGI:
- Należy pamiętać, że panel i belka mogą posiadać wspólne części pola; są one niestety dwukrotnie uwzględniane w obliczeniach, co powoduje zwiększenie sztywności układu teowego. Skutkiem tego są mniejsze siły i mniejsze ugięcia
- Wyniki z panelu odczytywane są w węzłach elementów skończonych; zagęszczenie siatki wpływa na wyniki
- W modelu oś przekroju teowego jest osią środka ciężkości panelu
- Przyjęte uproszczenie polegające na mnożeniu odpowiednich sił w panelu przez umowną szerokość płyty współpracującej powoduje, że otrzymane wyniki należy traktować jako przybliżone, a nie dokładne.