Jest to karta w oknie Zbrojenie płyt i powłok zawierająca opcje służące do definiowania stref zbrojenia oraz prezentacji i modyfikacji zbrojenia.
Okno dialogowe prezentowane na powyższym rysunku składa się z trzech zasadniczych części:
- definicja stref zbrojenia: automatyczna / ręczna (określenie trybu pracy)
- listy wyboru rozwiązań
- pola prezentacji stref zbrojenia rzeczywistego (dostarczonego) dla wybranego rozwiązania.
Definicja stref zbrojenia
Program pozwala na dwa tryby wyznaczania stref zbrojenia rzeczywistego (dostarczonego): automatyczny i ręczny.
Tryb automatyczny pozwala na wygenerowanie stref zbrojenia, a następnie obliczenie w nich powierzchni zbrojenia rzeczywistego (dostarczonego)na podstawie przyjętych parametrów zbrojenia, opcji obliczeniowych oraz podstawie obliczonych wcześniej teoretycznych (wymaganych) powierzchni zbrojenia.
Strefy zbrojenia są wyznaczane za pomocą algorytmów optymalizujących. Po zakończeniu obliczeń użytkownik może wybrać rozwiązanie z listy dostępnych rozwiązań zaproponowanych w programie.
Celem optymalizacji stref zbrojenia jest znalezienie rozwiązania będącego wypadkową uwzględniającą kilka czynników. Dla zbrojenia siatkami cele optymalizacji są następujące:
- liczba cięć potrzebna do uzyskania odpowiednich rozkrojów
- masa siatek zbrojeniowych
- stopień wykorzystania siatek zbrojeniowych.
Dla zbrojenia prętami preferowana jest modularność rozstawów, zmniejszenie asortymentu wykorzystanych prętów oraz masa zużytej stali.
Tryb ręczny pozwala użytkownikowi na zdefiniowanie własnych stref zbrojenia rzeczywistego (dostarczonego). W takim wypadku program jedynie dobiera odpowiednie pręty zbrojeniowe i siatki zbrojeniowe (na podstawie obliczonych powierzchni teoretycznych (wymaganych) oraz parametrów zbrojenia i opcji obliczeniowych).
Po wybraniu opcji Ręcznej definicji stref i przejściu na ekran graficzny kursor myszy zmienia swój kształt (przybiera postać krzyża), co umożliwia wprowadzanie stref.
Metoda definiowania stref zbrojenia jest podobna do definicji konturów prostokątnych. Definicja polega na określeniu położenia dwóch punktów. Pierwsze kliknięcie lewym przyciskiem myszy powoduje zdefiniowanie pierwszego naroża. Ponowne klikniecie powoduje definicję przeciwległego naroża.
Lista rozwiązań
Lista rozwiązań pozwala na wybór jednego z kilku możliwych, zaproponowanych przez program rozwiązań. Rozwiązania są posortowane według współczynnika optymalności. Współczynnik ten jest średnią ważoną parametrów będących celem optymalizacji. Należy zauważyć, że w większym stopniu są preferowane rozwiązania ułatwiające prace zbrojarskie, niż wymagające najmniejszego zużycia stali.
Gdy wybrana jest opcja zbrojenia siatkami zbrojeniowymi, to lista rozwiązań zawiera: ilość i typ wykorzystanych siatek, procent wykorzystania siatek oraz całkowitą masę siatek zbrojeniowych wraz z odpadami.
Dla opcji zbrojenia prętami na liście rozwiązań jest przedstawiane szacunkowe zestawienie ciężaru każdego z użytych asortymentów prętów, ale nie jest podane zestawienie całkowitego ciężaru stali. W tych rezultatach masa wynika z wymaganych zakładów prętów oraz zbrojenia konstrukcyjnego.
Ręczna definicja stref zbrojenia
Aby „ręcznie” dodać strefę zbrojenia, zaznacz wiersz w tabeli oznaczony symbolem gwiazdki. Kliknij pole Współrzędne. Współrzędne mogą być definiowane ręcznie lub poprzez graficzne wskazanie strefy na ekranie. Dla wybranej strefy podawane są współrzędne lewego dolnego i prawego górnego naroża strefy.
Wybrana strefa jest podświetlana w tabeli prezentującej wartości zbrojenia oraz w oknach graficznych prezentujących układ stref zbrojenia dolnego i górnego. Aktywna strefa może być modyfikowana i można podać definicję kolejnej strefy, naciskając przycisk Dodaj. można również zaznaczyć wiersz oznaczony symbolem ‘*’ i zdefiniować strefę graficznie na ekranie. W dolnej części okna dialogowego znajduje się przycisk Usuń zbrojenie, który służy do usuwania zbrojenia we wszystkich strefach. Tabela ręcznej modyfikacji stref zbrojenia prętów różni się od automatycznej i składa się z:
Strefa. Wygenerowanej strefie można przydzielić nazwę wybraną przez użytkownika.
Podstawowe parametry panelu. Określa, czy wybrana strefa jest bazową, czy zależną. Wybrać tylko te strefy, które nie są strefami zależnymi. Pręty strefy zależnej rozmieszczane są symetrycznie między prętami strefy bazowej.
ϕ. Średnica prętów
S. Rozstaw prętów.
Dogęszczanie strefy. Opcja aktywna tylko dla stref zależnych. Pole n+ określa, ile prętów strefy zależnej zostanie umieszczone między prętami strefy bazowej. Jedna strefa bazowa może mieć kilka stref zależnych. Dogęszczanie strefy bazowej jest symetryczne, więc po wybraniu liczby prętów dla pierwszej strefy zależnej, dla kolejnych stref ograniczona zostaje lista prętów dogęszczających. Użytkownik może zmienić średnicę prętów dogęszczających, ale tylko wtedy, gdy liczba prętów n+ jest różna od zera
At. At — powierzchnia teoretyczna (pole jest wypełniane żółtym kolorem, gdy strefa jest niepotrzebna, bowiem inna strefa w pełni pokrywa ten sam obszar i zapewnia wymaganą powierzchnię zbrojenia)
As. Różnica między powierzchnią teoretyczną a rzeczywistą.
Ar. Powierzchnia rzeczywista.
Wyświetlana strefa. Strefy są wyświetlane po wybraniu.
Strefa docięta. Opcja ta ma zastosowanie w przypadku, gdy strefa leży na więcej niż jednym panelu lub panel ma nietypowy kształt (np. półokrągły). Włączenie tej opcji spowoduje dopasowanie prętów strefy do panelu (pręty nie będą wystawać poza krawędź panelu).
Panel wzorcowy. W przypadku, gdy strefa pokrywa więcej niż jeden panel, należy wybrać, do którego ma być przypisana (w celu określenie kierunku zbrojenia, ewentualnego docinania strefy itp.).