Po otwarciu okna dialogowego Wzorzec zbrojenia i wyborze karty Ogólne na ekranie pojawia się pokazane poniżej okno.
W powyższym oknie użytkownik ma możliwość ustalenia ogólnych parametrów odnoszących się do całej belki. Są to m.in.:
- segment zbrojenia — wybór sposobu generacji zbrojenia:
- wybór opcji Pojedyncze przęsło powoduje, że zbrojenie generowane jest przęsło po przęśle
- w przypadku wyboru opcji Cała belka program tak dobiera zbrojenie, aby pręty generowane były w jednym odcinku, tzn. aby swym zasięgiem obejmowały wszystkie przęsła belki.
- parametry zbrojenia głównego.
Dodatkowo dla zbrojenia górnego użytkownik ma możliwość:
- określenia ułożenia prętów względem siebie, jeżeli występują w warstwach w postaci wiązek (tj. jako styczne ze sobą) bądź uniknięcie styczności prętów ze sobą
- określenie minimalnej średnicy zbrojenia górnego
- wymuszenie podchwycenia przez zbrojenie poprzeczne wszystkich prętów głównych (opcja Okadrowane wszystkie przyjmuje wartość TAK). Ustawienie na AUTO samoczynnie dokonuje podchwycenia zbrojenia podłużnego tylko w przypadku, gdy zostały włączone dyspozycje sejsmiczne bądź wygenerowane zbrojenie występuje w trzech lub więcej warstwach.
- uwzględnienie (lub nie) w obliczeniach przerwy w betonowaniu.
W dolnej części okna dialogowego znajduje się opcja Pręty odgięte. Włączenie opcji Odgięcia prętów dolnych lub Odgięcia prętów górnych oznacza, że podczas obliczeń zbrojenia belki mogą być stosowane pręty odgięte. Pręty odgięte zostaną wygenerowane tylko wtedy, gdy liczba warstw zbrojenia jest większa od jednego oraz przynajmniej jedna z warstw zbrojenia jest zakończona w przęśle.
Następujące parametry odgięcia prętów muszą być określone:
- wybór, które pręty (dolne lub górne) mają być odginane
- liczba odgięć w płaszczyźnie — określa, ile prętów ma zostać odgiętych jednocześnie w jednej płaszczyźnie
- wielkości geometryczne (rozstawy, kąty itp. ) zgodnie z rysunkiem pokazanym poniżej.
Włączenie opcji Uwzględnienie półek przekroju T w obmiarze powoduje, że objętość betonu potrzebnego do wykonania belki będzie wyliczona dla przekroju teowego belki żelbetowej; wyłączenie tej opcji powoduje, że objętość betonu będzie wyznaczana dla przekroju prostokątnego.
Włączenie opcji Pominięcie weryfikacji kształtu zbrojenia przy weryfikacji belki powoduje, że nie będą sprawdzane wymagania normowe dotyczące średnic, kształtów strzemion, kątów zagięcia itp. nie będzie zaznaczona. Opcja ta służy do przyspieszenia obliczeń konstrukcji.
Kolejną przydatną opcją w zarządzaniu zbrojeniem w obrębie warstwy jest Zakotwienie. Kliknięcie przycisku Zakotwienie powoduje otwarcie okna dialogowego, w którym można zdefiniować parametry zakotwienia.
Opcja Uwzględnienie długości haka w długości zakotwienia odnosi się do prętów żebrowanych (a więc takich, dla których zastosowanie haka jest opcjonalne) zagiętych pod kątem prostym i zakotwionych na podporze.
-
Jeżeli opcja jest włączona, to długość zakotwienia pręta liczona jest od jego końca (nośność przyrasta od zera do wymaganej wartości) z uwzględnieniem długości zagięcia. Zagięcie jest tworzone, gdy wybrany został odpowiedni kształt pręta podłużnego na karcie Kształty i nie jest możliwe zakotwienie pręta prostego z powodu zbyt wąskiej podpory. W takim przypadku długość wymagana do zakotwienia pręta jest uzyskiwana przez zwiększanie długości zagięcia, tak by całkowita długość haka oraz odcinka prostego pozwoliła na uzyskanie wymaganej nośności. W przypadku uwzględnienia długości haka, nie są już uwzględniane ewentualne dodatkowe współczynniki ze względu na sposób zakończenia pręta (pręt jest traktowany jako pręt prosty).
-
Jeżeli opcja jest wyłączona, a wybrano kształt prętów podłużnych z zagięciami, generowany hak ma minimalną długość określoną przez wymagania normowe, a długość zakotwienia liczona jest jedynie wzdłuż kierunku podłużnego pręta. W takim przypadku uwzględnione zostają ewentualne normowe współczynniki ze względu na zakończenie pręta. Jeśli długość odcinka podłużnego pręta na podporze nie spełnia wymagań normowych, zbrojenie nie zostanie wygenerowane, a użytkownik zostanie poinformowany o zbyt małej szerokości podpory.
Dla polskiej normy PN-B-03264:2002, z uwagi na minimalną długość zakotwienia (patrz punkt 8.1.3.4) nośność pręta rośnie według schematu pokazanego na poniższym rysunku.
— U 
— L (poziomo) 
— L (pionowo).
Zbrojenie kotwy będzie generowane dla zbrojenia dolnego i górnego (jeśli będzie to konieczne).
Dzięki niej użytkownik określa, w jaki sposób ma być zakotwione zbrojenie przęsłowe dochodzące do podpór. Realizacja zakotwienia może być różna w zależności od rodzaju podpory z rozróżnieniem na podpory skrajne i pośrednie oraz lewe i prawe rozpatrywanego przęsła. Opcja Auto (Automatyczne) dobiera taką długość pręta w obszarze podpory, aby były spełnione warunki zakotwienia zbrojenia. Pozostałe trzy opcje zakotwienia: Skrzyżowane, Nieskrzyżowane i Ucięte działają na zasadzie wymuszenia obcięcia (zakończenie pręta w obszarze podpory jest wartością zależną od otuliny „c”). W przypadku wyboru jednej z tych trzech opcji oraz niewystarczającej długości zakotwienia, program ostrzega użytkownika stosownym komunikatem. Parametr c, który można zdefiniować w górnej części okna dialogowego Zakotwienia zbrojenia przęsłowego, pozwala na sterowanie długością zakotwień w przypadku wyboru jednego z wymienionych typów zakotwienia: Skrzyżowane, Nieskrzyżowane i Ucięte. W przypadku wybrania opcji Dodatkowymi prętami zbrojenie jest dopasowywane do kolejnych przęseł w taki sposób, że nie koliduje ze zbrojeniem słupów, a następnie jest przenoszone nad podporami za pomocą dodatkowych prętów.