Obciążenia (belki-ściany)

Kliknięcie ikony (Definicja obciążenia) lub wybranie polecenia Elementy żelbetowe > Obciążenia pozwala zdefiniować obciążenie, które ma być przyłożone do projektowanej belki-ściany.

1. Aby zdefiniować obciążenie dla belki-ściany, należy:
2. w polu Przęsła wpisać numery przęseł, do których przykładane będzie obciążenie; wpisanie w tym polu litery W (wszystkie) powoduje wybranie wszystkich przęseł belki-ściany
3. z listy Natura wybrać naturę obciążenia (np. stałe, zmienne, sejsmiczne itp.)
4. z listy Kategoria obciążenia wybrać rodzaj przykładanego obciążenia (ciągłe, skupione, powierzchniowe)
5. określić, czy obciążenie jest przykładane do dolnej, czy do górnej krawędzi belki-ściany. Możliwe jest również określenie dowolnego poziomu przyłożenia obciążenia mierzonego od dolnej krawędzi belki-ściany.
6. zdefiniować wartość wybranego typu obciążenia i nacisnąć przycisk Dodaj.

Lewa strona okna dialogowego obciążenia zależy od wybranego rodzaju obciążenia. W lewym, górnym rogu okna prezentowana jest schematyczna ikona przedstawiająca wybrany typ obciążenia ciągłego, skupionego lub powierzchniowego. Z prawej strony przedstawiane są ikony umożliwiające wybór rodzaju obciążenia.

Poniżej ikon symbolizujących typ obciążenia znajduje się opcja Wymiary względne. Jeżeli ta opcja jest włączona (pojawia się symbol √), to przy definiowaniu położenia obciążenia wykorzystywane będą względne współrzędne punktów (zawierające się w przedziale <0,1>). Jeśli opcja jest wyłączona, współrzędne punktów podawane będą w wybranych przez użytkownika jednostkach długości.

W przypadku wybrania obciążenia ciągłego wyświetla się opcja Łańcuch wymiarowy. Jeżeli ta opcja jest włączona (pojawia się symbol √), to przy definiowaniu obciążenia ciągłego będzie wykorzystywany tzw. łańcuch wymiarowy. Oznacza to, że wartość obciążenia ciągłego p2 przykładana będzie w punkcie o współrzędnej (x1+x2), wartość obciążenia p3 w punkcie o współrzędnej (x1+x2+x3) itd. Jeżeli opcji jest wyłączona, to obciążenie p1 jest przykładane w punkcie o współrzędnej x1, obciążenie w punkcie o współrzędnej x2 itd.

W środkowej części okna znajdują się pola: Współrzędne i Wartość. W przypadku obciążenia skupionego znajdują się w nich następujące opcje: x1, x2, n oraz F lub M. Wprowadzenie możliwości definiowania parametrów x2 i n pozwala zdefiniować grupy obciążeń skupionych. Poszczególne wielkości oznaczają (patrz rysunek):

x1 — współrzędna położenia pierwszej siły/momentu x2 — rozstaw pomiędzy kolejnymi siłami/momentami skupionymi n — liczba sił/momentów skupionych F lub M — wartość siły lub momentu skupionego

Dodatkowo w przypadku obciążenia siłą skupioną pojawia się pole umożliwiające definicję szerokości rozkładu L. Wielkość ta opisuje szerokość przekazania obciążenia w przypadku np. belki opierającej się na belce-ścianie.

Uwaga: Aby uzyskać bardziej wiarygodne wyniki obliczeń z wykorzystaniem Metody Elementów Skończonych, zalecane jest korzystanie z opcji umożliwiającej określanie szerokości rozkładu L, czyli definiowanie obciążeń skupionych z jednoczesnym podaniem szerokości rozkładu, jaka występuje w rzeczywistej konstrukcji.

Szczegółowy opis zasad przekazania obciążeń skupionych na zadanej szerokości podany jest w rozdziale Zasady modelowania belek-ścian za pomocą MES — Modelowanie obciążeń skupionych. W przypadku przekazania obciążenia na zadanej szerokości, punkt przyłożenia obciążenia interpretowany jest jako oś obciążenia i wypada w środku odcinka rozkładu siły.

W przypadku konieczności zdefiniowania obciążenia przyłożonego w punkcie (bez rozkładu siły), można zdefiniować szerokość rozkładu L=0.

W przypadku obciążenia ciągłego w polu Współrzędne znajdują się opcje: x1, x2, x3 i x4 (pole umożliwiające wpisanie wartości współrzędnej charakterystycznego punktu przyłożenia wybranego rodzaju obciążenia ciągłego.), p1, p2, p3 (pola umożliwiające wpisanie wartości obciążenia ciągłego w charakterystycznym punkcie przyłożenia tego obciążenia (dla współrzędnych x1, x2, x3).

Punkt pokazany jest na rysunku w lewym górnym rogu okna.

W przypadku obciążeń powierzchniowych w polu Współrzędne znajdują się opcje: alfa, beta i y; w sąsiednim polu znajduje się pole umożliwiające podanie wartości obciążenia p (obciążenie na jednostkę powierzchni). Obciążenie to zamieniane jest na obciążenie ciągłe. Następujące rodzaje obciążenia powierzchniowego są dostępne:

	obciążenie zbierane z powierzchni pomiędzy dwoma belkami. Podawana jest odległość y, z której zbierane jest obciążenie.
	Ikona obciążenie zbierane z powierzchni płyty zamkniętej czterema belkami. Podawane są dwa kąty: alfa i beta.
	Ikona obciążenie zbierane z powierzchni płyty zamkniętej czterema belkami. Podawane są dwa kąty: alfa i beta oraz odległość y. Ikona