Parametry analizy sejsmicznej (amerykańska norma ASCE 7-16 lub IBC 2012)

Parametry uproszczonej analizy sejsmicznej z wykorzystaniem metody zastępczej siły poziomej zależą od normy sejsmicznej oraz metody definiowania wartości okresów podstawowych wybranych w oknie dialogowym Analiza sejsmiczna.

Dostęp

1. Kliknij opcje Narzędzia Preferencje zadania Normy projektowe.
2. Przejdź do sekcji Obciążenia, a następnie wybierz pozycję ASCE 7-16 lub IBC 2012 z menu Obciążenia sejsmiczne.
3. Kliknij opcje AnalizaTypy analizy.

   Zostanie otwarte okno dialogowe Typy analizy.

4. Kliknij przycisk Nowy.

   Zostanie otwarte okno dialogowe Definicja nowego przypadku.

5. Wybierz opcję Sejsmiczna (metoda zastępczej siły poziomej), a następnie kliknij przycisk OK.

   Zostanie otwarte okno dialogowe Analiza sejsmiczna.

6. Kliknij opcję Parametry analizy sejsmicznej.

   Po kliknięciu przycisku zostanie otwarte okno dialogowe Parametry.

Elementy okna dialogowego

Okres podstawowy (Ta)

Obliczenia okresu podstawowego (Ta) zależą od metody wybranej w oknie dialogowym Analiza sejsmiczna.

• Metoda przybliżona

  Okres podstawowy oblicza się za pomocą równania 4.6:

  T_a = C_t * h_n ^x

  gdzie:

  C_t — współczynnik okresu budynku w zależności od używanego sejsmicznego układu nośnego (zgodnie ze wskazaniem normy)

  x = wykładnik wzoru okresu budynku (określany przez normę)

  h — wysokość konstrukcji (m) będąca różnicą pomiędzy zakresem konstrukcji a poziomem posadowienia

• Zdefiniowany przez użytkownika

  Należy zdefiniować jedynie wartość Ta dla obu kierunków.

• Metoda dokładna

  Za pomocą tej metody można obliczyć dokładną wartość dla obu kierunków X i Y. Jeśli w oknie dialogowym Analiza sejsmiczna zostanie wyłączona opcja Okresy z maksymalnym udziałem mas, będzie aktywny pierwszy tryb w kierunku, w którym jest więcej mas. Jeśli opcja ta jest włączona, dla danego kierunku aktywny będzie jeden z trybów spełniających ograniczenia i większość mas. Okres maksymalny obliczany jest według wzoru:

  T_max = Cu * Ta,

  gdzie:

  Cu — Współczynnik limitu górnego (Tabela 12.8-1),

  T_a — okres przybliżony

Parametry normowe

Aby przeprowadzić analizę sejsmiczną według zasad podanych w tej normie, należy zdefiniować następujące parametry:

• Klasa terenu

  (A, B, C, D, E lub F) na podstawie właściwości gleby sklasyfikowanych zgodnie z rozdziałem 20 normy ASCE 7.

• Przyspieszenia odpowiedzi spektralnej

  określone w normie ASCE 7-10 punkt 1613.3.1 i przedstawione na rysunkach od 1613.3.1(1) do 1613.3.1(6) lub w normie ASCE 7-16 punkt 11.4.4:

  • S₁ — parametr przyspieszenia dla okresu 1 sekundy wyznaczany zgodnie z rozdziałem 22 normy ASCE 7.
  • S_s — parametr przyspieszenia dla krótkich okresów wyznaczany zgodnie z rozdziałem 22 normy ASCE 7.
• T_L — długotrwały okres przejściowy określany zgodnie z rozdziałem 22 normy ASCE 7.
• R — współczynnik modyfikacji odpowiedzi, określony w tabelach 12.2-1 normy ASCE 7.
• Ie — współczynnik ważności, określony w rozdziale 11.5.1 normy ASCE 7.

Ścinanie bazowe

Bazowa siła ścinająca obliczana jest według wzoru normy sejsmicznej ASCE 7-05, rozdział 12.8:

Pozioma siła sejsmiczna działająca na dowolnym poziomie wyznaczana jest na podstawie wzoru:

F_x = V * w_x * h^k _x / (Σ w_i * h^k_i) (zast. 12.8-11 oraz 12.8-12)

gdzie:

w_x oraz w_i — masa kondygnacji

h — wysokość od poziomu podstawy do właściwego poziomu kondygnacji

V — bazowa siła ścinająca (ta wartość jest już obliczona w programie Robot)

k — wykładnik zależny od wartości okresu:

Okres	k
<0,5 s	1
0,5 — 2,5 s	Interpolacja liniowa
> 2,5 s	2

Pomiń gęstość

Wyklucza gęstość elementu konstrukcji (ρ=0) podczas szacowania efektywnego ciężaru sejsmicznego przyłożonego do kondygnacji modelu konstrukcyjnego podczas analizy.