Podczas weryfikacji połączenia sprawdzane są następujące stany graniczne połączenia:
Dla śrub łączących pręt z blachą węzłową — według paragrafu [3.4.1 Tablica 3.2]:
- nośność na ścinanie w jednej płaszczyźnie [Tablica 3.4]
- nośność na docisk Fb,Rd [Tablica 3.4]
Siły w śrubach obliczane są zgodnie z paragrafem [3.12], traktując połączenie jako połączenie na zakład obciążone siłą podłużną N i momentem M0
M0 = N * e,
gdzie e — odległość środka ciężkości grupy śrub od osi ciężkości pręta.
Dla spoin łączących pręt z blachą węzłową — według paragrafu [4.5.3]
Spoiny traktowane są jako spoiny pachwinowe. Połączenie traktuje się jako połączenie na zakład obciążone siłą podłużną N i momentem M0
M0 = N * e,
gdzie e — odległość środka ciężkości grupy spoin od osi ciężkości pręta.
Podczas obliczeń sprawdzane są punkty charakterystyczne układu spoin, w których naprężenia mogą osiągać wartości maksymalne. Wybierany jest punkt najbardziej niekorzystny.
Dla pręta:
- weryfikacja nośności elementów rozciąganych według paragrafu [3.10.3]
- weryfikacja nośności ścianki na ścięcie i rozerwanie według paragrafu [3.10.2]
Blacha węzłowa — pojedynczy pręt
Zamocowanie blachy:
W przypadku połączenia za pomocą śrub tak samo jak dla śrub łączących pręt z blachą węzłową.
Siły działające na połączenie są następujące:
N^ = N * sin(a)
NII = N * cos(a)
M0 = N^ * e,
gdzie e = odległość środka ciężkości grupy śrub od osi działania siły N^
weryfikacja nośności przekroju blachy ze względu na osłabienie otworami według paragrafu [4.1.2]
Dla spoin:
- obliczanie spoin czołowych według paragrafu [4.6]
- obliczanie spoin pachwinowych według paragrafu [4.5.3]; obciążenie rozdzielane jest po połowie na każdą ze spoin, a obliczenia wykonywane są dla jednej spoiny.
