Kombinacje normowe są definiowane w programie Robot w pliku z rozszerzeniem *.rgl (na przykład: aci.rgl, asd.rgl, ec.rgl itp.).
Linie rozpoczynające się znakiem '|' są komentarzem i są ignorowane podczas analizy. Pozostałe linie powinny rozpoczynać się od słów kluczowych, które rozpoznawane są podczas analizy.
W plikach regulaminów kombinacji normowych dostępne są następujące słowa kluczowe:
KOD: |
nazwa |
Nazwa regulaminu kombinacji normowych. |
MATERIAŁ: |
typ |
Typ regulaminu (1 – stal, 2 – beton, 3 – aluminium, 4 – drewno). |
WERSJA: |
liczba |
Numer wersji programu Robot, w której plik kombinacji normowych został zaimplementowany. |
OPERACJE. |
liczba |
Liczba różnych natur obciążeń (włączając podnatury). Istnieje 7 głównych natur obciążeń:
|
KOMBINACJE: |
liczba |
Liczba różnych wyrażeń (reguł) opisujących sposób tworzenia kombinacji. Każda reguła musi mieć zdefiniowany jeden z 3 typów:
|
W pliku powinny znaleźć się wszystkie słowa kluczowe opisane powyżej.
Należy wpisać własną nazwę po słowie kluczowym KOD:
Należy dodać wiersz w części regulaminu definiującej oddziaływania po słowie kluczowym ACTIONS:.
Przed dodatkiem: RUCHOME: 1,3 - 1,0 - 1,0 0,9 0,8 0,7 1,0 0,8 - 0,0
należy wprowadzić linię:
RUCHOME: podnatura1: 1,3 - 1,0 - 1,0 0,9 0,8 0,7 1,0 0,8 - 0,0
gdzie:
RUCHOME: 1,3 - 1,0 - 1,0 0,9 0,8 0,7 1,0 0,8 - 0,0
RUCHOME: podnatura1: 1,3 - 1,0 - 1,0 0,9 0,8 0,7 1,0 0,8 - 0,0
gdzie: subnature1 — jest subnature nazwa wyświetlana w odpowiednich oknach dialogowych.
Podczas tworzenia nowego przypadku obciążenia, następnie można przypisać subnature1 do niej.
Po dodaniu nowej podnatury należy uaktualnić liczbę zdefiniowanych natur (ACTIONS:).
Dla każdej natury zostało zdefiniowanych kilkanaście współczynników. Ich nazewnictwo generalnie odpowiada symbolom używanym w normie Eurocode, niemniej jednak ich znaczenie jest uniwersalne. Generalnie są to częściowe współczynniki bezpieczeństwa (gu_max, gu_min, gs, ga) oraz współczynniki jednoczesności (pozostałe). Definiując nową podnaturę można przypisywać jej nowe współczynniki.
Są to kolejno: obciążenie stałe, obciążenie eksploatacyjne, obciążenie wyjątkowe, obciążenie sejsmiczne. W wyrażeniu można używać predefiniowanych składników umieszczonych w pliku o rozszerzeniu *.rgl.
4 – DEAD(1,n)* gu(i) – wszystkie obciążenia stałe przemnożone przez odpowiadający im współczynnik gu_max lub gu_min
7 – Q(1,n)*gu(i) — wszystkie obciążenia eksploatacyjne przemnożone przez odpowiadający im współczynnik gu_max
0 – obciążenia wyjątkowe nie są uwzględnione
0 – obciążenia sejsmiczne nie są uwzględnione
G1 (stałe) gu_max = 1.35, gu_min = 1.0
Q1 (eksploatacyjne) gu_max = 1.5
W1 (wiatr) gu_max = 1.5
Otrzymujemy poniższe kombinacje:
1.35G1
1.35G1 + 1.5Q1
1.35G1 + 1.5W1
1.35G1 + 1.5Q1 + 1.5W1
1.00G1
1.00G1 + 1.5Q1
1.00G1 + 1.5W1
1.00G1 + 1.5Q1 + 1.5W1
Po dodaniu nowego wyrażenia należy uaktualnić liczbę zdefiniowanych wyrażeń (KOMBINACJE:).