Opcja 
(dostępna także z menu Wyniki) służy do prezentowania map lub izolinii przemieszczeń, momentów, naprężeń itp. otrzymanych w trakcie analizy konstrukcji.
W górnej części okna znajduje się sześć kart:
Wyniki otrzymane dla powierzchniowych elementów skończonych są przedstawiane w lokalnych układach współrzędnych, które mogą być definiowane i zmieniane przez użytkownika w dowolnym momencie prezentowania wyników. Wyniki otrzymane dla konstrukcji, w których występują powierzchniowe elementy skończone, mogą być prezentowane w formie izolinii lub kolorowych map na wybranych elementach. Dodatkowo dostępna jest jeszcze opcja Wartości; jej wybranie powoduje, że automatycznie zaznaczana jest opcja Z opisem (staje się również niedostępna), a dla konstrukcji płytowej lub powłokowej prezentowane są opisy wartości w środkach elementów bez rysowania map lub izolinii.
Tylko jedna wielkość może być prezentowana w oknie. Aby przedstawić na ekranie mapę innej wielkości, należy:
- wybrać tę wielkość i nacisnąć przycisk OK. Mapa wybranej wielkości zastąpi mapę prezentowaną do tej pory na ekranie.
- wybrać tę wielkość, a następnie włączyć opcję Otwórz nowe okno. Mapa wybranej wielkości prezentowana będzie w nowym oknie; mapa poprzedniej wielkości zostanie zachowana na ekranie.
Prezentowane mapy/izolinie mogą być wyświetlane z użyciem jednej z trzech opcji.
- Z opisem. Jeżeli ta opcja jest włączona, to mapy prezentowane będą z opisem wartości poszczególnych izolinii.
- Z normalizacją. Odznaczenie tej opcji powoduje, że mapy wybranej wielkości będą prezentowane w taki sposób, że skala dostosowywana będzie do maksymalnej i minimalnej wartości wybranej wielkości.
- Z siatką ES — jeżeli ta opcja jest włączona, to oprócz mapy wybranej wielkości, prezentowana jest wygenerowana siatka elementów skończonych.
Wygładzanie (uśrednianie wartości).
Wyniki dla powierzchniowych elementów skończonych są wyznaczane w punktach Gaussa znajdujących się wewnątrz każdego elementu. Wyniki szacowane we wspólnym węźle elementów dochodzących mogą się nieco różnić w każdym z elementów, a izolinie mogą być nieciągłe. Aby uzyskać ‘gładką’ mapę wybranej wielkości, należy wybrać opcję Z wygładzaniem; powoduje to uśrednienie wartości w węźle ze wszystkich wartości uzyskanych w dochodzących do węzła elementach.
Wygładzanie może być wykonywane w następujący sposób:
- Bez wygładzania.
- wygładzanie globalne, wygładzanie wg selekcji — wygładzanie bez uwzględnienia przynależności elementów do paneli, uwzględniające selekcje rysowanych elementów skończonych
- wygładzanie wewnątrz panelu — wygładzanie uwzględniające przynależność elementów do paneli. Wartości na granicy 2 elementów mają być wygładzane tylko wtedy, gdy należą one do jednego panelu.
Osie X i Y są lokalnymi osiami zdefiniowanymi przy użyciu opcji Kierunek na karcie Szczegółowe. Ta opcja pozwala na określenie głównego kierunku lokalnego układu współrzędnych, który będzie używany (oś x). Wartości wielkości wynikowych dla wszystkich elementów są przeliczane do tego obróconego układu współrzędnych. Kierunek można zdefiniować poprzez podanie dowolnego wektora definiującego ‘główny’ kierunek przy wyznaczaniu wyników dla powierzchniowych elementów skończonych. Wybrany wektor jest następnie rzutowany na element, co ostatecznie definiuje położenie lokalnej osi x. Istnieje jedynie jedno ograniczenie — wektor ‘główny’ nie może być prostopadły do elementu (tzn. równoległy do lokalnej osi z elementu). Jeżeli użytkownik wybierze taki kierunek, wszystkie wyniki będą zerami.
Typową sytuację przedstawiono na poniższym rysunku, gdzie wszystkie elementy leżą na powierzchni walca. Początkowo lokalne osie x są równoległe do globalnej osi X. Te osie zostaną na nowo zdefiniowane przy użyciu kierunku ‘głównego’ (kierunku odniesienia), który jest równoległy do globalnej osi Y.
Poniżej przedstawiono dwa rysunki definiujące konwencję znakowania sił dla powierzchniowych elementów skończonych.
