Opcja służy do definiowania nowego typu niedoskonałości. Otworzyć okno dialogowe Definicja niedoskonałości, klikając opcję 
w oknie dialogowym Niedoskonałości geometryczne.
Na górze okna dialogowego, w polu Etykieta można wprowadzić nazwę niedoskonałości geometrycznej. W tej części definiowana jest również metoda automatycznych obliczeń niedoskonałości. Należy wybrać normę i metodę obliczeń.
Okno zawiera dwie karty: Oś Y i Oś Z. Dostępne są na nich te same opcje służące do definicji ugięcia wstępnego w lokalnym układzie przekroju pręta (ugięcie wstępne może być zadane wzdłuż lokalnej osi z lub y).
W polu Ugięcie wstępne (e0) określona może zostać wartość ugięcia wstępnego:
- Jeżeli włączona jest opcja Automatyczne, to ugięcie obliczane jest na podstawie normy Eurocode 3 (ENV 1993-1-1:1992 artykuł 5.5.1), lub Eurocode 3: 2005 (EN 1993-1-1:2005 artykuł 5.3.2 (3b) tabela 5.1).
- Jeżeli włączona jest opcja Użytkownika, to wartość ugięcia może zostać podana przez użytkownika w odpowiednim polu edycyjnym.
- Jeżeli obydwie wymienione opcje są włączone, to końcowe ugięcie jest sumą ugięcia wyliczonego zgodnie z wybraną normą i metodą EC3 oraz ugięcia podanego przez użytkownika.
W dolnej części okna dialogowego znajduje się opcja pozwalająca na określenie zwrotu ugięcia wstępnego, tzn. czy ugięcie ma być zadane po dodatniej, czy ujemnej stronie lokalnej osi przekroju.
W polu Współczynnik długości wyboczeniowej określony może zostać współczynnik długości wyboczeniowej, który jest potrzebny do wyliczenia smukłości zredukowanej pręta.
Domyślnie włączona jest opcja Automatyczne na karcie Oś Z, natomiast opcje Automatyczne i Użytkownika na karcie Oś Y są wyłączone.
Patrz również:
Obliczanie ugięcia wstępnego dla niedoskonałości według Eurocode 3